Οι "άλλοι" του ΔΝΤ, η πολιτική τρίλιζα Σόιμπλε και το νέο δίλημμα Τσακαλώτου.


Σκίτσο του Β.ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Όπως εκ των υστέρων διέρρευσε, η κατ' ιδίαν συζήτηση των "τεσσάρων” (Σόιμπλε, Λεμέρ, Ντάισελμπλουμ, Τόμσεν) στη διάρκεια του Eurogroup για το ελληνικό θέμα, έγινε σχεδόν ταυτόχρονα –παρά τη διαφορά ώρας– με μία άτυπη έκτακτη συνεδρίαση του Συμβουλίου του ΔΝΤ, στη διάρκεια της οποίας υπήρξαν διαρκείς επικοινωνίες και συνεννοήσεις. 

Αυτό δεν έχει ξαναγίνει, τουλάχιστον στο πρόσφατο παρελθόν και αποδεικνύει, όπως παρατηρεί έμπειρος κοινοτικός αξιωματούχος στο Capital.gr, ότι μέχρι και την τελευταία στιγμή, "το Βερολίνο θα επιχειρεί να αποσπάσει το μέγιστο δυνατό από την Αθήνα, που να εξυπηρετεί τις προεκλογικές σκοπιμότητες του CDU...”. 
Όπως αποκάλυψε χθες το Capital.gr η γερμανική πλευρά, σε συνεννόηση με την κ. Λαγκάρντ, επιχείρησε να εκμεταλλευτεί τη δικαιολογημένη δυσφορία από τους διευθυντές των τρίτων χωρών στο Συμβούλιο του Ταμείου, για τον τρόπο εμπλοκής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα και να πετύχει μία νέα έμμεση αναβολή της συζήτησης για το χρέος μέσω της απόφασης συμμετοχής ή μη του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.

Η "συνταγή” στην οποία "δουλεύτηκε” το εγχείρημα στηρίχθηκε στη γνωστή διαφορά μεταξύ Βερολίνου – ΔΝΤ για τις προβλέψεις που αφορούν στο ΑΕΠ και στα Πρωτογενή Πλεονάσματα. Το ΔΝΤ διατήρησε τις επιφυλάξεις του για τις προτάσεις της Ευρωζώνης, η Ευρωζώνη (δηλαδή το Βερολίνο) διατήρησε τις δικές της εκτιμήσεις και έτσι ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ έβαλε ως διέξοδο στο τραπέζι την ενδιάμεση πρόταση για μία "υποσχετική” (παραλλαγή εκείνης του Νοεμβρίου του 2012), στην οποία το ΔΝΤ θα δηλώνει την πρόθεσή του για συμμετοχή, αλλά μετά το τέλος του προγράμματος, όταν η Ευρωζώνη θα κάνει περισσότερο ξεκάθαρα τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους... (Το "παράδοξο” αυτής της διαφοράς στις εκτιμήσεις είναι ότι αφορά σε χρονικά διαστήματα τόσο μακρινά από την παρούσα συγκυρία, που κανένα στατιστικό μοντέλο δεν μπορεί να δώσει έστω και κατ' ελάχιστο αξιόπιστες προβλέψεις).  

Η συνέπεια της αποδοχής αυτής της "συμβιβαστικής” πρότασης από τον κ. Σόιμπλε θα ήταν να δρομολογηθεί η εκταμίευση των 7,4 δισ. ευρώ, αλλά η συζήτηση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους θα έπρεπε να μετακινηθεί για μετά τις γερμανικές εκλογές ή και μετά το τέλος του προγράμματος, αναβάλλοντας αντίστοιχα και την όποια εξομάλυνση της χρηματοδότησης από τις αγορές (QE, κ.λ.π). 

Επιπλέον θα ακύρωνε τον κυβερνητικό πολιτικό σχεδιασμό (χρονοδιάγραμμα εκλογών, κ.λ.π) της Αθήνας, που έχει στηριχθεί στην εξομάλυνση της διαχείρισης του χρέους...

Με την κάλυψη του πρωθυπουργού ο κ. Τσακαλώτος δεν δέχθηκε τη "λύση” αυτή και από τις υπάρχουσες πληροφορίες, μαζί τους συντάχθηκαν και ορισμένοι συνάδελφοί του στο Eurogroup. 

Έτσι η "τρίλιζα” Σόιμπλε με το ΔΝΤ, δεν τελεσφόρησε μεν, αλλά είναι πλέον σαφές σε όλους ότι μέχρι και την 15η Ιουνίου (δηλαδή το χρονικό όριο με την εξάντληση του οποίου, θα πρέπει να υπάρχει το νομικό πλαίσιο για την εκταμίευση των 7,4 δισ. ευρώ με τα οποία θα αποπληρωθεί η ΕΚΤ και οι άλλοι ομολογιούχοι) θα πρέπει να αναμένονται και άλλες τέτοιου είδους "τρικυμίες” και αναταραχές, λόγω των αυξανόμενων πολιτικών πιέσεων από την προεκλογική καμπάνια στην Γερμανία. 

Το ερώτημα πάντως είναι το αν –στο πλαίσιο της λογικής του "μικρότερου κακού”– η ελληνική Κυβέρνηση, θα αποδεχθεί ή όχι να εμπλακεί στο δίλημμα που έμμεσα έθεσε τη Δευτέρα με τους χειρισμούς του ο κ. Σόιμπλε, την αποδοχή δηλαδή ενός νέου συμβιβασμού για αναβολή της συζήτησης για το χρέος ή όχι.  
Σε κάθε περίπτωση πάντως όλες οι πλευρές γνωρίζουν – και κανείς δεν το αμφισβητεί – ότι στις 20 Ιουλίου ό,τι και να γίνει, η ΕΚΤ (όπως και οι άλλοι ομολογιούχοι) θα "πληρωθεί” τις λήξεις των ομολόγων με χρήματα από τον ESM. 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΗΣ

         24/5/2017