Greek Policy+Archaeology+Archaeologist=Absolute Zero

  

 

Σιγά που δεν θα γινόταν η ίδια η κρίση ύλη διαφήμισης.

Είχε δίκιο ο Κάρολος όταν έλεγε ότι οι καπιταλιστές είναι ικανοί να μας πουλήσουν το σκοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουμε. Για την ώρα πάντως εμείς είμαστε αυτοί που αγοράζουν το σκοινί με το οποίο μας δένουν αυτοί που μας το πουλάνε...

Τι είναι οι αρχαιολόγοι σε αυτήν τη χώρα;

Εργάτες βαρειάς βιομηχανίας!

Είναι καλοί εργάτες;

Οι περισσότεροι (και κατά τεκμήριον όλοι) άριστοι!

Γιατί;

Διότι οι περισσότεροι (και κατά τεκμήριον όλοι) έχουν λάβει «βαρειά» μόρφωση από τα ελληνικά ΑΕΙ, τα οποία σε αυτόν τον τομέα της γνώσης, και επαρκέστατα είναι, και συχνά πρωτοπόρα!

Προσέτι, ένας τεράστιος ιστός πανεπιστημίων, εδρών, ακαδημαϊκών, μουσείων, μορφωμένων πολιτών κι απλών ανθρώπων (εις ό,τι αφορά την ίδια τους την εκπαίδευση) συνδέεται από όλη τη Δύση και από τον Ισλαμικό Κόσμο με αυτήν την ελληνική βαρειά βιομηχανία της ιστορίας και του πολιτισμού - για να αφήσουμε στις παρυφές αυτής της σχέσης κι άλλους πολιτισμούς - εν τέλει όλους, όπως αποδεικνύεται

όταν Ιάπωνες, Κινέζοι, Ινδοί κι Αφρικανοί έρχονται επισκέπτες ή προσκυνητές στην Ακρόπολη, την Ολυμπία, τους Δελφούς.

Αν ο ελληνισμός στην ταυτότητα του πλανήτη ξεκινάει να ανιχνεύεται στους πολεμιστές του Ριάτσε στο Ρήγιον της Ιταλίας, φθάνει στον κορινθιακό ρυθμό ενός δημόσιου κτιρίου στο Εδιμβούργο, κατοικεί στη βιβλιοθήκη ενός δημοτικού σχολείου στο Ορεγκον ή τη Λουιζιάνα κι επιστρέφει με έναν τουρκικό αμανέ απ' τον Γαλατά

τούτο σημαίνει ότι οι έλληνες αρχαιολόγοι είναι στο κέντρο ενός διεθνούς κύκλου εκατομμυρίων ανθρώπων, πολλών επιστημών (από τα μαθηματικά και την αρχιτεκτονική έως τη νομική και τη φιλοσοφία), μεγάλων χρηματικών ποσών (ένεκεν του τουρισμού)

είναι δηλαδή στην περίπτωσή μας οι αρχαιολόγοι, οι φύλακες της Κιβωτού.

Δουλεύει σωστά στον τόπο μας αυτή η βαρειά βιομηχανία του πολιτισμού;

Ετσι κι έτσι.

Πολλοί αρχαιολογικοί θησαυροί είναι θαμμένοι χρόνια και χρόνια και χρόνια στις αποθήκες των Μουσείων.

Πολλές ανασκαφές προχωράνε σαν τον κάβουρα ή κοιμούνται.

Η συντήρηση, η αξιοποίησηκαι η προβολήτων θησαυρών γίνεται με δυσκολίες (αλλά όποτε συμβαίνει σημειώνει συγκλονιστικές επιτυχίες), χωρίς τόλμη και φαντασία, μάλλον υποταγμένη στο αντιπνευματικό άλλωστε κλίμα που ευδοκιμεί στη χώρα.

Υπάρχουν σκληρύνσεις και κομφορμιστικά σύνδρομα;

Ναι!

εν πολλοίς οι αρχαιολογικοί χώροι είναι νησιά απομονωμένα από τον υπόλοιπο αστικό (κυρίως) ιστό, όπως οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός, ή φυτοζωούν σε ένα σχετικό μαράζι όπως μερικά επαρχιακά Μουσεία.

(Τι μαράζι δηλαδή! ρημάζουν! και πού; σε περιοχές όπως η Πάτρα ή το Ηράκλειο!).

Καινοφανείς ιδέες (θα έλεγα πρωτοπόρες), όπως η αποστολή ελληνικών αρχαιοτήτων, απ' αυτές που κοιμούνται στις αποθήκες, στο εξωτερικό για μόνιμες ή περιοδεύουσες εκθέσεις στα εκεί Μουσεία, δεν συζητιούνται καν, παρ' ότι τα αγάλματα, οι εικόνες και τα άλλα εκθέματα θα υπείχαν εκεί στη φιλόξενη ξένη (που ξένη δεν είναι), και στην Εσπερία και στην Ανατολή, θέση πρεσβείας, δύναμη μεραρχίας, αίγλη ανεκτίμητη, διαφήμιση αμύθητης αξίας

-ένα διαρκές δώρο των Ελλήνων στα αδέλφια τους απανταχού στον πλανήτη -

θα έλιωναν στο Μπουένος Αϊρες και το Μπέλφαστ, στο Αμμάν και στο Ουλάν Μπατόρ, στο Πεκίνο και το Σαράγεβο για τα μάρμαρα και τα μέταλλα από τη χώρα των παραμυθιών και της δικής τους παιδικής ηλικίας

...................................................

Γιατί λοιπόν δυσπραγούμε;

Διότι το ελληνικό δοβλέτι δεν αντιμετωπίζει τους αρχαιολόγους (κι όλες τις σχετικές ειδικότητες) ως εργάτες της βαριάς μας βιομηχανίας αλλά

ως είλωτες

δηλαδή πελάτες της δικομματικής κομματοκρατίας.

Προς τούτο, κι ενώ στην επικράτεια υπάρχουν 55ο κενές οργανικές θέσεις (τη στιγμή που θα έπρεπε να 'ναι 5.000, κι αν θα έφταναν), το υπουργείο Πολιτισμού ανακυκλώνει 700 αρχαιολόγους σε 24μηνη βάση -«φύγε εσύ, έλα εσύ»- χρόνια τώρα...

Ανθρωποι που ήταν νιοι και γέρασαν με την αγωνία αν το επόμενο έτος θα έχουν δουλειά ή αν θα πεταχθούν στα σκουπίδια. Επιστήμονες που οι αιώνιοι Πέρσες τούς ζητούν γην και ύδωρ.

Είναι παράξενο λοιπόν όταν βάζουν ασπίδες τα πανό και πορεύονται μαχόμενοι για το αυτονόητο;

Κι ακόμα χειρότερα.

Πώς να ανθήσουν σε έναν κλάδο νέες ιδέες, χρήσιμες για τη χώρα, παραγωγικές, κερδοφόρες, πολύτιμες, όταν δεν αφήνεται απερίσπαστος να προσφέρει, αλλά αναγκάζεται σε έναν άχαρον διαρκή αγώνα για τον επιούσιον;

Ο κ. Σαμαράς έδειξε ότι προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα -εν πρώτοις των συμβασιούχων- πλην όμως δεν μπόρεσε, δεν μπορεί. Τι τον εμποδίζει; το κόμμα του; η κυβέρνησή του; το κακό το ριζικό μας;

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 20.ΙΙΙ.2009

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 20/03/2009

Η εικονογράφηση και ο τίτλος της ανάρτησης έγιναν με ευθύνη του Ivos 2