IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Θα καταστήσει επιτέλους υπόλογη την Τουρκία ο Ντόναλντ Τραμπ;[1] Δεν είναι μυστικό ότι η συμμαχία των ΗΠΑ με την Τουρκία απειλείται, αλλά μάλλον ήρθε ο καιρός να την εγκαταλείψουμε. Οι αξιωματούχοι της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής απεγνωσμένα θέλουν να πιστεύουν ότι έχουν να κάνουν με την Τουρκία του παρελθόντος. Η χώρα-μοντέλο για ολόκληρη την Μέση Ανατολή, η υποψήφια για ένταξη στην Ε.Ε., ο αξιόπιστος εταίρος του ΝΑΤΟ, δεν υπάρχει πια. Οι Αμερικάνοι που παίρνουν τις αποφάσεις δεν θα πρέπει να περιμένουν ή να ελπίζουν ότι θα αποκαταστήσουν τις σχέσεις τους με την Τουρκία άπαξ και ο Ερντογάν βγει από την εξίσωση. Εάν θέλουμε να βάλουμε σε πρώτη προτεραιότητα τα συμφέροντα της αμερικάνικης εθνικής ασφάλειας, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο δρόμος που έχει πάρει η Τουρκία δεν έχει γυρισμό. Η πρώιμη στρατηγική του Ερντογάν περιλάμβανε και την πολιτική των ‘μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες’. Αυτή η ιδεαλιστική προσέγγιση φαινόταν ότι θα αποτύχαινε από την

Οι επόμενες 100 κρίσιμες  ημέρες... Οι επόμενες 100 μέρες θεωρούνται ιδιαίτερα κρίσιμες και πολλά από αυτά που θα λάβουν χώρα αυτήν την περίοδο θα διαμορφώσουν  τις άμεσες πολιτικές εξελίξεις τόσο στη χώρα μας όσο και ευρύτερα... Την 3η Νοεμβρίου, ημέρα Τρίτη θα έχουμε την 59η προεδρική εκλογή στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου οι  ψηφοφόροι θα εκλέξουν 538 εκλέκτορες, οι οποίοι στις 14 Δεκεμβρίου 2020 θα εκλέξουν νέο Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο. Από σήμερα μέχρι την 3η Νοέμβρη απέχουμε 106 ημέρες ακριβώς. Οι δημοσκοπήσεις τους τελευταίους μήνες δίνουν ένα σαφές προβάδισμα στον υποψήφιο των δημοκρατικών Τζο Μπάιντεν έναντι του ιδιόρρυθμου λαϊκιστή Ντόναλντ Τραμπ. Η συμπάθεια του γεμάτου αντιφάσεις  Τραμπ προς τους αυταρχικούς ηγέτες τύπου Πούτιν, Ορμπάν, Ντούντα, δεν κρύβεται παρά τις αποστάσεις που διατηρούν τα θεσμικά αντίβαρα του αμερικάνικου συστήματος ισχύος (Κογκρέσο, Υπουργείο Εξωτερικών, Άμυνας κλπ)... Ακόμη βαθύτερος, μέχρι σημείο να εγείρει υποψίες, είν

 Με ενθάρρυνση από τον Τραμπ, ο Ερντογάν γίνεται επίκεντρο της αστάθειας στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή. Ενώ ήταν γνωστή για την ήπια δύναμη και τους δεσμούς της, η Τουρκία συζητείται σχεδόν αποκλειστικά για τη σκληρή δύναμή της σε πολλά μέτωπα. Μέχρι το 2016, η Τουρκία περιορίστηκε στην επικράτειά της και απέφυγε να χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική της δύναμη. Το δόγμα «Στρατηγικό Βάθος», ένα εργαλείο καθοδήγησης της εξωτερικής πολιτικής στα πρώτα χρόνια του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), βασίστηκε στην ήπια δύναμη. Πολλά έχουν αλλάξει στη χώρα μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του 2016, συμπεριλαμβανομένων των ελέγχων και των ισορροπιών για τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καθώς και τον τουρκικό στρατό και το κράτος. Μόνο λίγες εβδομάδες μετά την αποτυχημένη κρίση στην οποία διακυβεύθηκε η ζωή του Ερντογάν, η Τουρκία ξεκίνησε μια στρατιωτική επιχείρηση στα συριακά εδάφη, διεκδικώντας ένα κομμάτι εδάφους. Η Τουρκία και

Γιατί συγκλίνουν Τραμπ και Ερντογάν. Ο Ταγίπ Ερντογάν έδειχνε περιχαρής μετά την τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Ντόναλντ Τραμπ το βράδυ της Δευτέρας. "Για να είμαι ειλικρινής, μετά την αποψινή συνδιάλεξή μας, μια νέα εποχή μπορεί να αρχίσει μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Τουρκίας” δήλωσε κατόπιν σε τηλεοπτική συνέντευξή του. Οι σχέσεις των δύο αυτών ηγετών έχουν περάσει πολλές φορές από το ζεστό στο κρύο. Όμως "τα αστέρια τους ευθυγραμμίζονται” στην παρούσα φάση, όπου άλλωστε κανένας από τους δύο δεν μετρά πολλούς φίλους στο εξωτερικό. Αυτό υποστηρίζει σε ανάλυσή της στους Τάιμς της Νέας Υόρκης η Carlotta Gall, διαπιστώνοντας σύγκλιση των συμφερόντων των δύο πλευρών στην παρούσα φάση. Το πιο ενδιαφέρον, όμως, κατά την ίδια, είναι το τι (δεν) συμβαίνει όποτε τα συμφέροντά τους αποκλίνουν. Ο Τραμπ συστηματικά αποφεύγει τις κινήσεις που θα οδηγούσαν στη ρήξη. Το ότι οι δύο άνδρες μοιράζονται το ίδιο στυλ ηγεσίας βοηθά, όπως και το ότι τα μέλη των οικογεν

 Εκτιμήσεις για τη συνάντηση του Ερντογάν με τον Τραμπ. Αυτό που εκτιμάται ότι ζήτησε ο Ερντογάν στη συνάντηση με τον Τράμπ είναι η ανάπτυξη μιας διεθνούς δύναμης στη θεωρούμενη ασφαλή ζώνη στη βόρεια Συρία, η οποία ήταν και η πρόταση της Γερμανίας. Μια σταθεροποιητική δύναμη που θα διαμορφωθεί υπό την ηγεσία της Γερμανίας με τη συμβολή των χωρών του ΝΑΤΟ. Αυτό σημαίνει άνοιγμα μιας ομπρέλας του ΝΑΤΟ στην αυτόνομη περιοχή των Κούρδων. Η τουρκική επιχείρηση «πηγή Ειρήνης» θα ζητήσει μάλλον ο Ερτνογάν να συνεχίσει την παροχή διεθνούς ασφάλειας με βάση το ΝΑΤΟ για να εξασφαλίσει την παράδοση της περιοχής στην επιρροή της Τουρκίας. Βέβαια, για να επιτύχει αυτό το έργο ο Ερντογάν θα αποδεχθεί με κάποιον τρόπο και την απομάκρυνση των S400!!! Εκείνο που δεν ξέραμε μέχρι τώρα, ήταν ότι ο Πρόεδρος Τράμπ είναι διατεθειμένος να προωθήσει αυτή την πολιτική υπέρ των προσωπικών του συμφερόντων, σύμφωνα με όσα του καταμαρτυρούν οι πρώην συνεργάτες του. Τα συμφέροντα αυτά εξακολουθ

 ASSOCIATED PRESS Το show Τραμπ – Ερντογάν  και ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος. Για την Ελλάδα το καμπανάκι έχει σημάνει από καιρό και δεν αφορά μόνον τον Τραμπ. Χρειάζεται μια δέσμη στρατηγικών κατευθύνσεων που θα εκκινά από την εγκατάλειψη των κλισέ που εξακολουθούν να αναμασώνται. Ξενίζει ίσως η αναφορά στη λογοτεχνική δυστοπία του Άλντους Χάξλεϋ και όχι, για παράδειγμα, σε κάποια προσέγγιση περί πολυπολικότητας στις διεθνείς σχέσεις. Αυτό όμως που ο Χάξλεϋ αναδεικνύει μας ενδιαφέρει εδώ ιδιαιτέρως: η στρεβλωτική διαμόρφωση της χειραγωγημένης πρόσληψης οδηγεί σε χιονοστιβάδα επιπτώσεων χτίζοντας, τελικά, έναν κόσμο όπου η ανεξαρτησία και η ελευθερία καθίστανται αδύνατες ακόμη και στα συστήματα που τις ευαγγελίζονται. To  show (γιατί περί αυτού πρόκειται) Τραμπ – Ερντογάν στόχευε στον επηρεασμό πρωτίστως της αμερικανικής κοινής γνώμης και των ρεπουμπλικάνων κυρίως της Γερουσίας. Λαμβάνοντας υπόψη αυτή τη διάσταση αλλά χρησιμοποιώντας την σημαντική αυτή συνάντ

Η Τουρκία δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο, προκειμένου να ενισχύσει την θέση της και να επιτύχει τους άνομους σκοπούς της. Εμείς;   BARCROFT MEDIA VIA GETTY IMAGES Γιατί οι ΗΠΑ δεν επιβάλλουν ουσιαστικές κυρώσεις στην Τουρκία; Η πρόσφατη εισβολή της Τουρκίας στην Βόρεια Συρία προκάλεσε έντονη αγανάκτηση και δηλώσεις καταδίκης από όλες σχεδόν τις χώρες, που δεν μετουσιώθηκαν όμως σε κυρώσεις σοβαρές, ικανές να αποτρέψουν την Τουρκία από την συνέχιση αυτής της πολιτικής. Οι συνεχιζόμενες απειλές και δηλώσεις του Ερντογάν αποδεικνύουν ότι οι περιστασιακές και αποσπασματικές κυρώσεις των ΗΠΑ , της Ευρωπαϊκής Ένωσης και γενικότερα της διεθνούς Κοινότητας, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ως αποτρεπτικές της μέχρι τώρα πολιτικής της Τουρκίας. Στο παρόν κείμενο θα εξετάσουμε την πιθανότητα επιβολής ουσιαστικών κυρώσεων στην Τουρκία από τις ΗΠΑ για την εισβολή της στην Συρία, αλλά και για άλλα θέματα που η στάση της Τουρκίας είναι παραβατική του