IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Το δύσκολο διαζύγιο Σερβίας- Μαυροβουνίου. Μια βαθύτερη προσέγγιση στις σχέσεις των δύο χωρών. Όσοι ζήσαμε την διαδικασία διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας από την πρώτη μέρα, γνωρίζαμε ότι ένας από τους στόχους ήταν αργά ή γρήγορα να ακυρωθεί και ο τελευταίος ιστορικός της πυλώνας, η ένωση Σερβίας- Μαυροβουνίου. Αρχικά, η Ποτγκόριτσα  ακολούθησε το Βελιγράδι στο μακρύ δρόμο του πολέμου, υπέμ,εινε τις κυρώσεις που επέβαλε ο ΟΗΕ ακόμα και τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ για το Κόσσοβο. Όμως κάποια στιγμή, στο μυαλό του ισχυρότατου άνδρα της χώρας Μίλο Τζουκάνοβιτς γύρισε ένας διακόπτης. Η αντίστροφη μέτρηση για το βαλκανικό διαζύγιο ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και τα κίνητρα ήταν κυρίως οικονομικά, δευτερευόντως πολιτικά. Το Μαυροβούνιο έχοντας υιοθετήσει το μάρκο και στη συνέχεια το ευρώ για εθνικό του νόμισμα, ρεαλιστικά κατέληξε στο συμπέρασμα  ότι διέθετε πολύ λαμπρότερες προοπτικές να αναπτύξει την οικονομία του και να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ χωρίς να επωμισθεί -για μια

Μαυροβούνιο, το τέλος της μονοκρατορίας του Τζουκάνοβιτς; Έπειτα από τρεις δεκαετίες οι πολίτες του Μαυροβουνίου έκαναν το πρώτο αποφασιστικό βήμα για αλλαγή πολιτικής σελίδας. Τα αποτελέσματα των εκλογών της 30ης Αυγούστου υπήρξαν μεγάλο πλήγμα για το κυβερνών κόμμα DPS αυτής της μικρής βαλκανικής χώρας που, υπό τον Μίλο Τζουκάνοβιτς ,  μονοπωλεί την εξουσία από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ο “Λουκασένκο των Βαλκανίων”, όπως αποκαλούν τον Τζουκάνοβιτς οι επικριτές του και η αντιπολίτευση, δεν πρέπει να είναι ευχαριστημένος με τα εκλογικά αποτελέσματα. “Πύρρειος Νίκη” του Τζουκάνοβιτς που ισοδυναμεί με ήττα Αν και το κόμμα του, το Δημοκρατικό Κόμμα των Σοσιαλιστών (DPS) βγήκε για μια ακόμη φορά πρώτο με 35,06%  (143.548 ψήφοι), εντούτοις δεν μπορεί να εξασφαλίσει την πλειοψηφία των 41 εδρών (από 81 σύνολο), που απαιτούνται για να σχηματίσει κυβέρνηση. Αντίθετα τα τρία κυριότερα κόμματα της αντιπολίτευσης, με βασικότερο τον “Συνασπισμό για το Μέλλον του Μαυροβ

 Ιερός πόλεμος» στο Μαυροβούνιο:  Ταυτότητα, πίστη και πολιτική. Τις τελευταίες βδομάδες το Μαυροβούνιο σπαράσσεται από έναν «ιερό πόλεμο», πίσω από τον οποίο δεν βρίσκονται μόνον πολιτικές σκοπιμότητες και οικονομικά συμφέροντα, αλλά και ζητήματα ταυτότητας. Αφορμή υπήρξε ένας νόμος που ψηφίστηκε από το κοινοβούλιο του Μαυροβουνίου στις 27 Δεκεμβρίου 2019. Σύμφωνα με αυτόν το νέο νόμο, που πυροδότησε ταραχές και διαδηλώσεις σε Μαυροβούνιο και Σερβία, αλλά και σε χώρες όπου ζει μεγάλη σερβική διασπορά, «θρησκευτικά αντικείμενα και εκτάσεις που χρησιμοποιούνται από θρησκευτικές οντότητες εντός της επικράτειας του Μαυροβουνίου, τα οποία κατασκευάστηκαν ή αποκτήθηκαν με δημόσια έσοδα του κράτους ή τελούσαν υπό κρατική ιδιοκτησία μέχρι την 1.12.1918, ως πολιτιστική κληρονομιά του Μαυροβουνίου, είναι ιδιοκτησία του κράτους. Θρησκευτικά αντικείμενα που θα βρεθούν ότι κατασκευάστηκαν στο έδαφος του Μαυροβουνίου με τις ενώσεις των πολιτών μέχρι την 1.12.1918 είναι ιδιοκτησία