IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Λίβανος: Οι αιτίες της τραπεζικής κρίσης του αιώνα. Η κατάρρευση της Κεντρικής Τράπεζας του Λιβάνου μετά από μια μεγάλη κρατική απάτη βύθισε τη χώρα σε οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση χωρίς προηγούμενο. Η χώρα πληρώνει σήμερα τα 76 χρόνια πολιτικής εξάρτησης της και τα 8 χρόνια της πλήρους πολιτικής έλλειψης. Η πραγματικότητα της κατάστασής της είναι πολύ διαφορετική από την αντίληψη που έχουν οι πολίτες της. Οι τρεις πρόεδροι. Στο κέντρο ο στρατηγός Μισέλ Αούν, χριστιανός πρόεδρος της Δημοκρατίας, στα αριστερά ο Σιίτης πρόεδρος του Κοινοβουλίου Ναχίμπ Μπέρι, στα δεξιά ο Σουνίτης πρόεδρος της προσωρινής κυβέρνησης Σαάντ Χαρίρι. Ο Λίβανος δεν είναι μια δημοκρατία βασισμένη στην ισορροπία της εξουσίας μεταξύ της εκτελεστικής, της νομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας, αλλά ένα σύστημα θρησκευτικής απόχρωσης βασισμένο σε 17 θρησκευτικές κοινότητες. Η ακραία πολυπλοκότητα αυτού του συστήματος εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα των πολέμαρχων και της ξένης επιρροής. Έτσι ο

Beirut Η επιτήδευση της λιβανέζικης νεωτερικότητας. Η Βυρηττός, που αρχικά είχε σχεδιαστεί να έχει τη μορφή ενός νέου Μανχάταν, υπόδειγμα νεωτερικότητας με φαντασιώσεις, υπέστη την επίδραση της κερδοσκοπίας των κατασκευαστικών εταιρειών και των αντιστάσεων σ' αυτήν. Τα στίγματα αυτής της «νεωτερικότητας» είναι ήδη ορατά, οξύνοντας τα παράδοξα μιας πόλης που, όπως η χώρα, αναζητά ακόμη την ταυτότητά της. Το 2001 ο Λίβανος μπαίνει σε μια «χρυσή εποχή», την εποχή της «νεωτερικότητας». Οι πληγές του πολέμου κλείνουν σιγά - σιγά και ο πρωθυπουργός Ραφίκ Χαρίρι (πατέρας του παραιτηθέντος Σαάντ) οδηγεί την οικονομία στην ανάκαμψη, κυρίως μέσω ξένης βοήθειας. Από τότε, όμως, κάποιοι διέβλεπαν ότι δεν πρόκειται παρά για ένα επιχρυσωμένο εξωτερικό περίβλημα. Η αποκατάσταση του κέντρου της Βηρυττού ήταν το κεντρικό σημείο ενδιαφέροντος της λιβανέζικης ανοικοδόμησης. Ενώ αρχικά είχε σχεδιαστεί να έχει τη μορφή ενός νέου Μανχάταν, υπόδειγμα νεωτερικότητας με φαντα