IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Erro, Venus, 1975 Η απώλεια της ντροπής.   Η ντροπή δεν υπάρχει πλέον. Αυτό το συναίσθημα που μας υπαγορεύει να νιώθουμε μια ταραχή ή ένα αίσθημα αναξιοπρέπειας μπροστά στις συνέπειες μιας φράσης μας ή μιας ενέργειάς μας, που μας οδηγεί να σκύβουμε το κεφάλι, να χαμηλώνουμε τα μάτια, να αποφεύγουμε το βλέμμα του άλλου, να είμαστε ταπεινωμένοι και φοβισμένοι, φαίνεται ότι έχει χαθεί. Σήμερα η ντροπή, αλλά και η δίδυμη αδελφή της η σεμνότητα, δεν αποτελεί πλέον ένα φρένο στο θρίαμβο της επιδειξιομανίας, στην ηδονοβλεψία, τόσο μεταξύ των απλών ανθρώπων όσο και μεταξύ των ηγετικών τάξεων. Η απώλεια αξίας της ντροπής σχετίζεται και με ένα άλλο μοναδικό φαινόμενο: την εξιδανίκευση του κοινότοπου και του ασήμαντου. Το εντυπωσιασμένο βλέμμα των πολλών δεν στρέφεται πλέον προς πρόσωπα ηθικά ή διανοητικά σπουδαία αλλά σε ανθρώπους μέτριους, ανώνυμους, απολύτως όμοιους με τον άνθρωπο του δρόμου ή με τη γυναίκα της διπλανής πόρτας. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που παράγεται από την τ

SUSAN CAIN Καρπός της πολυετούς ενασχόλησής της με ένα ζήτημα που την αγγίζει προσωπικά -καθότι εσωστρεφής και η ίδια-, το βιβλίο φαινομενικά ακολουθεί το πρότυπο των εγχειριδίων αυτοβοήθειας, συνδυάζοντας τις εύληπτες αναλύσεις με «ζωντανές» περιπτωσιολογικές μελέτες και συμβουλές, όμως όσον αφορά το ερευνητικό του υπόβαθρο, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί επιστημονικό δοκίμιο ή διδακτορική διατριβή. Για τις ανάγκες της έρευνας, η συγγραφέας ανέτρεξε σε εκατοντάδες βιβλία, ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις, άρθρα και αναρτήσεις στο Διαδίκτυο, συνομίλησε με καθηγητές πανεπιστημίων, ψυχολόγους και νευροεπιστήμονες, παρακολούθησε σεμινάρια με τον Τόνι Ρόμπινσον και επισκέφθηκε χώρους όπως η Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ και η εκκλησία ευαγγελικών του Σάντλμπακ. SUSAN CAIN ''Σσσσ!  Η δύναμη των εσωστρεφών σε έναν κόσμο που δεν σταματάει να μιλάει'' μετ.: Νίκος Ηλιάδης εκδ. Key Books Και οι ντροπαλοί έχουν πάθος και ψυχή «Ντρέπεται»,