IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η δίκη του Αϊχμαν.     Ο συνταγματάρχης των Ες Ες Αντολφ Αϊχμαν (1906-1962) δεν ήταν βέβαια εκείνος που συνέλαβε την ιδέα της «Τελικής Λύσης του εβραϊκού ζητήματος», την οποία επιθυμούσε διακαώς ο Χίτλερ. Ηταν όμως ο πρόθυμος, επιμελής και ανηλεής εκτελεστής της. Διαδραμάτισε πράγματι κομβικό ρόλο στη μηχανή του θανάτου που τέθηκε γρήγορα σε εντατική λειτουργία. Σε αυτόν ανατέθηκε το καθήκον να οργανώσει την εκτόπιση και τη μεταφορά των Εβραίων στα ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης. Ενα καθήκον που το διεκπεραίωσε με τόσο ζήλο ώστε να θεωρείται εύλογα ένας από τους κυριότερους υπεύθυνους του Ολοκαυτώματος. Στη σημασία της δίκης του Αϊχμαν αναφέρεται το ακόλουθο άρθρο της Ντονατέλα Ντι Τσέζαρε , καθηγήτριας Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης. Πριν από 60 χρόνια, στις 11 Απριλίου 1961, άρχιζε στην Ιερουσαλήμ η δίκη του Αντολφ Αϊχμαν, μια πράξη δικαιοσύνης η οποία, αφού προβλήθηκε στην παγκόσμια δημόσια σκηνή, σηματοδότησε ένα πριν και ένα μετά, παράγοντας σημαντικά αποτελέσ

The Holocaust of the Jews-CAMPS Η σημασία του να είσαι Δίκαιος των Εθνών:  Η ευθύνη της ηθικής και η ηθική της ευθύνης. « Ο αντισημιτισμός εκδηλώθηκε χωρίς να έχουν σημειωθεί αμφισβητήσεις, αντιστάσεις, επαναστάσεις ή εμφύλιοι διχασμοί στις κοινωνίες όπου εκτράφηκε» Διαβάστε την ομιλία του Τάσου Γιαννίτση στα Ιωάννινα για την Ημέρα Μνήμης Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος. Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά το Δήμαρχο Ιωαννίνων, καθηγητή Μωυσή Ελισάφ, για την πρόσκληση να είμαι ομιλητής στη σημερινή εκδήλωση. Είναι μια εξαιρετικά τιμητική, αλλά και δύσκολη πρόκληση, καθώς καλούμαι να συνθέσω ένα σύνολο  διαφορετικών συναισθημάτων που συνδέονται με τη σημερινή μέρα,  και ιδιαίτερα την οδύνη, το όνειδος, τη μνήμη, το θυμό, τη συμφιλίωση όπως και την εγρήγορση απέναντι σε κινδύνους που αναβιώνουν σε ολοένα και περισσότερα μέρη του ανεπτυγμένου, κυρίως, κόσμου. Η αναφορά της ομιλίας μου στη σημασία του να είναι κανείς Δίκαιος των Εθνών συνδέεται με το γεγο

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου,  βορειοδυτικά του Μονάχου στη Γερμανία, ήταν το πρώτο οργανωμένο στρατόπεδο συγκέντρωσης που δημιούργησαν οι Ναζί το 1933. Σχεδόν δώδεκα χρόνια αργότερα, στις 24 Απριλίου του 1945, ένοπλες αμερικανικές δυνάμεις απελευθέρωσαν τους κρατούμενους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Υπήρχαν γύρω στους 30.000 πεινασμένοι κρατούμενοι . ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΣΚΛΗΡΕΣ ΣΚΗΝΕΣ και πρέπει να σας προειδοποιήσουμε γι΄ αυτό. Είναι τα αποτελέσματα της μεθοδικής εξόντωσης των Εβραίων από τους Γερμανούς Ναζί. The Liberation of Dachau - HD & Color - International Holocaust Remembrance Day, 27 January from Konstantin von zur Mühlen on Vimeo . Στην Καθημερινή είχε δημοσιευθεί η συγκλονιστική μαρτυρία ενός επιζώντα. Ο Κλεμάν Καντέν είχε χάσει κάθε ελπίδα και απλά περίμενε να πεθάνει όταν οι αμερικανικές δυνάμεις απελευθέρωσαν το ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου στις 29/4/1945. Οπως διηγείται ο παλαίμαχος Γάλλος αντιστασιακός: «ό

  Είναι ελάχιστα γνωστό ότι το 1945 μια εξαιρετική ομάδα Βρετανών κινηματογραφιστών πήγε στη Γερμανία για γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πίσω στο Λονδίνο, στα Pinewood Studios, περίμενε το υλικό τους ο Χ ίτσκοκ, που είχε επιστρατευθεί για να συντονίσει και να δώσει την τελική μορφή στην ταινία. Λέγεται, όμως, ότι όταν ο σκηνοθέτης είδε τι τραβούσαν οι κάμεραμεν της British Army Film Unit κατά την απελευθέρωση των κρατουμένων στο στρατόπεδο του Μπέργκεν-Μπέλσεν, έπαθε τέτοιο σοκ που εξαφανίστηκε για μια εβδομάδα από το στούντιο. Η ταινία αυτή, παρ’ όλο που όσοι την είδαν τη θεώρησαν αριστούργημα, δεν προβλήθηκε ποτέ. Πέντε από τις έξι μπομπίνες της φυλάχτηκαν στο Imperial War Museum και η ιστορία ξεχάστηκε. Το 1980, όμως, ένας Αμερικανός ερευνητής ανακάλυψε το φιλμ σε ένα σκουριασμένο κουτί, έγινε μια πρόχειρη βερσιόν του (χωρίς την έκτη μπομπίνα) και έτσι ελλιπές προβλήθηκε το 1984 στο Φεστιβάλ του Βερολίνου , αλλά και στην αμερικανική