Πώς είναι το Πάσχα του καλοκαιριού
.jpg)
Ν.Λύτρας Το καλοκαίρι στη λογοτεχνία. Ευτυχία του συγγραφέα είναι η σκέψη που μπορεί ολάκερη να γίνει αίσθημα, το αίσθημα που ολάκερο μπορεί να γίνει σκέψη. γράφοντάς τα αυτά ο Τόμας Μαν στη νουβέλα του «Θάνατος στη Βενετία» εξέφρασε έναν τύπο συγγραφέα κατ' εξοχήν μεσογειακό. Ο πρωταγωνιστής του στην παραπάνω νουβέλα, συγγραφέας Γκούσταβ Ασενμπαχ, περιμένοντας μια μέρα σε μια στάση του τραμ βλέπει απέναντί του έναν παράξενο άνθρωπο που εντελώς ανεξήγητα του γεννά την επιθυμία να βρεθεί αλλού. Ο Ασενμπαχ πάει κατακαλόκαιρο στη Βενετία να συναντήσει το ένοχο, βίαιο και σιωπηλό πάθος και μαζί μ' αυτό τον εκτυφλωτικό ήλιο, το απόλυτο φως της Μεσογείου που θα «κάψει» τον συγγραφέα του Βορρά. Ο Θεός με τα φλογερά μάγουλα οδηγούσε καθημερινά το πυρωμένο τέθριππο άρμα του στις στράτες του ουρανού, και τα χρυσά δακτυλίδια της κόμης του ανεμίζανε στον ανατολικό άνεμο, που φυσούσε εκείνη την ώρα. Μια κατάλευκη μεταξένια λαμπράδα σκέπαζε από άκρη