IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ατλαντική συσπείρωση στο πλευρό της Ουκρανίας. Του Κώστα Ράπτη Ποια μπορεί να είναι η εξέλιξη ενός πολέμου τον οποίο καμία από τις ενδιαφερόμενες πλευρές δεν δείχνει ενδιαφέρον να τερματίσει, αλλά και δεν αποτολμά να κλιμακώσει για τον φόβο μιας πλανητικής αποσταθεροποίησης;  Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο μετά την Ατλαντική Σύνοδο Κορυφής η οποία πραγματοποιήθηκε (με τη συμμετοχή και του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι) την εβδομάδα αυτή στο Βίλνιους, έχοντας ως στόχο τη διατράνωση της διατλαντικής ενότητας, εν μέσω υπόγειων (ή όχι και τόσο) τριβών μεταξύ των συμμάχων.  Το γεγονός, βέβαια, ότι η σύνοδος πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας, ήτοι σε πρώην σοβιετικό έδαφος της Βαλτικής και σε απόσταση αναπνοής από τα σημερινά σύνορα της Λευκορωσίας (και της Ρωσίας) δείχνει πόσο πολύ έχει προχωρήσει το ΝΑΤΟ στην υλοποίηση των στόχων του κατά τη μεταψυχροπολεμική εποχή. Το ότι μάλιστα ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν μετέβη ακολούθως στην

 Ποια τα “lessons learned” για την Ελλάδα από την Ουκρανία ώστε να αποφευχθούν… στρατιωτικά Τέμπη;   O πόλεμος στην Ουκρανία βρίσκεται σε φάση εκκολαπτόμενης κλιμάκωσης. Δηλώσεις πάσης φύσεως και βαθμού αξιωματούχων της Δύσης, δεν αφήνουν περιθώριο στην αμφισβήτηση του επιχειρήματος ότι η Ουκρανία πολεμά ως «εκπρόσωπος» (proxy) της Δύσης τη Ρωσία. Το αν η συμπλήρωση ενός έτους από την έναρξη του πολέμου, εγείρει ή όχι ζητήματα και για την ελληνική άμυνα, θα πρέπει να αποτελέσει το αντικείμενο προσεκτικής μελέτης, με στόχο την έγκαιρη εξαγωγή των σωστών συμπερασμάτων. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Εν αναμονή της ουκρανικής αντεπίθεσης, η Ρωσία επιχειρεί να έχει αυτή την πρωτοβουλία των κινήσεων, με τρόπο που να υποχρεώσει στη δέσμευση δυνάμεων σε «βολικά μέτωπα» , ώστε να αποτρέψει κίνηση στην περιοχή της Ζαπορίζια. Εάν εκεί ενδεχόμενη αντεπίθεση θα ήταν επιτυχής, θα φέρει τις ουκρανικές δυνάμεις

  Οι προοπτικές επίλυσης της Ρωσο-ουκρανικής κρίσης και ο ρόλος της Ελλάδας. Μήνυμα προς αυτήν την κατεύθυνση αποτελεί και η ενδεχόμενη ίδρυση ενός ανεξάρτητου διεθνούς Κέντρου για την εκεχειρία και την ειρήνη στην Ολυμπία. Διατρέχοντας ήδη τον πέμπτο μήνα από την εισβολή των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Ουκρανία , οι ελπίδες για μια σύντομη λήξη του πολέμου καθημερινά απομακρύνονται. Ποιες είναι όμως οι δυνατότητες και προϋποθέσεις τερματισμού της σύγκρουσης και ποιον ρόλο θα μπορούσε να παίξει η Ελλάδα σε μια τέτοια προοπτική;  Ποιος δεν θέλει την ειρήνη; Πρόληψη και αποτροπή Από ανθρωπιστικής αλλά και πρακτικής πλευράς, υπάρχουν εκατομμύρια λόγοι που επιβάλλουν τον άμεσο τερματισμό των εχθροπραξιών και την επαναφορά μιας βιώσιμης ειρήνης: ο θάνατος ή ο τραυματισμός δεκάδων χιλιάδων ενστόλων ή αμάχων, οι πρόσφυγες αλλά και οι δύσκολες συνθήκες ζωής όσων παρέμειναν στις εμπόλεμες περιοχές, η καταστροφή των υποδομών, της πολιτιστικής κληρονομιάς και του περιβάλλοντος χ

 «Όλοι πλέον θέλουν drones, ειδικά drones, που δεν δέχονται παρεμβολές κ.ο.κ. .  Οι εξελίξεις μπορούν να οδηγήσουν σε ένα εφιαλτικό σενάριο. Όλοι θα έχουν εκατομμύρια drones που δεν μπορούν να νικηθούν ...» Η «κούρσα» για την απόκτηση πιο «έξυπνων» και φονικών drones στην Ουκρανία. Ο πρώτος πόλεμος στον οποίο γίνεται τόσο ευρεία χρήση. Βίντεο που προέρχονται από κάμερες σε drones διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα του κοινού για τον πόλεμο στην Ουκρανία : Βόμβες που ρίχνονταν αθόρυβα πάνω σε ανύποπτους στρατιώτες, πτήσεις πάνω από σιωπηλές, βομβαρδισμένες πόλεις, τεθωρακισμένα και φυλάκια που εκρήγνυνται. Ποτέ στην ιστορία του πολέμου μέχρι τώρα δεν είχαν χρησιμοποιηθεί τόσο πολύ drones όσο στην Ουκρανία, όπου συχνά παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Ρώσοι και Ουκρανοί βασίζονται εξίσου σε μη επανδρωμένα αεροσκάφη για να βρίσκουν τις εχθρικές θέσεις και να κατευθύνουν τα πλήγματα πυροβολικού τους. Ωστόσο μετά από μήνες συγκρούσεων, οι σ