IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 "Ελπίζω αυτό μ' αυτό που έγραψα να βάλω ένα λιθαράκι, να βοηθήσω έστω και λίγο", μου είπε ο Granville Stergios Lee-Warner, που, μετά από συνεννόηση, μου έστειλε αποκλειστικά για το LIFO.gr το διήγημά του 'Pelopponesian Dog', μεταφρασμένο στα ελληνικά.      Μακάρι και η δημοσίευση του κειμένου του να βοηθήσει - όσο πιο πολύ γίνεται.         Ο ΣΚΥΛΟΣ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ   Ο σκύλος καθόταν σχεδόν ακίνητος στην άκρη του δρόμου παρακολουθώντας τα αυτοκίνητα να περνούν. Δεν ήξερε πόσο καιρό βρισκόταν εκεί, ήταν δύσκολο να υπολογίσει, αλλά μπορούσε να μετρήσει τις νύχτες. Μόνο τότε άφηνε το χώρο του και πήγαινε να αναζητήσει τροφή, συνήθως τα σκουπίδια που πετούσαν οι άνθρωποι από τα οχήματά τους, όπως περιτυλίγματα από σοκολάτες ή αποφάγια από σάντουιτς που ήταν σκόρπια στην άκρη του δρόμου.    Κάποτε ήταν κουτάβι, θυμόταν. Είχε ζήσει σε ένα κλουβί που μοιραζόταν με άλλα τρία κουτάβια σαν κι εκείνον και μια καλή κυρία τους έφερνε τροφή και νερό δ

(...) «Ο άνθρωπος είναι πολιτισμένος, στον βαθμό που ξέρει να κατανοήσει τη γάτα »... Το ίδιο ισχύει για όλα τα ζώα, συγκατοίκους μας σε αυτόν τον πλανήτη, πάνω στα οποία εξασκήσαμε τις πρώτες μορφές καταπίεσης και ιεραρχίας, πριν τις μεταφέρουμε αυτούσιες στην κοινωνία των ανθρώπων. Σε έναν πλανήτη που βιάζουμε, μολύνουμε, σφάζουμε, ηχορυπαίνουμε, μας ενοχλούν τα .. κόπρανα ή οι κραυγές των ζώων… Γεμάτη η ελληνική επαρχία από « καλούς καγαθούς » που πετούν ζωντανές ψυχούλες τις εποχές της αναπαραγωγής σε κάδους καταδικάζοντας τες σε ένα θάνατο μαρτυρικό.  Όπως σωστά σχολιάστηκε κάποτε  «για τα ζώα κάθε άνθρωπος είναι ναζί …» (...)  Πάντοτε αρχές Απρίλη, όπως και τέλη Οκτώβρη, θυμάμαι τον ένα μου παππού… Γιατί  ο παππούς μου είναι ίσως ο άνθρωπος που περισσότερο από όλους τους άλλους μου έμαθε τον πολιτισμό της πράξης. Κι αυτό αφορά την σχέση του με το αδύναμο εκείνο  από το οποίο δεν είχε να προσδοκά ούτε ένα μπράβο, (πόσο μάλλον κάτι που θα τον ωθούσε στον κοινωνικό κορ

3 hours holding its head above the tide after it got stuck in the mud on a beach in Australia... Αυτόφωρο για τους βασανιστές ζώων και μήνυση χωρίς την καταβολή του παραβόλου των 100 ευρώ - που ισχύει για τις άλλες περιπτώσεις μηνύσεων - αφού πρόκειται για αυτεπαγγέλτως διωκόμενο αδίκημα, ζητά με ερμηνευτική εγκύκλιο της νομοθεσίας προστασίας των ζώων ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ρούσσος-Εμμανουήλ Παπαδάκης . «Μείζονος σημασίας θέμα, καθίσταται και η αναφορά στην αστυνομική αρχή ότι πρόκειται για αυτεπαγγέλτως διωκόμενο έγκλημα για το οποίο δεν προσαπαιτείται η καταβολή του παραβόλου των 100 ευρώ, ως ισχύει για τα κατ' έγκληση διωκόμενα εγκλήματα, αλλά και η τήρηση της αυτοφώρου διαδικασίας, κρίνεται αναγκαία για τον κολασμό του εγκλήματος αυτού που έχει βαρύνουσα εγκληματική απαξία» σημειώνεται στην εγκύκλιο του κ. Παπαδάκη. Ο εισαγγελικός λειτουργός, ερμηνεύοντας τον νόμο 4039/2012 υπογραμμίζει, ότι απαγορεύεται ο βασανισμός , η κακοποίηση, η κακή και

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=xvUWtSntyNA    «Ο Καπιτάνιος»* Τον Καπιτάνιο μας τόνε φέρανε σπίτι σα μπατάρησε μεσοπέλαγα η τρεχαντήρα μας η Βαγγελίστρα. Χριστούγεννα παραμονή έγινε το κακό, μια μαύρη νύχτα, που ξοριάστηκε και βούλιαξε το καράβι ανάμεσα Μόλυβο και Κάβο-Μπαμπά. Χαθήκανε κι οι δυο ναύτες του πατέρα, κι ούτε βρέθηκαν ποτές τα λείψανά τους. Κι α γλίτωσε ατός του, το χρωστούσε στο καραβόσκυλο, τον Καπιτάνιο μας. Σαν μούδιασε πια ο πατέρας χεροπόδαρα, και δεν είχε ανάκαρα να κολυμπήσει, τον άρπαξε ο Καπιτάνιος από το γιακά και κολυμπούσε απόκοντα. Κρατούσε το κεφάλι του έξω από το κύμα, ώσπου ξενερίσανε στην ακρογιαλιά της Ανατολής. Από κείνη τη μέρα, που μας γύρισαν με την ψυχή στα δόντια, που μας γύρισαν με ξένο καράβι, ο πατέρας δε μεταπάτησε πια σε πλεούμενο, κι ο Καπιτάνιος απόμεινε και κείνος στεριανός στο σπίτι μας. Ήταν ένας σκύλαρος ως εκεί πάνω, κανελής, γεροδεμένος, με μιας άσπρη βούλα στην πλά