IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

    Ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν (4ος από δεξιά) κοιτάζει τον Καναδό πρωθυπουργό, Stephen Harper (πρώτος από δεξιά στην μεσαία σειρά), ο οποίος έχασε την πρώτη «οικογενειακή φωτογραφία» νωρίτερα μέσα στην ημέρα, καθώς προετοιμάζονται για την δεύτερη οικογενειακή φωτογραφία στην σύνοδο κορυφής του G20 στο κέντρο ExCel, στο ανατολικό Λονδίνο, στις 2 Απριλίου 2009. REUTERS/Dylan Martinez. Οι προοπτικές που διαγράφονται για την παγκόσμια οικονομία. Πού βρισκόμαστε δέκα χρόνια μετά τη Μεγάλη Οικονομική Κρίση. Σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας, το ρίσκο του ενός μπορεί να αποτελεί επενδυτική ευκαιρία για τον άλλο, αρκεί ο δεύτερος να το αντιληφθεί εγκαίρως, διαβάζοντας ορθολογικά και χωρίς προκαταλήψεις την τρέχουσα οικονομική συγκυρία. Έχουν περάσει περίπου δέκα χρόνια από την μεγάλη οικονομική κρίση του 2008-2009, η οποία συντάραξε συθέμελα την Παγκόσμια Οικονομία και απείλησε να αποδειχθεί μια επανάληψη της μεγάλης ύφεσης του 1929. Παρά τους αρχικού

PHOTO. German Chancellor Angela Merkel (L) walks in front of Andrea Nahles (R), new group chairwoman of the German Socialist Democratic Party (SPD). EPA, ALEXANDER BECHER    H περίπτωση της Siemens αποδεικνύει ότι μπορεί η οικονομία να ανθεί αλλά οι άνθρωποι παρ’ ολ’ αυτά να υποφέρουν. Οι πολιτικοί οι οποίοι κοιτούν αδύναμοι καθίστανται περιττοί. Αυτό αποτελεί μια ευκαιρία για το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας (SPD)  Δύο πράγματα ανακοίνωσε πρόσφατα ο όμιλος Siemens: ότι τα κέρδη αυξάνονται κατακόρυφα και ότι θα απολυθούν πολλοί εργαζόμενοι. Οι κυρίες και οι κύριοι του Διοικητικού Συμβουλίου είναι ειλικρινείς: δεν υποκρίνονται καν ότι τους ενδιαφέρει ποιες συνέπειες θα έχουν οι αποφάσεις τους στις ζωές των ανθρώπων.  Και τι μπορεί να γίνει; Τίποτα φυσικά. Συνηθίσαμε στην αδυναμία. Η τυπική διαδικασία της «διαμαρτυρίας» είναι ότι το συμβούλιο των εργαζομένων και το Συνδικάτο Μετάλλου IG να αντιδράσουν με απεργίες και να δηλώνουν ότι το κλείσιμο εργοστασίων και

Οι κρίσεις έχουν τις ρίζες τους στις εσωτερικές αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Τουλάχιστον αυτό έχει αποδειχθεί ιστορικά από τη διεθνή οικονομική έρευνα. Η όξυνση των κρίσεων οφείλεται, κυρίως, στην αναποτελεσματικότητα των εφαρμοζόμενων πολιτικών μετάβασης από το παλαιό στο νέο μοντέλο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Και αυτό σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Για παράδειγμα, σήμερα, η όξυνση της κρίσης οφείλεται στην αναποτελεσματικότητα και την αντιφατικότητα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών μετάβασης από το τεχνολογικό στο ρομποτικό μοντέλο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Βασικό εργαλείο αυτής της μετάβασης, μεταξύ άλλων, αποτελεί η καθίζηση του μισθολογικού και μη μισθολογικού κόστους, οι ανισότητες, η ανεργία και η συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών. Παράλληλα, κοινό χαρακτηριστικό αποτελεί και η εκτίναξη των κρατικών χρεών, η διεύρυνση της φτωχοποίησης του πληθυσμού και η σμίκρυνση του κύκλου κρίσεων και ανάκαμψης του οικονομικού και κοινωνι

Συναντιέμαι με φίλο ομήλικο τυχαία στον δρόμο και ανταλλάσουμε ερωτήσεις στην αύρα του επερχόμενου εορταστικού κλίματος· πρώτο θέμα βέβαια τα παιδιά μας - πού βρίσκονται και λοιπά. «Περιμένω τον γιο μου -λέει- από την Ιρλανδία. Φτάνει στις 20 Δεκέμβρη ». Πικροχαμογελώ. « Κι εγώ -λέω με τη σειρά μου- περιμένω τη μεγάλη μου κόρη από τη Σουηδία, κι αυτή στις 20 του μηνός» . Τι να κάνουμε; Να αλλάξουμε τον ρουν των κοσμοειδώλων που « πέτυχαν » οι λαμπρές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών με αποκορύφωμα ετούτη (2009-2016), που μας παρέσχε αφειδώλευτα την οικονομική - πολιτισμική - πνευματική - ψυχιατρική κρίση; Σπίθες πετάνε τα μάτια του φίλου, φλόγες οργής αλλά και μια πνοή λύπης. Νιώθω περίπου το ίδιο. Κοιταζόμαστε αμίλητοι. Τι να πούμε; Μάλλον έχουμε βαρεθεί να καταγγέλλουμε και να γκρινιάζουμε, να βδελυσσόμαστε τους πολιτικούς και την εξοργιστική περιφρόνηση που δείχνουν στο πόπολο· μνησίκακοι, ύπουλοι, διεφθαρμένοι, αμοραλιστές, κακότροποι - τι σημαίνει ηθική γι

Η ημέρα που θα πηγαίνει κανείς στη δουλειά του και θα του λέει καλημέρα ένα... ρομπότ φαντάζει ως ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ωστόσο, το ενδεχόμενο αυτό δεν είναι πλέον και τόσο μακρινό. Τα ευρήματα της πρώτης Ευρωπαϊκής Έρευνας Δεξιοτήτων και Εργασίας, που διεξήγαγε το Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Ανάπτυξη της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (Cedefop) στα 28 κράτη -μέλη της ΕΕ, δείχνουν ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των ενηλίκων εργαζομένων στην Ελλάδα και στην ΕΕ έχουν υποστεί, προσφάτως, σημαντικές τεχνολογικές αλλαγές στο εργασιακό τους περιβάλλον. Είναι ενδεικτικό ότι το 43% των Ελλήνων εργαζόμενων είδε να μεταλλάσσονται τα μηχανήματα και τα πληροφοριακά συστήματα που χρησιμοποιούσε τα τελευταία πέντε έτη. Μάλιστα, περίπου το 20% των εργαζομένων στην Ελλάδα πιστεύει ότι θα είναι παρωχημένες οι δεξιότητες του στην επόμενη πενταετία, ενώ το 11% αντιμετωπίζει υψηλό ρίσκο τεχνολογικής απαξίωσης. Μπροστά στη διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση για ψηφιακές δεξιότητες στην αγορά

Πώς αντιδρούν τα περισσότερα άτομα αν, από τη μια μέρα στην άλλη, βρεθούν χωρίς εργασία; Η όταν, για λόγους εντελώς άσχετους με τις εργασιακές τους ικανότητες, η απόλυσή τους συνεπάγεται την είσοδό τους σε ένα μακροχρόνιο και αδιέξοδο καθεστώς ανεργίας; Πώς τα άτομα αυτά -αλλά και η κοινωνία στην οποία ανήκουν- επιχειρούν να διαχειριστούν και να εκλογικεύσουν την απώλεια ή την αδυναμία εύρεσης εργασίας που, λόγω της αποστέρησης του κοινωνικού τους ρόλου, βιώνεται ως «προσωπική» καταστροφή;  Με αφορμή τα πρόσφατα δημοσιευμένα δεδομένα για την ανεργία στον τόπο μας, διαπιστώνουμε ότι οι συνήθεις κοινωνικοοικονομικές «αναλύσεις», όσο ακριβείς κι αν ακούγονται, αφήνουν δυστυχώς αναπάντητα τέτοια καυτά ερωτήματα, όχι μόνο από αδιαφορία για την αγωνία των ανέργων αλλά και από εγγενή γνωσιακή αδυναμία: όταν οι σχετικές αναλύσεις εστιάζουν αποκλειστικά σε αφηρημένες οικονομικές παραμέτρους ή στις απρόβλεπτες και χαοτικές διεθνείς χρηματοπιστωτικές εξελίξεις, τότε δεν μπορε