IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Στο κέντρο παραγγελιών της Amazon στο Saran, στην Γαλλία,  τον Ιούνιο του 2011. Vincent Boisot / Riva Press / Redux Ο επικείμενος φορολογικός πόλεμος. Ένα παρακμάζον διεθνές φορολογικό καθεστώς  απειλεί την παγκόσμια οικονομία. Μια 100ετής συναίνεση σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης της διεθνούς φορολογίας έχει διαβρωθεί, με δυνητικά εκτεταμένες συνέπειες. Ελλείψει σαφήνειας και συναίνεσης, το διασυνοριακό εισόδημα θα μπορούσε να υπόκειται σε διπλή ή πολλαπλή φορολογία. Οι πολυεθνικές εταιρείες, τότε, θα οπισθοχωρήσουν από το εμπόριο και τις επενδύσεις. Βραχυπρόθεσμα, η παγκόσμια οικονομία θα μπορούσε να επιβραδυνθεί. Μακροπρόθεσμα, θα μπορούσε να χτυπηθεί σκληρά. Ενώ ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών προκάλεσε πρωτοσέλιδα και οδήγησε σε ανησυχίες της αγοράς κατά το παρελθόν έτος, μια εξίσου μεγάλη απειλή για την παγκόσμια οικονομία δεν έχει λάβει αρκετή προσοχή: Ένας επικείμενος φορολογικός πόλεμος. Στις αρχές του εικοστού αιώνα, οι χώρες

  Οι προ καιρού αποκαλύψεις για τα Panama Papers και τα Paradise Papers αποδεικνύουν αυτό που όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνώριζαν ως πραγματικότητα, αλλά δεν μπορούσαν να αποδείξουν. Πολύ περισσότερο δεν μπορούσαν να ξέρουν ποια μέλη της διεθνούς πολιτικής και οικονομικής ελίτ έχουν τέτοιους λογαριασμούς και ποιοι όχι. Οι φορολογικοί παράδεισοι, όμως, υπάρχουν ακριβώς επειδή υπάρχει σχετική ζήτηση από την ολιγαρχία του χρήματος. Το ίδιο και οι off shore. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν έκανε ποτέ τον κόπο να εξηγήσει γιατί υπάρχει αυτό το είδος της εταιρείας, δεδομένου ότι δεν εξυπηρετεί ούτε το διεθνές εμπόριο, ούτε κάποια άλλη λειτουργία της διεθνούς οικονομίας. Το μόνο που εξυπηρετεί είναι την φοροαποφυγή και την απόκρυψη πλούτου, ο οποίος συχνά έχει προκύψει όχι από νόμιμους τρόπους. Το φαινόμενο της φοροαποφυγής-φοροδιαφυγής υπήρχε πάντα, αλλά με την μετάλλαξη του καπιταλισμού στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης έχει προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις. Οι δυτικές

Το περασμένο σαββατοκύριακο (15 και 16 Σεπ 17) στο  Tallinn  της Εσθονίας  –  η οποία ασκεί και την προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ αυτό το εξάμηνο – έλαβε χώρα ανεπίσημη συνάντηση των υπουργών οικονομικών της ΕΕ ( ECOFIN ) στην ατζέντα της οποίας υπήρχε ένα ιδιαίτερα σημαντικό θέμα:  Οι κανόνες φορολόγησης στην ψηφιακή οικονομία . Βέβαια ίσως αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα ευρωπαϊκά όργανα δεν ασχολούνται ΜΟΝΟ με την Ελλάδα αλλά υπάρχουν και άλλα σοβαρά ζητήματα.Τα μήλα της έριδος οι ψηφιακοί γίγαντες οι οποίοι έχουν αποκτήσει το αρκτικόλεξο GAFAM (Google, Apple, Facebook, Amazon, Microsoft) και οι φορολογικοί τους "περίπατοι" στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενα ε-τηλέφωνο, όλα τα λεφτά! Καταρχήν το φαινόμενο Apple παρότι γνωστό δεν παύει να εκπλήσσει. Η έλευση του iPhone το 2007, ίσως και να μπορεί να συγκριθεί με την έλευση του ίδιου του τηλεφώνου στα τέλη του 19ου αιώνα. Δεν έχει δημιουργήσει απλά καινοτομία και αλλαγή τρόπου ζωής αλλά  ένα δικό της οικοσύστημα

Ανάμεσα στις αμέτρητες φωνές που ακούστηκαν φέτος στο Νταβός ειλικρινέστερη ίσως να ήταν αυτή της Winnie Byanyima  . Απέναντι στις στείρες και φλύαρες αναλύσεις, απέναντι στην υποκριτική και επαναλαμβανόμενη καταδίκη της οικονομικής ανισότητας και του λαϊκισμού, απέναντι στην ακατάσχετη τραμπολογία και Brexitολογία, στις οποίες επιδόθηκε η πλειονότητα των συμμετεχόντων του Οικονομικού Φόρουμ, η 58χρονη εκτελεστική διευθύντρια της  Oxfam  από την Ουγκάντα επέλεξε να εστιάσει την παρέμβασή της σε κάτι συνηθισμένο αλλά πιο απτό και ουσιώδες: την εκτεταμένη φοροαποφυγή των πολυεθνικών, που στη νέα εποχή των Τραμπ και Μέι κινδυνεύει να γίνει ακόμη μεγαλύτερη. «Οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση της μάστιγας της φοροαποφυγής υπονομεύονται από την κούρσα μείωσης των επιχειρηματικών φόρων στην οποία επιδίδονται οι κυβερνήσεις και της οποίας σήμερα ηγούνται Βρετανία και ΗΠΑ»,  υπογράμμισε η Byanyima καυτηριάζοντας την αδράνεια των παγκόσμιων ηγετών να προχωρήσουν στις απαιτούμενες

Οι πολυεθνικές εταιρείες έχουν προ πολλού ανακαλύψει ως μέθοδο φοροαποφυγής την εξαγορά εταιρειών από άλλες που έχουν την έδρα τους σε διαφορετική χώρα με χαμηλότερη φορολογία και συνήθως πιο επιεικείς κανόνες εταιρικής διακυβέρνησης. Η σχετική διαδικασία είναι γνωστή ως inversion (αναστροφή) . Διάφορες αμερικανικές πολυεθνικές χρησιμοποίησαν αυτήν την μέθοδο, όπως η Burger King και η Chiquita που εκμεταλλεύτηκαν τα φορολογικά καθεστώτα στον Καναδά και στην Ιρλανδία, αντίστοιχα. Όμως πρόσφατα αναπτύχθηκε μία πιο πρωτοποριακή μέθοδος φοροαποφυγής, με την οποία μία κολοσσιαία εταιρεία «εξαγοράζεται» από μία μικρότερη,  αντιστρέφοντας τον γνωστό κανόνα ότι «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό». Οι αλυσιδωτές εξαγορές που περιγράφονται παρακάτω ξεκίνησαν το Μάρτιο 2015 με την εξαγορά της αμερικανικής φαρμακοβιομηχανίας Allergan (τζίρος: 7 δισ. δολάρια) από την ιρλανδική Actavis (τζίρος: 13 δισ. δολάρια). Παραδόξως, η νέα εταιρεία ονομάστηκε Allergan. Ο σκοπός της εξαγοράς

Πρώτο χτύπημα στη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών Σφίγγει ο φορολογικός «κλοιός» για τις πολυεθνικές.  To σχέδιο για τη βελτίωση της διαφάνειας και του περιορισμού στη χρήση φορολογικών «παραδείσων». Τουλάχιστον 60 κυβερνήσεις στον αγώνα. Τι δηλώνουν οι ΥΠΟΙΚ ΗΠΑ, Κίνας, Γαλλίας. Οι υπουργοί οικονομικών των ισχυρότερων κρατών συμφώνησαν την Παρασκευή να αλλάξουν τους κανόνες της φορολόγησης κερδών και προειδοποίησαν τις πολυεθνικές ότι δεν θα μπορούν πλέον να χρησιμοποιήσουν το μέγεθος και τη διεθνή τους παρουσία για να αποφεύγουν τη φορολογία. Με βάση τους κανόνες εταιρίες όπως οι Starbucks, Amazon και Google θα δυσκολευτούν να συγκεντρώσουν τα κέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους ή σε κράτη με χαμηλή φορολογία. Μια τέτοια αλλαγή θα μπορούσε να αυξήσει έως 250 δισ. τα έσοδα από τη φορολογία, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ. Ο  Aνχελ Γκουρία , επικεφαλής του ΟΟΣΑ δήλωσε πώς ήρθε ο καιρός να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών και να προχωρήσουμε στην επόμενη φάση που α

Έναν καλά κρυμμένο... θησαυρό αξίας 1 με 3 δισ. ευρώ που έχουν αποκομίσει οι ξένοι πολυεθνικοί όμιλοι με την πρακτική των υπερτιμολογήσεων, υποτιμολογήσεων και των τριγωνικών συναλλαγών ανάμεσα στις μητρικές και τις θυγατρικές τους εταιρίες αναζητά η κυβέρνηση. Οι « ενδο-ομιλικές συναλλαγές » ή το « transfer pricing » είναι το μεγάλο πεδίο φοροαποφυγής που θέλει να διερευνήσει η κυβέρνηση μιμούμενη άλλα κράτη που έχουν πετύχει να βάλουν έσοδα στα ταμεία τους. Οι εκτιμήσεις στελεχών της σημερινής καθώς και της προηγούμενης κυβέρνησης που είχαν ξεκινήσει το σαφάρι... της φοροαποφυγής των πολυεθνικών υπολογίζουν ότι το κράτος χάνει φόρους ετησίως 1 με 3 δισ. ευρώ από τα κόλπα που κάνουν οι όμιλοι των ξένων κολοσσών, προκειμένου να μεταφέρουν τα κέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους, με χαμηλότερους συντελεστές. Οι έλεγχοι των ενδο-ομιλικών συναλλαγών δεν θα διεξαχθούν για πρώτη φορά στη χώρα μας. Ξεκίνησαν το 2008 αλλά στην πάροδο των ετών χάθηκαν... ανάμεσα στα συναρμόδια

(...) Κανόνες arms-length, οδηγία Σαρμπάνης-Όξλεϊ και άλλα αστεία που εφεύρισκαν γραφειοκράτες παγκοσμίως, δήθεν για να πιάνουν διοχέτευση κερδών σε φορολογικούς παραδείσους ήταν πάντα για γέλια. Ακόμη είναι. Οι πολυεθνικάριοι ανά τον πλανήτη που ασχολήθηκαν έστω και φευγαλέα με τις ενδοομιλικές συναλλαγές γελάνε με αυτές τις απόπειρες, γιατί ξέρουν πόσο απλό είναι να πιάσεις την παράνομη εξαγωγή μη φορολογουμένων κερδών πολυεθνικών. Όπως εξίσου ιλαρές ήταν και οι απόπειρες της ελληνικής κυβέρνησης/γραφειοκρατών τα τελευταία 20 χρόνια να πιάσει την γιγαντο-φοροδιαφυγή των πολυεθνικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. (...) Απλά φαίνεται ότι κανείς σε κανένα κράτος δεν θέλει να διαταράξει τις ενδοομιλικές συναλλαγές φοροδιαφυγής, ούτε τις τριγωνικές συναλλαγές, ούτε την καταστροφή των ανταγωνιστών εταιριών που δεν φοροδιαφεύγουν, άρα έχουν λιγότερα κέρδη για να επενδύσουν στην πρόοδο της δραστηριότητάς τους. Μοιάζει σαν ολόκληρα κράτη και ενώσεις κρατών όπως η Ευρωπαϊ