IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Φωτογραφία που δόθηκε στη δημοσιότητα την Κυριακή 18/10/2020 και εικονίζει την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου, Δευτέρα 12/10/2020. Η περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου το Βαρώσι, λεηλατημένη κλειστή και ερημωμένη μετά την κατάληψή της από τα κατοχικά στρατεύματα εδώ και 46 χρόνια. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ ΚΥΠΕ/ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Όταν ο Αττίλας έπαιζε… υπέροχα πιάνο:  Μετά την εισβολή οι Τούρκοι γέμιζαν στρατιωτικά καμιόνια με μουσικά όργανα και τα έστελναν στην τουρκική ελίτ.   Η αφήγηση μοιάζει με μαυρόασπρη ταινία του Αγγελόπουλου, με λίγους πρωταγωνιστές και πολλούς κομπάρσους.  Το τοπίο μιας ερημωμένης πόλης, εγκαταλειμμένης. Αργόστροφες κινηματογραφικές εικόνες να εναλλάσσονται. Να ακούγονται φωνές, μιας ζωντανής πόλης και την ίδια ώρα να κυριαρχεί  σκοτάδι και ερημιά, που προκαλούν φόβο. Ετοιμόρροπα κτήρια, ερειπωμένοι δρόμοι και ένας ξεπεσμένος θίασος «περιπλανώμενων ηθοποιών ταλαιπωρημένων από τη βία της εθνικής ιστορίας, στους δρόμους μιας χώρας διαρκώς διχασμένης…», όπως και η περιγραφή του Αγ

 Τούρκοι αξιωματούχοι περιφέρονται στην Αμμόχωστο,  σχεδιάζοντας πώς θα κάνουν πλιάτσικο στις περιουσίες των Ελλήνων. Το πλιάτσικο στο Ισλάμ και οι Τούρκοι Το πλιάτσικο ως δικαίωση και αμοιβή. Η ελέω Αλλάχ “θεώρηση” για το πλιάτσικο στο Ισλάμ ακολουθεί την εξής “λογική”: Πρώτον: Όλα τα αγαθά του κόσμου ανήκουν στον Αλλάχ. Τα αγαθά αυτά- εξουσία, εδάφη, γυναίκες (ναι, γυναίκες), άλογα, σκλάβοι, κλπ- στην “μεγαλοψυχία” του ο Αλλάχ τα μοιράζει στους πιστούς. Στην ουσία τους τα παρέχει “δανεικά”. Δεν γίνονται ποτέ δικά τους. Παραμένουν στην κυριαρχία του Αλλάχ. Πιστοί είναι όλοι όσοι “παραδίδονται/υποτάσσονται” (η λέξη ισλάμ στα αραβικά προέρχεται από ρήμα που παραπέμπει στο “παραδίδομαι” στην μάχη) στον Αλλάχ. Είναι μόνο όσοι παραδέχονται την μοναδικότητα, την κυριότητα και την απόλυτη κυριαρχία του Αλλάχ επί της γης και επί των πιστών (“ταουχίντ αλ-ρουμπουμπίγια”). Οι υπόλοιποι είναι “καφούρ”, δηλαδή άπιστοι. Οι καφούρ δεν έχουν απολύτως κανένα δικαίωμα στη ζωή ή σε περιουσία παρά μόνο

Η κίνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να ελέγχει προσωπικά τη ροή χρημάτων από την Τουρκία στα κατεχόμενα, έχει και πολιτική διάσταση, εντάσσεται όμως παράλληλα και στην αυστηρή προσωπική ατζέντα του νεοσουλτάνου της Άγκυρας, που αφορά την τσέπη του! Υπενθυμίζεται συναφώς ότι πρόσφατα αποφασίσθηκε όπως τα χρήματα προς το ψευδοκράτος, ως ετήσια βοήθεια ή ως πίστωση, θα περνούν από το Προεδρικό. Ο Ερντογάν φαίνεται να επικαλέστηκε το «προβληματικό σύστημα» που λειτουργούσε μέχρι σήμερα και αποφάσισε να το αλλάξει. Όπως έχει δημοσιευθεί στον τουρκικό Τύπο, σύμφωνα με το άρθρο 4 του κανονισμού Ε του νόμου περί προϋπολογισμού της Τουρκίας για το 2019, η αρχή για τις ενισχύσεις και πιστώσεις προς την «ΤΔΒΚ» δίνεται στο γραφείο της Προεδρίας, αναφέρει το δημοσίευμα. Σύμφωνα με τον κανονισμό, η διάθεση, ο σκοπός, η μέθοδος και οι όροι των πληρωμών θα καθοριστούν σύμφωνα με ένα πρωτόκολλο το οποίο θα υπογραφεί από τα «δύο κράτη». Η απόφαση δημοσιεύθηκε στην επίσημη εφημερίδα της Τουρ

Αποκαλύψεις για το τουρκικό πλιάτσικο που ακολούθησε της στρατιωτικής εισβολής στο κουρδικό Αφρίν της Συρίας με την ειρωνική κωδική ονομασία «Κλάδος Ελαίας»     Διεθνή σάλο έχουν προκαλέσει οι μεθοδεύσεις της κυβέρνησης της Τουρκίας με σκοπό να εξάγει στην Ισπανία, μέσω διαφόρων συνεργατικών εταιρειών και επιχειρήσεων, πολλές χιλιάδες τόνους κουρδικού λαδιού από ελιές που λεηλατήθηκαν από τους ισλαμιστές μαχητές του Ερντογάν στο Αφρίν και άλλες γειτονικές περιοχές της κατειλημμένης Ροτζάβα (Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Βορείου Συρίας).    Τμήμα αυτού του πλιάτσικου ενδέχεται να έχει πωληθεί ήδη, ή να βρίσκεται στη φάση της εμπορικής του συσκευασίας, με ψευδή έγγραφα για την προέλευσή του, που έχουν εκδοθεί με τις ευλογίες της τουρκικής κυβέρνησης.    Σύμφωνα με μυστικό πρωτόκολλο, που έφερε στη δημοσιότητα προ ολίγων εβδομάδων το κουρδικό πρακτορείο Firat (ANF), σχεδόν το ένα τέταρτο των εσόδων από την πώληση του λεηλατημένου προϊόντος χρησιμοποιείται

Η Τομρίς Γκιριτλίογλου σκηνοθέτησε το 2009 την ταινία  Güz Sancisi , δηλαδή ο   Φθινοπωρινός Πόνος . Η ταινία μας γυρίζει στον Σεπτέμβριο του 1955 στην Κωνσταντινούπολη με φόντο τα επεισόδια εις βάρος της ελληνορθόδοξης μειονότητας. Κεντρικό ρόλο διαδραματίζει ο έρωτας του Τούρκου Μπεχτσέτ που ανήκει στο εθνικιστικό κόμμα και στη φοιτητική οργάνωση «Η Κύπρος είναι τουρκική» ( Kıbrıs Türktür) και μίας Ρωμιάς, της Ελένης, η οποία γίνεται θύμα των επεισοδίων της νύχτας της 6ης Σεπτεμβρίου.   Η ταινία δημιούργησε μεγάλο σάλο και αναταραχή στην Τουρκία καθώς οι περισσότεροι Τούρκοι δεν γνώριζαν για τα γεγονότα του '55 και κυρίως δεν γνώριζαν για τις αποφάσεις και τα κίνητρα πίσω από το πογκρόμ κατά των Ρωμιών. Η ταινία δείχνει τις καταστροφές των καταστημάτων, των εκκλησιών, των σπιτιών, των σχολείων και των νεκροταφείων της ελληνορθόδοξης κοινότητας της Κωνσταντινούπολης, η οποία όφειλε να προστατευτεί από το τουρκικό κράτος σύμφωνα με τη  Σύμβαση Περί ανταλλαγής των