IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το βιζανιάρικο Με μια τριπλή κίνηση χθες στην Κέρκυρα η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε με τις ΗΠΑ τις συμφωνίες, που καμιά άλλη κυβέρνηση της Αθήνας δεν υπέγραψε εδώ και πολλά χρόνια. Οι δύο αυτές συμφωνίες, που είναι τρεις, προβλέπουν την άνευ όρων παράδοση πληροφοριών από τις ελληνικές αρχές στις αμερικανικές, όχι μόνο για πράξεις τρομοκρατίας, που έγιναν, αλλά και για ύποπτους που η αμερικανική πλευρά θεωρεί ύποπτους! Αυτά, πληροφορίες και ύποπτοι, θα περνάνε στην αμερικανική πλευρά ανεξάρτητα από το πόσο πίσω πάνε σε χρονολογία! Επίσης, η αμερικανική πλευρά αποκτά το δικαίωμα για άμεση και απόλυτη πρόσβαση στα ελληνικά αρχεία των ελληνικών διωκτικών αρχών . Αυτή η άνευ όρων παράδοση στην πραγματικότητα είναι μια άνευ όρων παραίτηση από την άσκηση εθνικής κυριαρχίας. Μιας κυριαρχίας που έχει σαν κύριο χαρακτηριστικό το δικαίωμα στην άρνηση. Στο όχι. Το αντάλλαγμα, που δέχτηκε η ελληνική κυβέρνηση, είναι να αποφασίσουν οι αμερικανικές αρχές πότε θα δεήσουν να καταργήσουν τη βίζα για του

Έργο του Roger Mac Phail Ο χρόνος του δικτύου, ο χρόνος του χαρτιού Tο κλείσιμο μιας μεγάλης εφημερίδας επικυρώνει την ήδη υπάρχουσα παρατήρηση, ότι δηλαδή το επικοινωνιακό και πολιτικό τοπίο μετασχηματίζονται, γρήγορα και βαθιά. Ο «Ελεύθερος Τύπος» δεν έκλεισε μόνο επειδή σώρευσε πολλές ζημίες ούτε μόνο επειδή απέτυχε το επιχειρηματικό μοντέλο που εφάρμοσαν οι ιδιοκτήτες του. Ασφαλώς, περίσσεψαν οι άστοχες ενέργειες, η σπατάλη, τα επιτελεία κολάκων, η μεγαληγορία, η οίηση. Αλλά αυτό που βάρυνε εν τέλει ήταν περισσότερο η απουσία στρατηγήματος και η ελλιπής ή και ανύπαρκτη ανάγνωση της πραγματικότητας. Η λυπηρή αναστολή έκδοσης του «Ελεύθερου Τύπου», μετά τον μείζονα ανασχεδιασμό του (ουσιαστικά, επαναλανσάρισμα) και την επένδυση άφθονων υλικών και ανθρώπινων πόρων, δείχνει το μέγεθος της διεθνούς κρίσης του Τύπου· κρίση δομική, ιστορική. Αλλά δείχνει και την αδυναμία των ανθρώπων του Τύπου να αντιληφθούν την αλλαγή Παραδείγματος, να αντιληφθούν δηλαδή ότι ο παρών καιρός απαιτεί άλλη

Έργο Α.Παπαποστόλου Αναζητώντας την λυδία λίθο Mακάρι η ανάταση, η προσωπική και η συλλογική, να ήταν τόσο εύκολη όσο τη θέλει ο αιφνίδιος λυρισμός των αξιωματούχων της πολιτικής κι από κοντά τα ρεπορτάζ και τα σχόλια που συνόδευσαν τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης. Μακάρι δηλαδή να αρκούσε ένα κτίσμα, όσο επιβλητικό, και μια τελετή, όσο λαμπρή, για να απειληθεί με ένα μικρό έστω ρήγμα το καθεστώς της κοινωνικής απαισιοδοξίας και της μελαγχολίας, η εγκαθίδρυση του οποίου έχει πολιτικότατη την αιτία της, άρα μόνο πολιτική θα μπορούσε να είναι και η ανατροπή του· πώς όμως να εμπνεύσουν οι ανέμπνευστοι, οι αναξιόπιστοι και οι δραματικά ανεπαρκείς, και πώς να συγκινήσουν όσοι, όταν δηλώνουν «βαθύτατα συγκινημένοι», δεν καταφέρνουν να εμφανίσουν τρέμουσα ούτε μία συλλαβή τους . Γνωρίζουμε άλλωστε και από το «χρυσό 2004» των Ολυμπιακών, που κι αυτοί είχαν παρασταθεί σαν όραμα δήθεν πάγκοινο, ότι τα ψυχοτρόπα αυτού του είδους δρουν λίγο και για λίγο· δεν χρειάζεται πολύς καιρός ώσ

Eθνική ή προσωπική εξωτερική πολιτική; Φαντάζομαι τους προφήτες σαν γέρους με μακριές γενειάδες, κοινωνικά ανυπόφορους λόγω της εμμονής τους στις ιδέες τους ή, ακόμη, ενοχλητικούς λόγω της συνήθειάς τους να επικοινωνούν (μετά θάνατον) με όσους κάποτε (ματαίως) συμβούλευαν και να τους υπενθυμίζουν: «Σας τα έλεγα εγώ». Δεν έχω γενειάδα, δεν είμαι γέρος και ούτε διαθέτω προφητικές ικανότητες. Yποψιάζομαι, όμως, ότι έχω αρχίσει να ενοχλώ μερικούς αναγνώστες μου, αν και άλλοι με ενθαρρύνουν να επαναλαμβάνω την ίδια προειδοποίηση: η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι παρωχημένη . Aδυνατεί να συμβαδίσει με τους μεταβαλλόμενους καιρούς, ακολουθεί δουλικά τις αμερικανικές προσταγές. Aσκείται από υπαλλήλους που διαπρέπουν στις δημόσιες σχέσεις, αλλά όχι και στη βαθιά σκέψη. Iσως ακούγεται υπερβολικό αυτό. Kαι αγγίζει, ίσως, τα όρια της καρικατούρας. Eίναι όμως γεγονός ότι οι καρικατούρες είναι ιδιαίτερα επιτυχημένες όταν συλλαμβάνουν με ακρίβεια και υπερτονίζουν τα χαρακτηριστικά του ατόμου (ή τ

265 ευρωκαταδίκες για καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης Περισσότεροι Ελληνες προσφεύγουν στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Tο πρόσωπο της ελληνικής δικαιοσύνης με τις δυσλειτουργίες και τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που φθάνει στα όρια της αρνησιδικίας, το ξέρουν τόσο καλά, όσο και οι χιλιάδες πολίτες που καθημερινά ταλαιπωρούνται στις δικαστικές αίθουσες, οι δικαστές στο Στρασβούργο. Γιατί εκεί, στο Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καταφεύγουν οι πολίτες που χρόνια μπλέκουν στα γρανάζια της δικαστικής μηχανής και κάνουν χρόνια ή, για να ακριβολογούμε, δεκαετίες για να βρουν το δίκιο τους. Εκεί που σχεδόν κάθε μέρα μία δίκη αφορά τη χώρα μας και οι καταδίκες πέφτουν βροχή, όπως και τα πρόστιμα χιλιάδων ευρώ γιατί τα δικαστήριά μας απονέμουν δίκαιο κατόπιν εορτής. Αυτό το πρόσωπο της ελληνικής δικαιοσύνης που αφορά τους χιλιάδες πολίτες –50.000 περνούν καθημερινά μόνο από τα δικαστήρια της Ευελπίδων– είναι ασφαλώς εκείνο που ελάχιστα απασχολεί την επικαιρότητα, που επικεν

Μείωση στρατιωτικής θητείας και ελληνικό " μπάχαλ0" Εκλογική μάλλιον παρά αμυντική στρατηγική μοιάζει να αντανακλά η κυβερνητική απόφαση για μείωση της στρατιωτικής θητείας, η τελευταία μόνο από μια σειρά αποφάσεων αμυντικής/εξωτερικής πολιτικής που μοιάζουν να ολοκληρώνουν, και στον τομέα αυτό, το γενικότερο, τοις πάσι ορατό ελληνικό «μπάχαλο», χωρίς μάλιστα τελικά να εξυπηρετούν και εκλογικά, υπογραμμίζουν πολιτικοί αναλυτές. Ασφαλώς είναι δημοφιλές στους νέους να μην πηγαίνουν στρατό, όπως στους περισσότερους ‘Ελληνες, ιδίως μη εργαζόμενιους ραντιέρηδες και, πρώτα και κύρια, τους ανεκδιήγητους πολιτικούς μας, να μην εκπληρώνουν γενικά τις υποχρεώσεις τους, ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις. Μόνο που είναι σαφές, ακόμα περισσότερο μετά τις ευρωεκλογές ότι ένας μεγάλος αριθμός και «μεσαίων» πλέον Ελλήνων, ακόμα και αν βολεύονται σε ορισμένες ιδιωτικές τους υποθέσεις από τη γενικευμένη ανομία, νοιώθουν όλο και περισσότερο τις συνέπειες της αποσύνθεσης του εθνικού σχεδίου, του κρ

Μια «υπερήφανη» τροπολογία... Οι βουλευτές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν υπερηφάνως χθες το πρωί, στο όνομα «των διεθνών σχέσεων της χώρας» (βλέπε ΗΠΑ) προσθήκη - τροπολογία στο σχέδιο νόμου για «την Κύρωση του πρωτοκόλλου στη σύμβαση αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ». Κύρωσαν ακόμα και τη συμφωνία Ε.Ε. - ΗΠΑ για την αμοιβαία δικαστική συνδρομή, που εκκρεμούσε από το 2003. Αλλά δεν έκαναν μόνον αυτό: Απομόνωσαν το άρθρο 17 της συνθήκης Ε.Ε. - ΗΠΑ και το κατέστησαν μέρος της διμερούς συμφωνίας Ελλάδας - ΗΠΑ, που δεσμεύει απολύτως την Ελλάδα, ακόμα και αν αλλάξει η συμφωνία Ε.Ε. - ΗΠΑ. ΤΙ ΛΕΕΙ η «υπερήφανη» τροπολογία που υπερψήφισαν οι βουλευτές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ; Ιδού: «...διευκρινίζεται ότι το άρθρο 17 της αντίστοιχης Συμφωνίας Ε.Ε. - ΗΠΑ, σύμφωνα με την παρ. 2 του οποίου: "στις περιπτώσεις που συνταγματικές Αρχές ή αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις μπορούν να συνιστούν εμπόδιο για την έκδοση και η επίλυση του θέματος δεν προβλέπεται τόσο στη Συμφωνία π

Η ευρωπαϊκή τραγωδία Με αφορμή τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου, κυκλοφόρησαν προκατασκευασμένα «συμπεράσματα», που επιχειρούν περισσότερο εκκαθάριση λογαριασμών, παρά ανάλυση και κατανόηση . Η σύγχρονη «ευρωπαϊκή τραγωδία» συνίσταται στο ότι όσο η Ευρώπη «ολοκληρώνεται», τόσο αποξενώνεται από την αναγκαία δημοκρατική νομιμοποίηση . Από το 1979 η συμμετοχή στις ευρωεκλογές συρρικνώνεται: 60% το 1979, 46% το 2004, 43% το 2009. Ο Ευρωπαίος πολίτης πείθεται όλο και λιγότερο ότι διακυβεύεται σε αυτές κάτι ουσιαστικό. Αφ' ενός το Ευρωκοινοβούλιο του Στρασβούργου στερείται νομοθετικής αρμοδιότητος, στο μέτρο που οι αποφάσεις εκπορεύονται είτε από τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη είτε από τα υπουργικά συμβούλια. Αφ' ετέρου , οσάκις οι λαοί είχαν ευκαιρία να εκφραστούν -όπως με δημοψηφίσματα σε Γαλλία, Ολλανδία, Ιρλανδία, Δανία, Σουηδία- η γνώμη τους περιφρονήθηκε. Καταιγισμός αντιλαϊκών μέτρων εξαπολύεται από τις ευρωπαϊκές Αρχές, ενώ το Ευρωκοινοβούλιο παραμένει διακοσμητικό και η

(Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ-Ελευθεροτυπία 19/6/2009) Υποτέλεια κι ευτέλεια ... Στην εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν «εξαιρέσεις» όταν δεν πρόκειται για ελιγμούς και πρόκειται για θέσεις. Αλλιώς ουδείς σε παίρνει στα σοβαρά. Και την Ελλάδα των ζεϊμπέκικων με τον Τζεμ και των κατ' εξακολούθησιν ανακολουθιών με τη FYROM, ουδείς την εκλαμβάνει ως σοβαρή.Βεβαίως η σοβαρότης προϋποθέτει σθένος, έχει κόστος, αλλά αποφέρει κέρδη -κέρδη ουσιώδη και ζωτικά.Αντιθέτως ο τζουτζεδισμός και ο κατευνασμός είναι εύκολα πράγματα -όλο χάνεις, αλλά σου μένουν κι άλλα να χάσεις [ώστε να παρηγοριέσαι (κι ενίοτε να κοκορεύεσαι) που δεν τα 'χεις χάσει όλα ακόμα].Οι Τούρκοι φέρ' ειπείν δεν κάνουν «εξαιρέσεις», όταν πετούν πάνω απ' το Φαρμακονήσι πετούν πάνω κι απ' το Αγαθονήσι. Αντιθέτως η κυρία Μπακογιάννη (και ο κ. Καραμανλής) κάνουν «εξαιρέσεις» και ζητούν κατά περίπτωσιν (όπως τώρα με τον ερχομό Μιλόσοσκι) να «κοιμούνται οι νόμοι» για μια-δυο μέρες. Σε αυτές όμως τις περιπτώσεις δεν κοιμούν

Εβγαλαν το «Πίρι Ρέις» Για έρευνες στο Αιγαίο έστειλε μέχρι και αύριο το ωκεανογραφικό η Αγκυρα, επιχειρώντας να επιβάλει ντε φάκτο ατζέντα στην Ελλάδα εν όψει της επίσκεψης Ερντογάν Προβληματισμό και αμηχανία προκαλεί στην Αθήνα η ατζέντα που ντε φάκτο επιχειρεί να επιβάλει η τουρκική πλευρά, εν όψει της επίσκεψης στην Αθήνα, το Σάββατο, του Τούρκου πρωθυπουργού Τ. Ερντογάν και των συνομιλιών που θα έχουν με τον Κ. Καραμανλή. Επειτα από ένα μπαράζ προκλητικών ενεργειών, χθες έγινε γνωστό ότι η Αγκυρα έβγαλε το ερευνητικό σκάφος «Πίρι Ρέις» στο Αιγαίο για «ωκεανογραφικές» έρευνες, θέτοντας έτσι σε δοκιμασία τις αντοχές της ελληνικής πλευράς, την παραμονή της άφιξης Ερντογάν στην Αθήνα. Σύμφωνα με τις δύο NAVTEX 328/09 και 335/09, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι το «Πίρι Ρέις» πραγματοποιεί έρευνες, μέχρι και αύριο, σε περιοχές που εκτείνονται βορείως και δυτικώς της Σαμοθράκης και της βραχονησίδας Ζουράφα και ανοικτά του κόλπου Σάρου, αλλά και νοτίως της Λέσβου και έξω από τον κόλπο της Σμύ

«Ανεπαισθήτως» υπόδουλοι Oι Ευρωεκλογές 2009 επιβεβαίωσαν τη διαπίστωση ότι η ελλαδική κοινωνία δεν έχει τις προϋποθέσεις να ανακάμψει από την παρακμιακή αποσύνθεση. Η χωρίς σκέψη και κρίση από εθισμό ψήφος στα δύο «κόμματα εξουσίας» (ομολογημένη σε δημοσκοπήσεις προεκλογικές) διατήρησε ποσοστό αποκαρδιωτικά υψηλό. Το δίδυμο των αυτουργών της διάλυσης του κράτους και της καταλήστευσης του κοινωνικού χρήματος, οι κραυγαλέα ανίκανοι να επιλύσουν στοιχειώδη, καίρια προβλήματα της οργανωμένης συμβίωσης, αμνηστεύθηκαν και επιβραβεύτηκαν από τα δύο τρίτα και πλέον των πολιτών που έφτασαν ώς την κάλπη. Που σημαίνει: τα δύο τρίτα των όσων εψήφισαν αποφασίζουν για τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους χωρίς να έχουν καταλάβει τι συνέπειες έχει ο εξωφρενικός υπερδανεισμός του κράτους, η κατεστημένη κλοπή του κρατικού κορβανά, η θεσμοποιημένη αναξιοκρατία, η δημοσιοϋπαλληλοποίηση των Ενόπλων Δυνάμεων και ανυπαρξία συλλογικής άμυνας, η καλπάζουσα δημογραφική φθίση, η διάλυση του σχολειού και ο

Bιογραφικά στοιχεία της L ola Montez από την ''Wikipedia'' Born: February 17, 1821 (1821-02-17) Grange, Ireland. Died: January 17, 1861 (aged 39) New York City, U.S. Eliza Rosanna Gilbert, Countess of Landsfeld (February 17, 1821 – January 17, 1861), better known by the stage name Lola Montez , was an Irish-born dancer and actress who became famous as a Spanish dancer, courtesan and mistress of King Ludwig I of Bavaria, who made her Countess of Landsfeld . Early life Like many other aspects of her life, discrepant reports of her birth have been published. She was born in Grange, County Sligo in 1821, She was baptised at St Peter’s Church in Liverpool on February 16, 1823. Lola's mother was Eliza (or Elizabeth) Oliver, an illegitimate daughter of Charles Silver Oliver, of Castle Oliver in County Limerick, Ireland. Lola's mother was 15 when she gave birth to her, a year after she married Lola's father, Ensign Edward Gilbert of the 25th Regiment. In 1823 th