IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σκωτία: Ολοταχώς για τα «έξυπνα» εργοστάσια. Τεχνητή νοημοσύνη, αισθητήρες, 3D εκτυπωτές, διασύνδεση μηχανών και ανθρώπου. Αυτά είναι τα «συστατικά» του «έξυπνου» εργοστασίου, όπου ψηφιακές τεχνολογίες και μεταποιητική διαδικασία σχηματίζουν ένα ενιαίο δίκτυο και οδηγούν προς την 4η Βιομηχανική Επανάσταση. Η τοπική κυβέρνηση της Σκωτίας είναι έτοιμη να κάνει το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση καθώς ανακοίνωσε ένα επενδυτικό πρόγραμμα ύψους 65 εκατομμυρίων στερλινών με στόχο τη δημιουργία ενός πρωτότυπου βιομηχανικού συμπλέγματος που θα αποτελέσει το υπόδειγμα για τα εργοστάσια του μέλλοντος. Γνωστό ως National Manufacturing Institute Scotland (NMIS) , το σύμπλεγμα θα βρίσκεται σε μια περιοχή 52 στρεμμάτων δίπλα στο αεροδρόμιο της Γλασκόβης και θα περιλαμβάνει ένα πλήρως αυτοματοποιημένο εργοστάσιο, το οποίο θα ενσωματώνει τεχνολογίες όπως η ψηφιακή μηχανική και η ρομποτική συναρμολόγηση. Το NMIS θα λειτουργεί από το Πανεπιστήμιο του Στραθκλάιντ και υποστηρίζε

Το φλερτ Σκωτίας-Ε.Ε. κράτησε λίγο. Όπως είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει η επικεφαλής της σκωτικής περιφερειακής κυβέρνησης Nicola Sturgeon κατά την επίσκεψή της στις Βρυξέλλες, το κριτήριο της κρατικής συνοχής και της αποθάρρυνσης αποσχιστικών τάσεων κυριαρχεί στις κυβερνήσεις των "27”, αλλά και στους ίδιους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Παρότι το "σκωτικόν ζήτημα” αποτέλεσε βασικό στοιχείο των πρώτων αντιδράσεων στην απόφαση του βρετανικού δημοψηφίσματος, αλλά και αιχμή μιας ορισμένης επικοινωνιακής πολιτικής που προειδοποιούσε το Λονδίνο για τις επιπτώσεις των επιλογών του, η συμπάθεια πoυ έχει κερδίσει η Σκωτία στην Ευρώπη, μετά την σαφέστατη τοποθέτησή της υπέρ του Bremain, είναι ανέξοδη. Μπορεί να ήταν ενθουσιώδες το χειροκρότημα των ευρωβουλευτών την Τρίτη προς τον Σκωτσέζο συνάδελφό τους Alyn Smith όταν έλεγε "είμαι Σκωτσέζος και υπερήφανα Ευρωπαίος” και "μην εγκαταλείψετε τη Σκωτία”, όμως την επομένη οι κυβερνήσεις τ

ΤΟ ΕΓΚΥΡΟ βρετανικό περιοδικό «New Statesman» κυ κλοφόρησε χθες με ένα από τα εξυπνότερα εξώφυλλα της χρονιάς. « Ερχονται οι Σκοτσέζοι! », έγραφε ο τίτλος του ιδεολογικού οργάνου των Εργατικών, απεικονίζοντας τους Ντέιβιντ Κάμερον και Εντ Μίλιμπαντ να βλέπουν έντρομοι να έρχεται καταπάνω τους μια ατμομηχανή, με οδηγούς τη Nicola Sturgeon    και τον Alex Salmond   , ανεμίζοντας σκοτσέζικες σημαίες. Πρόκειται για τη νυν και τον πρώην ηγέτη του Εθνικού Κόμματος Σκοτίας  [  Scottish National Party (SNP)   ] , που ηγήθηκε ανεπιτυχώς στην εκστρατεία ανεξαρτησίας από το Ηνωμένο Βασίλειο τον προηγούμενο Σεπτέμβριο. Το ζήτημα όμως θα ξαναπέσει με πάταγο στο τραπέζι μετά τις εκλογές της προσεχούς Πέμπτης, αν, όπως όλα δείχνουν, το άλλοτε περιθωριακό SNP κατακτήσει πάνω από 50 έδρες στη Βουλή των Κοινοτήτων και αναδειχθεί τρίτο κόμμα στη Βρετανία - ελέω και του περίεργου εκλογικού συστήματος. Με την «εθνικοαπελευθερωτική», «αντισυστημική» και «αντι-λιτότητα» ρητορική του, το SN

Ο φόβος της χρεοκοπίας ήταν αυτός που οδήγησε το 1707 το Σκωτικό Κοινοβούλιο να υιοθετήσει την Πράξη της Ένωσης με την Αγγλία. Και οι προβληματισμοί για την οικονομία είναι αυτοί που θα κρίνουν το μέλλον της Ένωσης στο δημοψήφισμα της 18ης Σεπτεμβρίου. Η προσδοκία ενός δικαιότερου μοντέλου ανάπτυξης τρέφει (μαζί με το απύθυμενο μίσος για το “κατεστημένο του Westminster”) το ρεύμα υπέρ του “Ναι” στην ανεξαρτησία της Σκωτίας. Όμως τα οικονομικά ρίσκα ενός δρόμου έξω από το Ηνωμένο Βασίλειο πιθανότατα θα σφραγίσουν την επικράτηση του “Όχι”.  Οι ασάφειες του εθνικιστή Σκωτσέζου πρωθυπουργού Alex Salmond στο κρίσιμο θέμα του νομίσματος αποτελούν βέβαια την πηγή όλων των αντιφάσεων, που ενδέχεται να αποβούν μοιραίες για την υπόθεση της απόσχισης: με κυριότερη, όπως δεν χάνουν την ευκαιρία να τονίσουν οι υπέρμαχοι του “Ναι”, το γεγονός ότι η ανεξαρτησία που διεκδικεί η Σκωτία, προσβλέποντας πρωτίστως σε περισσότερο “κοινωνικό κράτος”, θα οδηγούσε στην πραγματικότητα στην επιβολή

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, όταν ο πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των άλλων δύο μεγάλων κομμάτων της Βρετανίας ακυρώνουν την εβδομαδιαία τελετουργία της αντιπαράθεσής τους κατά την ώρα του Πρωθυπουργού στη Βουλή των Κοινοτήτων, προκειμένου να μεταβούν στη Σκωτία, όπου, μία εβδομάδα πριν από το δημοψήφισμα της 18ης Σεπτεμβρίου, η πρόθεση ψήφου υπέρ της απόσχισης από το Ηνωμένο Βασίλειο εμφανίζεται να έχει καλύψει μέσα σε έναν μήνα διαφορά 22 ποσοστιαίων μονάδων. Η βρετανική πολιτική ηγεσία δεν είναι η μόνη που έχει αιφνιδιαστεί. Με ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη παρακολουθεί τις εξελίξεις ο κόσμος των αγορών – και από τις, ενδεχομένως σπασμωδικές, αντιδράσεις του τόσο το Λονδίνο όσο και το Εδιμβούργο ενδέχεται να τραυματιστούν βαρύτατα. Ήδη, η πτώση των χρηματιστηριακών δεικτών την επαύριο της δημοσιοποίησης των δημοσκοπήσεων-σοκ της Κυριακής και η συνεχιζόμενη πτώση της στερλίνας προϊδεάζουν για την ακόμη μεγαλύτερη θύελλα που θα επιφέρει μια επικρά

Το δημοψήφισμα της 18ης Σεπτεμβρίου για την ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας αντιμετωπιζόταν μέχρι πρότινος στο Λονδίνο ως ένα καπρίτσιο, με προδιαγεγραμμένη την επικράτηση της “λογικής”, μπροστά στα δεινά, κυρίως οικονομικά, που θα επέφερε η κατάλυση μιας Ένωσης με ηλικία 300 ετών. Η υπεροπτική αυτή βεβαιότητα έδωσε όμως τη θέση της στον πανικό, αφότου οι κυριακάτικοι Times δημοσίευσαν δημοσκόπηση της εταιρείας YouGov στην οποία το “Ναι” στην ανεξαρτησία περνά για πρώτη φορά έστω και οριακά μπροστά από το “Όχι” με 51% έναντι 49%. Πρόκειται για αποτέλεσμα το οποίο συνιστά ανατροπή μιας διαφοράς που   μέχρι πρότινος ανερχόταν στις 22 μονάδες υπέρ του “Όχι” και που ερμηνεύεται από τη μετατόπιση ενός ποσοστού 12% των ψηφοφόρων, κυρίως προσκείμενων στο Εργατικό Κόμμα. Οι bookmakers πάντως εξακολουθούν να προβλέπουν, έστω και με μεγαλύτερες αποδόσεις, τη διατήρηση του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως και η εταιρεία Panelbase, που χρησιμοποιώντας την ίδια μεθοδολογία με την YouGov δί

Καθώς απομένουν μόλις επτά μήνες μέχρις ότου οι Σκωτσέζοι προσέλθουν στις κάλπες για να ψηφίσουν «ναι» ή «όχι» στην ανεξαρτησία, το υπόλοιπο του Ηνωμένου Βασιλείου μοιάζει με τον σύζυγο, η γυναίκα του οποίου τον απειλούσε εδώ και τρεις δεκαετίες με διαζύγιο, αλλά εκείνος περίμενε μέχρις ότου αυτή εμφανιστεί στο χολ με τη βαλίτσα στο χέρι, φορώντας το πανωφόρι της, για να της πετάξει, από τον καναπέ του: Δεν μπορούμε να το συζητήσουμε;». Ετσι άρχιζε την ανάλυσή του ο αρθρογράφος του Guardian Τζόναθαν Φρίντλαντ την Παρασκευή, 2 Φεβρουαρίου, την ημέρα που ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον εκφωνούσε συναισθηματικά φορτισμένη ομιλία, εκλιπαρώντας τους Σκωτσέζους να μη διαλύσουν ένα «γάμο» που έχει κρατήσει 307 ολόκληρα χρόνια. Λίγο καθυστερημένα, είναι αλήθεια: η φωτιά της ανεξαρτησίας σιγόκαιγε εδώ και δεκαετίες στα Highlands της Σκωτίας, παρότι είχε υποτιμηθεί ασυγχώρητα από τις πολιτικές ελίτ στις όχθες του Τάμεση. Εχοντας προϋπάρξει ως ανεξάρτητο βασίλειο στα μεσα

Πρέπει να έχουν φοβηθεί πολύ οι Αγγλοι εν όψει του δημοψηφίσματος που θα γίνει στη Σκοτία τον Σεπτέμβριο του 2014 με θέμα την απόσχιση της χώρας αυτής από το Ηνωμένο Βασίλειο και την αποτίναξη έτσι της επικυριαρχίας του Λονδίνου. Οι αγγλικές αντιδράσεις δείχνουν ότι στους ηγετικούς κύκλους της βρετανικής πρωτεύουσας εδραιώνεται σταδιακά η πεποίθηση πως το «Ναι» στην ανεξαρτησία της Σκοτίας θα επικρατήσει πανηγυρικά του χρόνου. Πυκνώνουν έτσι τις προσπάθειές τους να εκβιάσουν και να τρομοκρατήσουν τους Σκοτσέζους ψηφοφόρους με πραγματικές ή φανταστικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε ανεξάρτητο κράτος στη γέννησή του, ελπίζοντας ότι θα τους φοβίσουν τόσο ώστε τελικά αποκαρδιωμένοι να προτιμήσουν τη... «σιγουριά της δουλείας» από τις προκλήσεις της ανεξαρτησίας! Την εβδομάδα αυτή, η δεξιά βρετανική κυβέρνηση δια στόματος του υπουργού Οικονομικών Τζορτζ Οσμπορν , σε συνέντευξή του στο BBC, απείλησε τους Σκοτσέζους ότι, αν ψηφίσουν υπέρ της ανεξαρτησίας τους, τότε το Λονδίνο δεν