IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ένα από τα πιο ανησυχητικά προβλήματα της Ελλάδας είναι η δημογραφική της σμίκρυνση. Το πρόβλημα αυτό είναι μακροχρόνιο και σύνθετο, άρχεται δε από την μεταπολεμική περίοδο, αφού από το 1935 μέχρι και το 1975 καμιά ελληνική γενιά δεν αναπληρώθηκε. Όμως τα τελευταία πέντε χρόνια έχει κορυφωθεί: Για πρώτη φορά μεταπολεμικά ο πληθυσμός της χώρας μας άρχισε να μειώνεται. Η αλήθεια είναι ότι από τη γενιά του 1956 και μετά ξεκίνησε μια προοδευτική μείωση της γονιμότητας, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Έτσι, η αύξηση του πληθυσμού από 7,6 σε 11,1 εκατ. είναι απλώς πλασματική, καθώς δεν οφείλεται σε νέες γεννήσεις (1951-2011)· τουναντίον οφείλεται αποκλειστικά στις κατά περιόδους μεταναστευτικές ροές και στη ραγδαία αύξηση του προσδόκιμου ζωής, το οποίο, μέσα σε αυτό το διάστημα, αυξήθηκε κατά 8 χρόνια για τους άντρες και κατά 10 χρόνια για τις γυναίκες. Από το 2011 η Ελλάδα έχει μπει σε μια νέα φάση, πρωτοφανή μετά τη λήξη των πολέμων. Το φυσικό ισοζύγιο (δηλαδή η αναλογία

Ενώ η Ελλάδα παραμένει εγκλωβισμένη στο τέλμα της οικονομικής κρίσης, σε ένα άλλο πεδίο – πολύ πιο θεμελιώδες – συντελούνται διεργασίες, οι οποίες θα αλλάξουν μεσοπρόθεσμα την πληθυσμιακή της υπόσταση: η μία διεργασία είναι η εν εξελίξει και πλέον επιταχυνόμενη δημογραφική της κατάρρευση και η άλλη είναι η αθρόα είσοδος μεταναστών και προσφύγων, φαινόμενο το οποίο θα μας συνοδεύσει στις επόμενες δεκαετίες... Γιατί ο ελληνικός πληθυσμός καταρρέει δημογραφικά; Η δημογραφική κατάρρευση του ελληνικού πληθυσμού ξεκίνησε αθόρυβα στη δεκαετία του 1980, όταν οι ετήσιες γεννήσεις μειώθηκαν από τις 160 στις 100 χιλιάδες και αντίστοιχα η γονιμότητα των Ελληνίδων έπεσε κάτω από το όριο ανανέωσης των γενεών (2,1 παιδιά ανά γυναίκα), φθάνοντας μόλις στα 1,3-1,4 παιδιά ανά γυναίκα. Για περισσότερο από μια 25ετία λοιπόν, κάθε Ελληνίδα γεννά λιγότερα από τα δύο παιδιά που απαιτούνται, ώστε (κατά μέσο όρο) να φέρει στη ζωή μια κόρη που θα την αντικαταστήσει, και άρα κάθε γενιά γυναικ