IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

H θητεία του Μάριο Ντράγκι, του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ολοκληρώνεται τον Οκτώβριο. Ηταν μια ταραγμένη θητεία, καθώς στη διάρκειά της μεταξύ άλλων κατόρθωσε πραγματικά να διασώσει το ευρώ από την καταστροφή, και συγκεκριμένα το 2012-2013, και αυτό τον καθιστά τον σημαντικότερο διοικητή κεντρικής τράπεζας στη σύγχρονη ιστορία. Ωστόσο, δεν προσέρχομαι εδώ για να αποτίσω φόρο τιμής, αλλά να αναρωτηθώ για την κατάσταση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, καθώς η εποχή Ντράγκι φθάνει στο τέλος της. Δεν πρόκειται για ξέσπασμα. Επί μακρόν είχα τις επιφυλάξεις μου για το ευρώ, εξαιτίας του οποίου η Ελλάδα πέρασε πάρα πολύ δύσκολα, ενώ δεινά αντιμετώπισαν η Ισπανία και η Πορτογαλία αλλά σε μικρότερο βαθμό.  Εντούτοις, η συνολική επίδοση της οικονομίας της Ευρωζώνης, από τη διεθνή οικονομική κρίση του 2008 και μέχρι σήμερα, αποδεικνύεται πολύ καλύτερη σε σχέση με αυτό που οι περισσότεροι παρατηρητές στις ΗΠΑ έχουν αντιληφθεί. Σήμερα, όμως, το μείζον θέμα είναι το πόσο υπ

Σκίτσο του Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Αυτό το άρθρο περιγράφει τέσσερα χαρακτηριστικά της γερμανικής οικονομίας τα οποία βρίσκονται στη ρίζα των εξωτερικών της ανισορροπιών: την εξέλιξη της πραγματικής της συναλλαγματικής ισοτιμίας, τις υποκείμενες τάσης στην παραγωγικότητα και στο κόστος εργασίας ανά μονάδα, την επίμονη έλλειψη επενδύσεων σε σχέση με τις εγχώριες αποταμιεύσεις, και την διάθεση μεγάλου μέρους του υφιστάμενου εξωτερικού χρέους σε επενδύσεις χαρτοφυλακίου εκτός ευρωζώνης. Το ευρώ έχει βοηθήσει τη Γερμανία να διατηρήσει μια ισχυρή ανταγωνιστική θέση για τις εξαγωγές της εντός της ευρωζώνης και έχει συμβάλει στη συγκράτηση της ανατίμησης της συναλλαγματικής ισοτιμίας σε σχέση με τα κύρια νομίσματα τρίτων χωρών. Επιπλέον, η νομισματική ένωση έχει εξαλείψει μεγάλο μέρος της πίεσης προς τη Γερμανία να προσαρμόσει το τεράστιο εξωτερικό της πλεόνασμα, από τη στιγμή που οι κεφαλαιακές εισροές δεν επηρεάζουν πλέον τη δημιουργία νομισματικής βάσης. Η ισχύς των εξαγωγών της γερμ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ (1) Ρωμαϊκή νίκη ή ευρωπαϊκή αναδίπλωση. (2)  Οι Ιταλοί απέναντι στην Ευρωζώνη και στις Αγορές… (3)  Φοβού τον γερμανικό αυταρχισμό. (4)  Η νέα ιταλική κυβέρνηση σε πέντε ερωτήσεις-απαντήσεις.   (5)  Δεν συναινεί σε ελάφρυνση του ιταλικού χρέους η Μέρκελ.   (6)  Reuters: Σε κρίσιμα πόστα οι ευρωσκεπτικιστές στην Ιταλία.  Στον βραχύ ορίζοντα, οι εξελίξεις του τελευταίου 24ώρου τείνουν, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, να εκτονώσουν την κυβερνητική (και κατά πολλούς και συνταγματική) κρίση στην Ιταλία και να απομακρύνουν το ενδεχόμενο, τόσο αποσταθεροποιητικό για το σύνολο της Eυρωζώνης, νέων εκλογών εντός του θέρους. Μεσομακροπρόθεσμα, ωστόσο, δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Η νομισματική ένωση εξακολουθεί, παρά τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις, να είναι εξαιρετικά ευάλωτη και η Ιταλία αποτελεί πάντοτε τον κατεξοχήν αδύναμο κρίκο της Άλλωστε, προκειμένου να "διαπαιδαγωγηθούν" και μάλιστα προληπτικά οι λαϊκιστές της Ρώμης στον σεβ

ΣXETIKA ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Συγγνώμη από Έτιγκερ  για τη δήλωση που εξόργισε τους Ιταλούς. (2) Ιταλία, η βαθιά η πληγή της ΕΕ.  (3) Ο Ματαρέλα θέλει να «σώσει» την Ιταλία από τους Ιταλούς!!! (4) Άρχισαν τα όργανα...  Σύμφωνα με τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων (ECFR) καμία χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης,  ούτε καν η Ελλάδα, δεν έζησε την εκτόξευση των κοινωνικών ανισοτήτων στη δεκαετία 2007-2017 όσο η Ιταλία. Ο λεγόμενος δείκτης εσωτερικής «συνοχής» κατέρρευσε στο εν λόγω διάστημα, οδηγώντας πέρσι την Ιταλία στην 23η θέση μεταξύ των 28 κρατών της ΕΕ στη συγκεκριμένη κατηγορία. Και τούτο δεν ήταν προϊόν μόνον της κρίσης χρέους, καθώς – σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία – από το 1997, όταν και δημιουργήθηκε η ευρωζώνη, έως το 2017 το ιταλικό ΑΕΠ αυξήθηκε μόλις κατά 3%, λιγότερο και από εκείνο της Ελλάδας. Αυτοί και μόνον οι αριθμοί μπορεί και να αποτελούν την πρώτη απάντηση στα αδιέξοδα που καλείται να αντιμετωπίσει σήμερα η ίδια η Ιταλία αλλά και ολόκληρη