IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Stratfor: Πώς θέλει να υλοποιήσει ο Ερντογάν το όραμα της «μεγάλης Τουρκίας» Η (τελευταία;) θητεία αναμένεται να αφιερωθεί στην προσπάθεια  δημιουργίας   μιας   νέας  «Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».  Γιατί  η   συγκυρία  τον  βοηθά,   πώς επηρεάζονται Κύπρος και Ελλάδα . Ο ρόλος της Συρίας. Ο κίνδυνος του λάθους. Πέντε χρόνια είναι πολύς χρόνος για έναν πολιτικό ηγέτη. Αλλά για ένα έθνος-κράτος όπως η  Τουρκία , όπου η πρόοδος μετριέται με όρους δεκαετιών, είναι μόλις μία στιγμή. Μετά την επανεκλογή του στις 28 Μαΐου, ο Τούρκος πρόεδρος  Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν  αναμετράται με τον στόχο να καταστήσει την επόμενη (και πιθανώς τελευταία) θητεία του —η οποία λήγει το 2028— ένα καθοριστικό κεφάλαιο στην εν εξελίξει μετατροπή της Τουρκίας σε μια  ανεξάρτητη μεγάλη δύναμη .Τα επόμενα πέντε χρόνια είναι βέβαιο ότι ο Ερντογάν θα προχωρήσει κατά καιρούς σε  στρατιωτικές επεμβάσεις , όπως ακριβώς έκανε από τότε που ανέλαβε την εξουσία, το 2002. Αν ενδιαφέρεται να αφήσει κληρονομιά διαρκ

 «Μάλλον έχουμε νέο αμυντικό – επιθετικό δόγμα της Τουρκίας»  Εχει λεχθεί από πολλούς και πολλές φορές, ότι η περίοδος που περνάμε έχει νέα και πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Για πολλούς και εμφανείς λόγους το παγκόσμιο σύστημα χάνει την όποια ισορροπία είχε και έχει ήδη μπεί σε φάση έντονου ανασχηματισμού. Η Ουκρανική κρίση και η στάση της Ρωσίας , έχουν φέρει σε ευθεία αντιπαράθεση τον επιτιθέμενο με την Δύση, ενώ ως γεγονός με παγκόσμιες προεκτάσεις , επιδρά στην οικονομία και την ανάπτυξη πολλών χωρών.   Οι επιπτώσεις της πανδημίας στην οικονομία σε συνδυασμό και με αυτές από την Ουκρανική κρίση, πιέζουν τις κοινωνίες και αναδεικνύουν ηγέτες που οι θέσεις και απόψεις τους είναι μακριά από τις ομαλές και δημοκρατικές πολιτικές εξελίξεις. Το Διεθνές Δίκαιο σύσκολα βρίσκει έδαφος και πιθανότητες εφαρμογής. Ενδέχεται να είναι κοντά στην αλήθεια, ότι ήδη βρισκόμαστε στην εποχή που η βάση επίλυσης των διαφόρων, μικρών ή μεγάλων, κρατικών διαφορών είναι η ισχύς και η δύναμη, αντί του Δι

  Τουρκοσειρές: Τέλος … μέχρι νεωτέρας!   Οι τουρκοσειρές  τζάμπα πράγμα  στις οποίες είναι εθισμένοι ορισμένοι ελληνικοί τηλεοπτικοί σταθμοί μας τέλειωσαν –  τουλάχιστον για φέτος .  Από συστάσεως του Παρατηρητηρίου Διαφημίσεων σε τουρκοσειρές της Ελληνικής τηλεόρασης, τον Απρίλιο του 2020, μόνο  τρεις από τους επτά  πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικούς σταθμούς της χώρας μας υπέκυψαν στον πειρασμό του  τζάμπα-πράμα  μεταδίδοντας τουρκική γλώσσα, επιδεικνύοντας τουρκική σημαία και κάνοντας τουρκική προπαγάνδα μέσα σε κάθε ελληνικό σπίτι. Η κρατική τηλεόραση ( ΕΡΤ ) ποτέ δεν έχει μεταδώσει τουρκοσειρές από τις διάφορες συχνότητες της. Το ίδιο και ο ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός  OPEN , συμφερόντων οικογένειας Σαββίδη. Ο τηλεοπτικός σταθμός  MEGA   αν και κατάτο παρελθόν είχε μεταδώσει πολλές τουρκοσειρές, υπό την νέα ιδιοκτησία του (συμφερόντων οικογένειας Μαρινάκη) δεν έχει μεταδώσει καμιά τουρκοσειρά. Το ίδιο και ο τηλεοπτικός σταθμός  ALPHA : Κατά το παρελθόν έχει μεταδώσει του

   Ερντογάν-Τουρκία: Με λόγο ρατσιστικό και συμπλεγματικό κατά την Ελλάδας, σηματοδοτεί το ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ; Την επέτειο της νίκης των τουρκικών δυνάμεων το 1922 επέλεξε ο Ερντογάν για να εξαπολύσει τη σφοδρότερη μέχρι σήμερα επίθεση εναντίον της Ελλάδας. Χαρακτηριστικό της ομιλίας του η ασέβεια απέναντι σε όλους, ακόμα και τις ΗΠΑ, κυρίως όμως απέναντι στον Ελληνισμό. Η ομιλία αυτή που αποτελεί την επιτομή του συμπλέγματος κατωτερότητας από το οποίο υποφέρει η γειτονική χώρα, προσφέρει σημαντική υπηρεσία σε Ελλάδα και Κύπρο, ενώ δίνει την εντύπωση ότι με αυτή κλείνει μια περίοδος της τουρκικής Ιστορίας, ανοίγοντας μία άλλη… Σχολιάζει ο ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Η ομιλία Ερντογάν δίνει την εντύπωση ότι η Τουρκία υπό την ηγεσία του έχει αποφασίσει να προχωρήσει ακόμα και σε διάρρηξη των σχέσεων με τους πάλαι ποτέ συμμάχους του στο ΝΑΤΟ. Το ύφος της ομιλίας εξέπεμπε το μήνυμα ότι η Τουρκία, για να παραμείνει στην Ατλαντική Συμμαχία, προϋπόθεση είναι να γίνουν αποδεκτές οι ιδιαιτε

Ο κίνδυνος της τουρκικής κοινής γνώμης. Του Βασίλη Μούτσογλου* Η συνεχής αποφυγή της ελληνικής κυβέρνησης να μην απαντά στις τουρκικές προκλήσεις κατάλληλα, με στόχο την αποφυγή δημιουργίας έντασης, οδήγησε στο άλλο άκρο. Η κοινή γνώμη της Τουρκίας είναι πλέον απόλυτα πεπεισμένη ότι η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα από το διεθνές δίκαιο στο θαλάσσιο χώρο ανατολικά των νήσων του Αιγαίου αφού τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα (βεβαιωμένο από την ΟΗΕ αφού ο οργανισμός δεν δίστασε να αναρτήσει τον χάρτη του τουρκολιβυκού συμφώνου χωρίς η Ελλάδα να ζητήσει την παραπομπή του θέματος στο Διεθνές Δικαστήριο – δυστυχώς τώρα βέβαια με την αλόγιστη στάση της κυβέρνησης στο Ουκρανικό, έχασε την υποστήριξη της Ρωσίας, μέλους του ΣΑΗΕ). Ότι η Ελλάδα ζητά πλήρη δικαιώματα για το Καστελόριζο που απέχει ελάχιστα από τις Τουρκικές ακτές ενώ πολύ περισσότερο από την Αθήνα (γιατί δεν αναφέρουμε και εμείς την απόσταση του Καστελόριζου από την Άγκυρα;). Τα νησιά δόθηκαν στην Ελλάδα χωρίς καμιά επιφύλ

Τα ιδρυτικά σύμβολα της Τουρκίας:  Το ξίφος και το σαρίκι. «Ποιος θα τον σταματήσει;… Για τον Ατατούρκ, το μέτρο ήταν η χώρα. Για τον Ερντογάν, ολόκληρος ο κόσμος». Μέχρι πρόσφατα, τόσο ο Μουσταφά Κεμάλ , ως το πρότυπο ενός ιακωβινικού κοσμικού τουρκικού εθνικισμού, όσο και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ως το πρότυπο ενός δημοκρατικού και λαϊκού ισλάμ, προβάλλονταν συστηματικά από τον Τύπο και τις κυβερνήσεις της Δύσης ως οι εναλλακτικές εκφράσεις ενός ειρηνευμένου τουρκισμού. Όμως το δοκιμίο του πρώην διευθυντή του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου της Γαλλίας , Jean-François Colosimo, Το ξίφος και το Σαρίκι, που εκδόθηκε στα ελληνικά από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις τον Δεκέμβριο του 2021. καταδεικνύει με ακλόνητα επιχειρήματα την εσώτερη ταυτότητα όλων των πλευρών του τουρκισμού, που χρησιμοποιεί ταυτόχρονα το ξίφος και το σαρίκι. Άλλωστε η ταύτιση του Κεμαλικού Κιλισντάρογλου με τον ισλαμιστή Ερντογάν έναντι της Ελλάδας είναι εδώ για να μας την υπενθυμίζει. Το βιβλίο του Κολοζιμό όχι