IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Οι ψευδαισθήσεις κυριαρχούν στη ζωή μας. Ο Μαρξ  έλεγε ότι η ιδεολογία δημιουργεί ψευδή εικόνα της πραγματικότητας- ο Γκράμσι συμπλήρωσε ότι η ιδεολογία είναι και συνεκτικός κρίκος της κοινωνίας. Κάποιοι στην ελληνική Αριστερά πιστεύουν ότι ο Μαρξ είναι όπως το Κοράνι για μερικούς  μουσουλμάνους, άμα τον διαβάσεις δεν χρειάζεσαι κανέναν άλλο, τα έμαθες όλα. Τους διαφεύγει ότι ο Μαρξ διάβασε αστούς και έμαθε από αυτούς, πολλά από τους αρχαίους Έλληνες.  Μια από τις πιο ανώδυνες ψευδαισθήσεις στην Αριστερά ήταν τα περί διεθνούς αλληλεγγύης στον αντιμνημονιακό αγώνα. Η διάψευση υπήρξε παταγώδης επειδή αποφάσεις παίρνουν οι κυβερνήσεις και όχι οι λαοί που παρακολουθούσαν μάλλον απαθείς τα παθήματά μας. Η πραγματικότητα είναι ότι μόνο σε μερικές χώρες-Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία- εκφράστηκε (και εκλογικά) μια διαμαρτυρία για τα δικά τους προβλήματα και μετά ακολούθησε στασιμότητα, έως αυτή τη στιγμή. Πραγματικότητα είναι επίσης ότι η διαμαρτυρία προέρχεται από τα ίδια κοινωνικά στρώ

Με το ποσοστό της ΝΔ να εμφανίζει ένα σκληρό κάτω φράγμα, αλλά και μία δυσκολία σημαντικής ανόδου, το αποτέλεσμα της σημερινής αναμέτρησης θα κριθεί κυρίως από το μέγεθος των απωλειών που θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο λόγος, άλλωστε, που –σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις– αυτές οι εκλογές θεωρούνται ντέρμπι δεν είναι ότι το κόμμα του Μεϊμαράκη έχει δυναμική. Είναι ότι το κόμμα του Τσίπρα χάνει έδαφος σε σύγκριση με τον Ιανουάριο. Η ίδρυση της Λαϊκής Ενότητας και οι μεγάλες διαρροές στελεχών από τον κομματικό μηχανισμό έχουν προκαλέσει ένα βαθύ ρήγμα στην παραδοσιακή εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ, στο περίπου 5%. Η στροφή του Τσίπρα, όμως, έχει δημιουργήσει ρήγματα και στους ψηφοφόρους που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ το 2012 και τον περασμένο Ιανουάριο, ελπίζοντας πως θα κάνει πράξη την επαγγελία του να τερματίσει τις μνημονιακές πολιτικές. Πρόκειται κυρίως για μικρομεσαία στρώματα, τα οποία ή έχουν πέσει στον γκρεμό ή βρίσκονται στο χείλος του. Οι ψηφοφόροι αυτής της κατηγορίας πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ

Σκίτσο  του Π.ΖΕΡΒΟΥ στο ''ΕΘΝΟΣ'' Αυτές οι εκλογές γίνονται με κύριο σκοπό να ψηφιστεί το Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ από μια νέα κυβέρνηση και μια φρέσκια Βουλή έτσι ώστε να φανεί ότι ο λαός νομιμοποιεί τα μέτρα που θα ληφθούν, αν και δεν τα γνωρίζει. Ο κόσμος ψηφίζοντας τα μνημονιακά κόμματα αποδοκιμάζει τον εαυτό του, την ψήφο του στο δημοψήφισμα.  Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ υπολόγισε ότι η θετική ψήφος στο αίτημά της για μια δεύτερη ευκαιρία θα κλείσει υπέρ αυτής το ψυχολογικό ρήγμα που προκάλεσε η μεταστροφή της και η υπογραφή του τρίτου Μνημονίου. Και ότι η ριζοσπαστικοποίηση του όχι θα μετατραπεί σε υπομονή και προσδοκία. Κερδίζει πολύτιμο χρόνο. Γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ συσπειρώνονται τώρα όσοι, άτομα και κοινωνικά στρώματα, δεν αρέσκονται σε απότομες κινήσεις και τομές. Ιδίως όταν δεν διαφαίνεται άμεσα εναλλακτική διάδοχη κατάσταση. Κάθε αίτημα αλλαγής/ανατροπής δεν ξεκινάει μεν από το μηδέν αλλά έχουν δρόμο να διανύσουν έως ότου πείσουν, η ΛΑΕ και όποιος άλλος, ότι

Μπορεί ο Τσίπρας να μπήκε στο μνημονιακό μονοπάτι υπό τις γνωστές εκβιαστικές συνθήκες, αλλά το γεγονός αυτό δεν αλλάζει ποιοτικά τις πολιτικές επιπτώσεις. Η ψήφιση του 3ου Μνημονίου λειτουργεί σαν παράγοντας που όχι μόνο αποδομεί πολιτικοοργανωτικά τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για τη σταδιακή μεταλλάσει ιδεολογικοπολιτικά τον πρωθυπουργό και το κυβερνητικό επιτελείο. Στον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση δεν έχει προηγούμενο. Η απόσχιση της Αριστερής Πλατφόρμας και η δημόσια διαφοροποίηση επώνυμων στελεχών, όπως ο Γλέζος, η Κωνσταντοπούλου και ο Βαρουφάκης, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Σε τροχιά ρήξης είναι και η πατριωτική πτέρυγα (ΚΟΕ, Ρήγας, Νέος Αγωνιστής κλπ) που μέχρι πρότινος στήριζε τον Τσίπρα. Η σύγκρουση έχει μεταφερθεί ακόμα και στον πυρήνα της άλλοτε προεδρικής πλειοψηφίας. Η Νεολαία έχει καταγγείλει δημόσια τη μνημονιακή στροφή, ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής Κορωνάκης παραιτήθηκε και ένας σημαντικός αριθμός ανώτατων και ανώτερων στελεχ

Σκίτσο του ΒΑΓΓΕΛΗ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Πολλές φορές, καθώς μια κατάσταση εξελίσσεται, συμβαίνουν γεγονότα που δεν παίρνουν ιδιαίτερη δημοσιότητα. Τουλάχιστον όχι σε βαθμό ισάξιο της πραγματικής σημασίας τους. Αντιμετωπίζονται σαν λεπτομέρειες ενώ είναι παράγοντες σπουδαίων εξελίξεων. Κάποια τέτοια γεγονότα συνέβησαν το προηγούμενο διήμερο. Κατ’ αρχήν η Ελλάδα διεκδίκησε την επιστροφή στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ποσού €1,2 δισ. Δεν εξηγήθηκε επαρκώς πως προέκυψε ούτε η διεκδίκηση ούτε το ύψος του ποσού. Το Τ.Χ.Σ. πάντως, δεν έχει δημοσιεύσει πρόσφατη λογιστική κατάσταση, επομένως είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγουν συμπεράσματα. Όπως και να έχει, το αίτημα εξετάστηκε   επειγόντω ς από το Euro Working Group (E.W.G.), με εντολή Dijsselbloem. Το E.W.G. αποφάνθηκε πως υπάρχει νομικό κώλυμα για την επιστροφή των χρημάτων και παρέπεμψε το θέμα στο Δ.Σ. του E.S.M. Ποιο είναι το περίεργο; Τα χρήματα αυτά είναι μέρος του «ειδικού» δανείου του E.F.S.F. Δηλαδή μπορούν ν

(...) Χρειάζεται κάποια αίσθηση του μέτρου ή, έστω, κάποιων ορίων.  Πολύ περισσότερο γιατί, πρώτον, τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα και, δεύτερον, η χώρα δεν έχει πολυτέλεια χρόνου. Είναι, ασφαλώς, πολύ θετικό ότι επιτεύχθηκε συμφωνία  – χάρη και στις προσωπικές παρεμβάσεις του πρωθυπουργού, σε κρίσιμες ώρες. Απετράπησαν η επιβολή μέτρων ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίων και η μετωπική καταστροφική σύγκρουση με το παγόβουνο του ευρωπαϊκού και δη του γερμανικού νεοσυντηρητισμού - με ό,τι θα συνεπαγόταν για τους θεσμούς της δημοκρατίας και την πορεία της χώρας. Και έγινε κατορθωτή ενώ η Ελλάδα βρισκόταν (και βρίσκεται...) σε καθεστώς παγίδευσης:  Με λογιστικά πλεονάσματα ενός διαλυμένου κράτους, αδυναμία προσφυγής στις αγορές μετά από διαδοχικά και εικονικά success stories, ασφυκτικά χρονικά περιθώρια. Αλλά η συμφωνία δεν είναι παρά ένα πλαίσιο, ένα σύνολο θεματικών τίτλων και ασαφειών, επιμελώς γραμμένων στη γλώσσα της Ευρωζώνης. Οι ασάφειες δεν είναι «επίτευγμα», είναι πεδία

Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ Α) Σχετικά με   τη συνέντευξη Τύπου στο Παρίσι Οι εντυπώσεις μου από την συνέντευξη Τύπου της 29.01.2015 στο Παρίσ ι, που οργανώθηκε  με αφορμή την κυκλοφορία, στα γαλλικά , του νέου μου βιβλίου , με τίτλο «Η εν ψυχρώ δολοφονία της Ελλάδας   και η διέξοδος: η δραχμή» από τις εκδόσεις L’Harmattan ,    συνοψίζονται ως εξής: Είναι, καταρχήν, πρόθυμοι (οι δημοσιογράφοι που έδωσαν συνέχεια στην πρόσκληση του Ινστιτούτου POMONE και που απηχούν την κοινή γαλλική γνώμη) να συμφωνήσουν ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί  στην Ευρώπη η  δογματική πολιτική οικονομικής συρρίκνωσης/λιτότητας, που έφερε στην Ελλάδα  ανθρωπιστική κρίση, και  στο σύνολο της Ευρώπης στασιμότητα, ανισότητες και περιορισμό της δημοκρατίας. Ωστόσο, δεν διαθέτουν   σχέδιο εξόδου από τη λιτότητα, παρότι  φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει ότι και η Γαλλία βρίσκεται ήδη στην ίδια τροχιά θανάτου, που έφερε την Ελλάδα στην καταστροφή. Φοβούνται τη λύση της διαγραφής του ελλ

(...) Syriza has been elected by desperate people who need hope and wish for change. It is showing promising signs of maturing from a protest party to one that can govern in a record time under enormous stress and unprecedented scrutiny. For the sake of democracy, for the sake of the Greek people and for the sake of Europeans let us wish them luck. They may yet fail, but one must hope that they succeed. If you cannot help, at least do not sabotage the m. The “radical leftish” government of Syriza in Greece is not so radical or indeed leftish anymore. The “Marxist” finance minister, who is refreshingly bright and charismatic, has shown no “Marxist” leanings thus far. While many others in the markets and commentariat were panicking over Syriza’s win, we urged calm and reassured the public that Syriza’s election was good for Europe and good for Greece. A few days in, and signs are that we were right. Despite several unsubstantiated rumours and sometimes deliberate, att