IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ Η είδηση «έπεσε σαν βόμβα» πριν μια εβδομάδα. Η «ποσοτική χαλάρωση» του Ντράγκι θα συμπεριλάβει την αγορά του ελληνικού χρέους. Είναι όμως έτσι; Πήρε πρόσφατα απόφαση ο Ντράγκι να αγοράσει ελληνικό χρέος; Και είναι, αν έγινε κάτι τέτοιο, τμήμα κάποιας μυστικής ατζέντας, μιας κίνησης που ελαφρύνει το ελληνικό χρέος, και έχει αποφασιστεί στα μυστικά αρχηγεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Το ξέρει ο Σόιμπλε ή είναι και αυτός «στο κόλπο»; Τα απίστευτα αυτά ερωτήματα απασχολούν αρκετούς στην Ελλάδα. Φαίνεται σαν η ελληνική κυβέρνηση να πέτυχε κάτι πρωτοφανές, κάποια κίνηση - ματ, με ένα κλείσιμο του ματιού, με ένα νεύμα της «ήρεμης δύναμης» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του κρυφού μας υποστηρικτή από τη γειτονική Ιταλία, του κ. Ντράγκι. Η μήπως δεν είναι έτσι; Η αλήθεια είναι ότι ο Μάριο Ντράγκι ενδεχομένως να τρέφει αισθήματα συμπάθειας προς την Ελλάδα και τους Έλληνες, όπως και ο Σόιμπλε αλλά και η Μέρκελ. Όμως οι άνθρωποι δεν κρίνονται από τα αισθήματα, αλλά από τις

(...) μέχρι και τον Ιανουάριο του 2012, τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ μ ας έχουν δώσει συνολικά 73,2 δις €   (20,3 δις € το ΔΝΤ και 52,9 δις € τα κράτη)   - ενώ περιμένουμε τη δόση της ντροπής (31,5 δις €). Έναντι αυτού του ποσού, οι ζημίες τ ης πατρίδας μας   από την ύφεση, από την ανεργία, από τον περιορισμό των εισοδημάτων, από την κατάρρευση του χρηματιστηρίου, από τις χρεοκοπίες των επιχειρήσεων, από την πτώση των τιμών των ακινήτων κοκ .,  έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τα 800 δις €. Προφανώς, με βάση τους παραπάνω χειρισμούς, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν θα είναι ποτέ βιώσιμο - αφού θα αυξάνεται διαχρονικά και κατά το δοκούν, με τη βοήθεια των παιδιών του Σικάγου. Στα πλαίσια αυτά, το να ψηφίζει κανείς μέτρα λιτότητας 11,5 δις €, αναλαμβάνοντας παράλληλα χρέη των τραπεζών ύψους 49 δις € (μελλοντικά άλλα 60,1 δις €) είναι κάτι περισσότερο από ανόητο - αν και η σιωπή των αμνών που βασιλεύει αιτιολογεί απόλυτα τη συλλογική ανοησία

«Όχι κυρία μου. Δεν υπογράφω, ο κόσμος να χαλάσει, τα ανόητα κείμενα που μου θέτεις.» Πρόκειται για την πρώτη φορά από τότε που ξέσπασε η Κρίση που η ΕΕ λαμβάνει μια απόφαση που να συνάδει με την λογική. Πρώτη φορά! Έπρεπε βέβαια πρώτα να βρεθεί η Ευρωζώνη δύο εβδομάδες προ της οριστικής και μη αναστρέψιμης διάλυσης και, το πιο σημαντικό, να βρεθεί κάποιος που να πει στην κα Μέρκελ: «Όχι κυρία μου. Δεν υπογράφω, ο κόσμος να χαλάσει, τα ανόητα κείμενα που μου θέτεις.» Ο κύριος αυτός ήταν, βέβαια, ο κ. Μόντι ο οποίος βρήκε το σθένος (να κάνει κάτι που κανείς δεν είχε τολμήσει πριν) για έναν απλό λόγο: Εδώ και δύο εβδομάδες, οι μεγάλες επιχειρήσεις της Βόρειας Ιταλίας ρευστοποιούν όσο-όσο και μαζικά περιουσιακά τους στοιχεία και μεταφέρουν τα κεφάλαια στην Ελβετία, στην Γερμανία, στο Λονδίνο και στην Νέα Υόρκη. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ιταλία βρίσκεται στα πρόθυρα της πλήρους κατάρρευσης και ο κ. Μόντι είχε, το πολύ, δύο εβδομάδες για να κάνει κάτι πριν τον ανατρέψουν