Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Novartis

Μια συγκλονιστική μαρτυρία στη σκιά της Novartis.

Εικόνα
Αρχές Ιανουαρίου 2017 . Ξυπνάω μια μέρα και παρατηρώ ότι δεν βλέπω καλά. Ο κόσμος έχει καμπύλες. Λέω στους φίλους μου δεν βλέπω, σκεφτόμαστε όλοι ότι ιδέα μου θα είναι. Την επόμενη μέρα το ίδιο. «Ιδέα σου θα είναι», μου λένε. Εγώ όμως δεν βλέπω. Κλείνω ραντεβού σε μια οφθαλμίατρο. Με κοιτάει από δω, με κοιτάει από κει. Μου λέει πρέπει να περιμένουμε μια βδομάδα να δούμε πιο καθαρά τι έχεις. Φαίνεται ωχροπάθεια. Μια βδομάδα μετά η οφθαλμίατρος μου λέει μάλλον κάναμε λάθος και μάλλον δεν έπρεπε να περιμένουμε τόσο. Μάλλον έχεις κάτι άλλο και μάλλον πρέπει να κάνεις ένεση. Πολλά τα μάλλον και την επόμενη μέρα πηγαίνω σε δημόσιο νοσοκομείο στην Αθήνα, σε αυτό, μου λένε, έχει την καλύτερη οφθαλμολογική κλινική. Σκέφτομαι, εκεί θα είμαι σε καλά χέρια. Πηγαίνω στα επείγοντα. Ξανά τα ίδια. Ο οφθαλμίατρος με κοιτάει από δω, με κοιτάει από κει. Μου λέει  «δεν έχεις ωχροπάθεια και γι’ αυτό που έχεις δεν πρέπει να αφήνεις τον χρόνο να περνάει, όσο καθυστερείς τόσο δυσκολότερο είναι να

Μια τρύπα στο νερό.

Εικόνα
Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Το μόνο που θα κάνει η κυβερνητική πλειοψηφία είναι να σκάσει επάνω στα άρθρα του Συντάγματος, να στείλει πίσω στη Δικαιοσύνη το φάκελο  και να αρχίσει να σκληρίζει ότι θέλει να κάνει κάθαρση,  αλλά δεν την αφήνουν οι συνταγματικές προβλέψεις… Βενιζέλου! Είναι η ακριβής περιγραφή της επόμενης μέρας, μετά την ψήφιση από τη Βουλή, της κυβερνητικής πρότασης για τη σύσταση προκαταρκτικής Επιτροπής, που υποτίθεται ότι θα ερευνήσει τις πιθανές ποινικές ευθύνες 10 πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης σε σχέση με τη Novartis. Λέω «υποτίθεται» γιατί δεν πρόκειται να ερευνήσει τίποτε. Όχι μόνο γιατί δεν θέλει. Αλλά, κυρίως, γιατί δεν μπορεί! Και επειδή τα νομικά δεν είναι εύκολα κατανοητά στον πολύ κόσμο, παρ όλο που θα έπρεπε γιατί από αυτά κρέμεται μεγάλο κομμάτι της προσωπικής και της κοινωνικής του ζωής, ας πούμε τα πράγματα μπακάλικα. Τα αδικήματα για τα οποία κατηγορούνται οι 10 είναι:  Απιστία, δωροληψία (παθητική δωροδοκία) και είσπραξη μαύρου χ

H Προανακριτική, η ασπίδα και η πικρή γεύση…

Εικόνα
Το πολιτικό σύστημα, σε μία τόσο δύσκολη εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά περίοδο, αδυνατεί να βρει τρόπο θεσμικής διεκπεραίωσης του ρόλου που προβλέπει ο ηθικοπολιτικά διάτρητος νόμος περί ευθύνης υπουργών. Όπως αναμενόταν από το κλίμα των προηγούμενων ημερών, η χθεσινή συνεδρίαση μετετράπη σε κομματικό ριγκ, παρότι όλα τα κόμματα συνομολόγησαν πως σκάνδαλο Novartis υφίσταται. Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Ο πολίτης που επιμένει νηφάλια και με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον και που είχε την αντοχή να παρακολουθήσει τη συζήτηση στη Βουλή για τη σύσταση της Προανακριτικής έχει μείνει με μία πικρή γεύση στο στόμα. Οι πολιτικοί, το όνομα των οποίων ενεπλάκη στην υπόθεση, είχαν κάθε δικαίωμα όχι μόνο να αναπτύξουν την υπεράσπισή τους, αλλά και να υπερβούν το σύνηθες ρητορικό μέτρο για κοινοβουλευτικές αντιπαραθέσεις. Η πικρή γεύση προκύπτει από το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα, σε μία τόσο δύσκολη εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά περίοδο, αδυνατεί να βρει τρόπο θεσμικής διεκπεραί

Με πόσα σκάνδαλα τύπου Novartis μπαίνει μια χώρα σε μνημόνια (και εξαθλιώνεται);

Εικόνα
  Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ   Το πρόβλημα δεν είναι το Φαρμακο-βιομηχανικό Καρτέλ αυτό καθαυτό.  Από καταβολής οργανωμένου εγκλήματος,  όλα τα Καρτέλ  χρησιμοποιούν την ίδια μεθοδολογία και έχουν τον ίδιο σκοπό.  Από το Καρτέλ Μεντεγίν και το Καρτέλ Κάλι μέχρι το Φαρμακο-βιομηχανικό Καρτέλ.  Όλα διατείνονται ότι έχουν δήθεν «σωτηριολογικούς» στόχους πίσω από τους οποίους καλύπτουν τον ένα, μοναδικό και ανομολόγητο πραγματικό στόχο τους: Την ακόρεστη πείνα τους για μεγιστοποίηση της κερδοφορίας τους, με κάθε «νόμιμο» και παράνομο μέσο.   Το πρόβλημα είναι ο εσμός των εξαχρειωμένων και εξαγορασμένων «χρήσιμων ηλίθιων-αλητών»  που λειτουργούν ως «ευπειθείς δούλοι» του Φαρμακο-βιομηχανικού Καρτέλ και κάνουν δυνατή την πραγμάτωση αυτού του πάγιου στόχου του: (1)  Μια στρατιά από άπληστους και ανενδοίαστους κρατικούς, κομματικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους,  που λειτουργούν με βάση το «ποιος δίνει τα περισσότερα. (2)  Ένας στρατός από «ληστές με τις άσπρες μπλούζες»  (Αντώ