IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Με την απόφαση στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία, η Ρωσία έσωσε το καθεστώς του Μπασάρ αλ Ασάντ και τον βοήθησε να ανακτήσει το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών. Η Μόσχα θέλει να επιβάλει το δικό της σχέδιο για την επόμενη μέρα, κρατώντας στο παιχνίδι όλους τους παίκτες. Η στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας στη Συρία, που ξεκίνησε το 2015, δεν ήταν αναπόφευκτη. Την πρώτη χρονιά της εμφύλιας σύγκρουσης (2011 - 2012) η Ρωσία πίστευε ότι, το καθεστώς Άσαντ θα μπορούσε να επιβιώσει εάν παρέμενε προστατευμένο από εξωτερικές παρεμβάσεις. Όσο οι μάχες κλιμακώνονταν τόσο η ψευδαίσθηση διαλυόταν. Στη συνέχεια, η Ρωσία προσπάθησε να κατευθύνει τη Συρία και τη διεθνή κοινότητα προς συμβιβασμό και η ρωσική ηγεσία άρχισε να κάνει τη διάκριση μεταξύ του Μπασάρ αλ Ασάντ και του συριακού κράτους. Έχοντας εμπεδώσει το μάθημα της Λιβύης, όπου η πτώση του καθεστώτος Καντάφι το 2011 σήμανε και τη διάλυση της, οι Ρώσοι έδωσαν προτεραιότητα στην προστασία των θεσμών. Ήταν ωστόσο πεπεισμένοι, ότι

«Θα επαναληφθεί το σενάριο του Αφγανιστάν». Αυτός ήταν ο ευσεβής πόθος του επιτελείου του Μπαράκ Ομπάμα το φθινόπωρο του 2015. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους οι Ρώσοι έκαναν ένα μεγάλο λάθος για την τότε αμερικανική κυβέρνηση. Αποφάσισαν να εμπλακούν στρατιωτικά στον συριακό εμφύλιο. Η ιστορία έμοιαζε να επαναλαμβάνεται, όλοι έκαναν αναλογίες με την επέμβαση των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν το 1979. Αμερικανοί αξιωματούχοι θεωρούσαν με βεβαιότητα πως οι Ρώσοι θα είχαν μαζικές απώλειες στο πολεμικό μέτωπο της Συρίας. Ήταν σίγουροι πως το κόστος της πολεμικής εμπλοκής, σε συνδυασμό με την ραγδαία πτώση των τιμών του πετρελαίου, θα οδηγούσε την οικονομία της χώρας σε κατάρρευση. Θα ακολουθούσε έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια με πιθανή κατάληξη μία «έγχρωμη επανάσταση» στη Ρωσία. Την προηγούμενη βδομάδα δόθηκε ένα οριστικό τέλος σε όλα αυτά τα σενάρια με την περιοδεία του Βλαντιμίρ Πούτιν στη Μέση Ανατολή. Από την αεροπορική βάση της Λατάκειας στην Συρία, δήλωσε στο πλευρό του Μπασάρ α

Ο Μπασάρ Ασαντ και ο Βλαντιμίρ Πούτιν μελετούν τα σχέδια των Ρώσων στρατιωτικών στο Σότσι της Μαύρης Θάλασσας, την περασμένη Δευτέρα. Στα 6,5 χρόνια του συριακού εμφυλίου πολέμου, ο Μπασάρ Ασαντ δεν ταξίδεψε στο εξωτερικό παρά μόνο δύο φορές. Η πρώτη ήταν στις 20 Οκτωβρίου του 2015, όταν πέταξε στη Μόσχα για να συναντήσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν, έμπλεος ευγνωμοσύνης για τη ρωσική στρατιωτική παρέμβαση, που είχε αρχίσει τρεις εβδομάδες νωρίτερα. Το δεύτερο ταξίδι του ήρθε την περασμένη Δευτέρα, όταν βρέθηκε στο Σότσι της Μαύρης Θάλασσας για να συναντήσει και πάλι τον ισχυρό του σύμμαχο, σε ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό. Το Σαββατοκύριακο που προηγήθηκε, ο συριακός στρατός, με την υποστήριξη της ρωσικής αεροπορίας και φιλοϊρανικών πολιτοφυλακών, είχε εκδιώξει το Ισλαμικό Κράτος από το Αμπού Καμάλ, στα σύνορα με το Ιράκ. Εχοντας χάσει και την τελευταία πόλη που ήλεγχαν, οι τζιχαντιστές δεν διατηρούν παρά λίγους, μικροσκοπικούς θυλάκους, κυρίως σε ερημικές περιοχές.

I. Το Πρελούδιο Σεπτέμβριος 2014.  Η Ουκρανία φλέγεται. Η Δύση αντιδρά επιβάλλοντας πρόσθετες οικονομικές κυρώσεις στην - επιβαρυμένη από τη χαμηλή τιμή του πετρελαίου - Ρωσία. Η τελευταία βλέπει το διπλωματικό και οικονομικό της κεφάλαιο να εξανεμίζεται στις επαρχείες του Ντονέτσκ και Λουχάνσκ. Ακολούθως, ο πρωταρχικός γεωπολιτικός στόχος της Μόσχας για διατήρηση και διεύρυνση της περιφερειακής της ηγεμονίας απομακρύνεται δεδομένου ότι η επίτευξή του απαιτεί την ουσιαστική βελτίωση των σχέσεών της με τη Δύση. Μία εξαιρετικά δύσκολη προϋπόθεση, κυρίως λόγω των λιγοστών πλαισίων μέσα στα οποία μπορεί να κινηθεί, όπως η αλλαγή στάσης της στη Νατοϊκή επέκταση, δίχως ωστόσο να θέτει σε κίνδυνο την υλοποίηση του άνωθεν στρατηγικού στόχου. II. Η Ευκαιρία Οκτώβρης 2015.  Ο Σύρος Υπουργός Εξωτερικών καταθέτει στον ΟΗΕ επίσημο αίτημα στρατιωτικής συμμετοχής από πλευράς Ρωσίας. Την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ περιορίζουν την ανάμειξη τους στη Συρία, φοβούμενοι ένα

    Η ανακοίνωση της έναρξης της αποχώρησης των ρωσικών δυνάμεων από τη Συρία έρχεται την κατάλληλη στιγμή να συμβάλει αποφασιστικά τόσο στη διασφάλιση της εκεχειρίας και την περαιτέρω σταθεροποίηση όσο και στην εξεύρεση πολιτικής λύσης. Η σχετική δήλωση Πούτιν επιβεβαιώνει τον πλήρη πολιτικό και επιχειρησιακό συντονισμό ΗΠΑ - Ρωσίας από την έναρξη των ρωσικών βομβαρδισμών τον περασμένο Οκτώβριο μέχρι και σήμερα: Τότε η εμπλοκή της Μόσχας ανακοινώθηκε την επόμενη μέρα της συνάντησης Πούτιν - Ομπάμα στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ενώ προχθές Δευτέρα λίγο μετά την ανακοίνωση της έναρξης της αποχώρησης ακολούθησε τηλεφωνική συνομιλία των ενοίκων του Κρεμλίνου και του Λευκού Οίκου για τις εξελίξεις στη Συρία και την Ουκρανία. Ουάσιγκτον και Μόσχα επί της ουσίας επέβαλαν στη λεγόμενη μετριοπαθή αντιπολίτευση να αποδεχθεί ότι δεν υπάρχει λύση χωρίς το καθεστώς της Δαμασκού με ή χωρίς τον Ασαντ, τον τερματισμό των μεταξύ τους εχθροπραξιών και τη σ

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν για μια ακόμη φορά, στα πέντε χρόνια της συριακής κρίσης, κατάφερε να αιφνιδιάσει τη Δύση, δημιουργώντας νέα δεδομένα στη διεθνή διπλωματική σκακιέρα. Η Ρωσία ανακοίνωσε τη «μερική αποχώρηση» των δυνάμεων της από τη Συρία, ενώ στη Γενεύη συνεχίζονται οι προσπάθειες για επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ Μπασάρ Αλ Άσαντ και της φιλοδυτικής αντιπολίτευσης, με στόχο τη λύση του γόρδιου δεσμού στη Συρία. Η απόφαση του Πούτιν αναγνωρίστηκε ως μια «θετική κίνηση» προς αυτή την κατεύθυνση, όμως ταυτόχρονα γεννά ερωτήματα για τη στρατηγική του Κρεμλίνου. Γιατί τώρα και τι σηματοδοτεί αυτή η απόφαση; Η «μερική αποχώρηση» των ρωσικών δυνάμεων έρχεται με τη  συμπλήρωση 5 χρόνων από την έναρξη της συριακής κρίσης . Ήταν 15 Μαρτίου του 2011 όταν ξεκίνησαν οι πρώτες μαζικές διαδηλώσεις κατά του Σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ Άσαντ. Η καταστολή των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων - που είχαν εξαρχής την υποστήριξη της Δύσης - από το καθεστώς προκάλεσε τη γενίκευση των σ