IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Θουκυδίδης και η έναρξη του πελοποννησιακού πολέμου. Τα γεγονότα που αποτέλεσαν την απαρχή του πελοποννησιακού πολέμου αφορούν τη διεκδίκηση της Επιδάμνου ανάμεσα στους Κερκυραίους και τους Κορίνθιους: «Η Επίδαμνος είναι μια πόλη η οποία βρίσκεται στα δεξιά εκείνου που μπαίνει στην κόλπο του Ιονίου και κοντά της κατοικούν οι βάρβαροι Ταυλάντιοι, φύλλο ιλλυρικό. Την πόλη την είχαν ιδρύσει ως αποικία τους οι Κερκυραίοι, αρχηγός όμως της αποικίας ήταν ο Κορίνθιος Φαλίος του Ερατοκλείδη, απόγονος του Ηρακλή, τον οποίο είχαν προσκαλέσει από τη μητρόπολη, σύμφωνα με την παλιά συνήθεια, για να ηγηθεί των αποίκων. Στον αποικισμό πήραν μέρος και μερικοί Κορίνθιοι κι άλλοι Δωριείς». (Βιβλίο πρώτο, παράγραφος 24).  Βρισκόμαστε μπροστά στην ίδρυση μιας νέας αποικίας που στελεχώνεται κυρίως από Κερκυραίους, αλλά την ηγεσία ασκεί Κορίνθιος, αφού οι πατροπαράδοτοι νόμοι ορίζουν ότι κάθε αποικία οφείλει να τιμά την μητρόπολη και η Κέρκυρα ήταν αποικία των Κορινθίων. Μ’ άλλα λόγια μια

 Μικρογραφία από χειρόγραφο ψαλτήρι του 11ου αι.  (Βενετία, Μαρκιανή Βιβλιοθήκη).     Ο Βασίλειος Β' και ο πατριός του, Νικηφόρος Β΄ Φωκάς Ο πραγματικός Βασίλειος Β΄  ο Βουλγαροκτόνος.  Ο μακροβιότερος βυζαντινός αυτοκράτορας, βασίλεψε σχεδόν μισό αιώνα (976 – 1025), ο Βασίλειος Β΄, αυτός που ονομάστηκε αργότερα Βουλγαροκτόνος, προσωποποιεί το σημείο της ύψιστης πολιτικής και στρατιωτικής ακμής της αυτοκρατορίας. Όμως, όσο περίεργο κι αν ακούγεται, η πιο δύσκολη μάχη που έδωσε ήταν η προσπάθεια της εδραίωσης της εξουσίας του πάνω στον αυτοκρατορικό θρόνο και στη συνέχεια το ανελέητο κυνήγι που εξαπέλυσε εναντίον των πλούσιων γαιοκτημόνων αριστοκρατών. Μπορεί να επικεντρωνόμαστε πάνω στις επικές νικηφόρες μάχες του με τους Βούλγαρους, αλλά θα έπρεπε να αποδίδονται τα εύσημα και στην οικονομική πολιτική του που ευνόησε τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Τα χρόνια πριν την άλωση της Πόλης, ο βυζαντινός λαός θεωρούσε πως οι μεγαλύτεροι αυτοκράτορες ήταν ο Ηράκλει

« Ακόμα [στην Αθήνα] βλέπει κανείς αγώνες όχι μόνον ταχύτητας και δύναμης αλλά και ευφράδειας και σοφίας και όλων των άλλων τεχνών. Και για όλ’ αυτά δίνονται πολύ σπουδαία βραβεία»                                                            Ισοκράτης Ο αρχαίος ρήτορας μιλά για αγώνες που έμειναν ονομαστοί και ο θρύλος τους έφτασε μέχρι τις μέρες μας. Πρόκειται για τους Παναθηναϊκούς Αγώνες, η  Παναθήναια    ( Panathenaia )  , που  ξεκινούσαν ανήμερα του γενεθλίου της θεάς Αθηνάς (περί τον Δεκαπενταύγουστο) και διεξάγονταν προς τιμήν της. «Τα Παναθήναια ήταν η πιο λαμπρή γιορτή της Αθήνας και η μεγαλύτερη από τις μη πανελλήνιες, τις ‘τοπικές’ λεγόμενες γιορτές» σημειώνει ο  καθηγητής αρχαιολογίας Πάνος Βαλαβάνης στο έργο του «Ιερά και Αγώνες στην Αρχαία Ελλάδα» (εκδόσεις Καπόν) . «Ήταν τόσο σημαντική όσο και το μέγεθος της πόλης που την οργάνωνε και σε ορισμένες περιόδους, όπως στον 5ο αιώνα, ήταν ισάξια ή ακόμα και ξεπερνούσε σε λάμψη μερικές από τις πανελλήνιες