IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

     Συνθήκη της Λωζάνης: Οι Τούρκοι μιλάνε για σκοινί  στο σπίτι του κρεμασμένου. Δεν υπάρχει ούτε ένα άρθρο της Συνθήκης της Λωζάνης το οποίο η Τουρκία να σεβάστηκε.   Μόλις ένας χρόνος απομένει από την συμπλήρωση ενός αιώνα από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης που σφράγισε τον επώδυνο συμβιβασμό μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, μετά την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922. Πριν από δέκα τρία χρόνια, στις 04/09/2009, είχε αναρτηθεί για πρώτη φορά ένα κείμενο μου για τον διαχρονικό τουρκικό παραλογισμό να απαιτεί από τους άλλους όλα όσα περιφρονεί η ίδια, με τίτλο «Συνθήκη της Λωζάνης: Οι Τούρκοι μιλάνε για σκοινί στο … σπίτι του κρεμασμένου!». Το κείμενο αυτό παραμένει τόσο διαχρονικό ώστε λες πως γράφτηκε τώρα, τον Ιούλιο του 2022 και όχι πριν από 13 χρόνια. Αξίζει τον κόπο να το ξαναθυμηθούμε όπως ακριβώς γράφτηκε τότε, χωρίς καμμιά απολύτως προσθήκη ή αφαίρεση: Είναι γνωστό ότι η Τουρκική Δημοκρατία, στο πλαίσιο της διαχρονικής στρατηγικής της για «νέα σύνορα» σε βάρ

  'Οταν χρησιμεύει η Ιστορία.   Η Ιστορία ασφαλώς δεν χρησιμεύει όταν πρόκειται για το αδιανόητο ενδεχόμενο πυρηνικού πολέμου («Κ» 12.3.2022). Χρησιμεύει όμως και χρειάζεται οπωσδήποτε όταν την επικαλείται και τη διαστρέφει η εχθρική επιχειρηματολογία και προπαγάνδα, όπως τώρα στην περίπτωση της Τουρκίας. Και είναι παράδοξο ότι δεν γίνεται από την ελληνική πλευρά πιο συστηματική και τεκμηριωμένη επίκληση συγκεκριμένων και αδιαμφισβήτητων ιστορικών στοιχείων. Ασφαλώς δεν αρκεί να επαναλαμβάνουμε γενικόλογα και αόριστα ότι η τουρκική επιχειρηματολογία είναι απλώς «ανιστόρητη». Γιατί λοιπόν δεν αξιοποιείται η Ιστορία συστηματικότερα από την ελληνική πλευρά; Μήπως φταίει και η άγνοια; Εξω από έναν μικρό κύκλο «ειδικών», ελάχιστοι γνωρίζουν τα πρακτικά της Συνδιάσκεψης της Λωζάννης , που ουδέποτε μεταφράστηκαν στα ελληνικά ούτε κυκλοφόρησαν, έστω, σε προσιτή ελληνική έκδοση. Από τα πρακτικά φαίνεται λ.χ. πώς προέκυψε η μερική αποστρατιωτικοποίηση της Λέσβου, της Χίου, της Σάμου και της

 KEYSTONE-FRANCE VIA GETTY IMAGES Signing Of The Treaty Of Lausanne Between Greece And Turkey In 1923Caption: SWITZERLAND - JUNE 30: Ismet PACHA (signing, left), Turkish Minister of Foreign Affairs since 1921 and Greek Prime Minister Eleftherios VENIZELOS (signing, right), signing the clause of the Treaty of Lausanne on the population transfer on January 31, 1923. (Photo by Keystone-France/Gamma-Keystone via Getty Images)     Οι συνεχείς και επαναλαμβανόμενες, εδώ και χρόνια, προκλήσεις Τούρκων ιθυνόντων, αναφορικά με τα νησιά του Αιγαίου  και την ελληνική κυριαρχία επ’ αυτών, η αμφισβήτηση των νομικώς κατοχυρωμένων ελληνικών δικαίων επιβάλλει ή και  επιτάσσει, ακόμα, να υπενθυμισθούν και πάλι οι ιστορικοί σταθμοί, που σηματοδοτούν, νομιμοποιούν και πιστοποιούν τα θεσμοθετημένα, αδιαπραγμάτευτα και μη αναστρέψιμα, δίκαια της Ελλάδας.   Η Ελλάδα δεν κατέλαβε τα νησιά, όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι … Τα απελευθέρωσε από τους Οθωμανούς , διαρκούντος του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου,

Στη Δύση ο πόλεμος είχε λήξει το 1918 και δύο χρόνια αργότερα υπογράφηκε η Συνθήκη των Σεβρών, τον Αύγουστο του 1920, φέρνοντας την ειρήνη ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τις Συμμαχικές Δυνάμεις.  Με τη συνθήκη αυτή, η Οθωμανική Αυτοκρατορία υποχρεωνόταν να παραδώσει την κυριαρχία της Μεσοποταμίας (Ιράκ), της Παλαιστίνης και της Υπεριορδανίας στη Βρετανία ως προτεκτοράτα της Κοινωνίας των Εθνών, τη Συρία και τον Λίβανο στη Γαλλία επίσης ως προτεκτοράτα και να τοποθετήσει την Ανατολία στη σφαίρα επιρροής της Ιταλίας. Η Χετζάζ (μέρος της σημερινής Σαουδικής Αραβίας), το Κουρδιστάν και η Αρμενία θα γίνονταν ανεξάρτητα κράτη. Ταυτόχρονα, όμως, μετά λήξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι εξελίξεις και οι μεταβολές στην Οθωμανική Αυτοκρατορία είχαν ως αποτέλεσμα την επικράτηση του κινήματος των Νεότουρκων, οι οποίοι υπό την ηγεσία του Κεμάλ Ατατούρκ δεν αποδέχτηκαν τους ταπεινωτικούς όρους της ειρήνης.  Η χώρα αυτή δεν βάζει ποτέ μυαλό Να θυμίσουμε ότι, σύμφωνα με

Η συνθήκη της Λωζάνης:  Τα άρθρα που αφορούν Ελλάδα και Τουρκία. Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας από τον Ερντογάν. Από την έναρξη της Συνδιάσκεψης (7/11/1922) ως την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης (24/7/1923)-  Το παρασκήνιο και οι δραματικές διαπραγματεύσεις. Το καλοκαίρι του 1922, οι Μεγάλες Δυνάμεις είχαν αποφασίσει να διοργανώσουν στη Βενετία διεθνή Συνδιάσκεψη για την Εγγύς Ανατολή ,σαν συνέχεια της συνδιάσκεψης των Παρισίων.  Μετά την ελληνική ήττα στο  μικρασιατικό μέτωπο, τα σχέδια αυτά εγκαταλείφθηκαν και μόνο έπειτα από την ανακωχή των Μουδανιών, άρχισαν να γίνονται συζητήσεις για τη σύγκληση Συνδιάσκεψης Ειρήνης. Ο Κεμάλ απαίτησε, η Συνδιάσκεψη αυτή να γίνει στη Σμύρνη . Οι Σύμμαχοι, που είχαν σαν στόχο τη ματαίωση της επίθεσης των κεμαλικών στην Κωνσταντινούπολη και τη Ζώνη των Στενών αρνήθηκαν. Επίσης, και η Βενετία αποκλείστηκε, καθώς οι Αγγλογάλλοι έβλεπαν ότι κάτι τέτοιο θα έδινε στην Ιταλία σημαίνοντα ρόλο στις διαπραγματεύσεις. Κάτι ανάλογο