IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Επιστρέφουμε σε εποχές φεουδαρχίας; Επιφανής οικονομολόγος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου θεωρώντας την εντεινόμενη κοινωνική ανισότητα τη μεγαλύτερη πρόκληση για τις κοινωνίες της Δύσης. Οι ΗΠΑ το πιο ακραίο παράδειγμα.   Η πλουτοκρατία υποσκάπτει τη δημοκρατία.   Κινδυνεύει η δημοκρατία από μια πλούσια ανώτερη κοινωνική τάξη; Το ερώτημα δεν είναι νέο, εντούτοις επανήλθε με δριμύτητα στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια ενόσω ο Λευκός Οίκος διοικούνταν από έναν δισεκατομμυριούχο Τραμπ, που στηρίχθηκε μάλιστα προεκλογικά από εξίσου πάμπλουτους, υπερσυντηρητικούς επιχειρηματίες. Όπως εκτιμούν ειδικοί, η εντεινόμενη ανισότητα που παρατηρείται σε όλο και περισσότερες κοινωνίες χωρών της Δύσης, θέτει τη δημοκρατία εν γένει σε κίνδυνο και τροφοδοτεί λαϊκιστικά κινήματα. Στις ΗΠΑ η τάση αυτή φαίνεται μάλιστα να εδραιώνεται. Ο σερβοαμερικανός οικονομολόγος    Μπράνκο Μιλάνοβιτς    (  Branko Milanović  )   διακρίνει ήδη πρώτες εκφάνσεις «πλουτοκρατίας» η οποία θα μπορούσε να εξαλείψει τον φιλελεύ

Πάνω από 150.000 άνθρωποι   διαδήλωσαν    το Σάββατο στο Βερολίνο ενάντια στο σχέδιο συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου TTIP, που βρίσκεται υπό συζήτηση μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ. Με πάνω από 600 λεωφορεία με διαδηλωτές από όλη τη Γερμανία έφθασαν νωρίς σήμερα στο Βερολίνο για να λάβουν μέρος στη μεγάλη διαδήλωση.  Σύμφωνα με επίσημους υπολογισμούς, όπως γράφει η Deutsche Welle, ο αριθμός των διαδηλωτών ξεπέρασε τους 150.000, ενώ πολλοί κάνουν λόγο ακόμη και για 250.00 διαδηλωτές. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη διαδήλωση κατά της Συμφωνίας που έχει μέχρις στιγμής οργανωθεί, με την ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμα εργατικών ενώσεων, περιβαλλοντικών ΜΚΟ καθώς και αντικαταπιλιστικών ομάδων να ξεπερνά κάθε προσδοκία. Στις σημερινές εκδηλώσεις συμμετείχαν επίσης οι Πράσινοι, το Κόμμα της Αριστεράς καθώς και εκπρόσωποι των Σοσιαλδημοκρατών. Το σύνθημα που κυριαρχούσε στα πλακάτ των διαδηλωτών ήταν «Stop TTIP». «Ελευθερία Δημοκρατικής Δράση

Στα τέλη της δεκαετίας του '80 η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη που ετέθη σε ισχύ το 1992, η οποία καταργούσε τον αποκλειστικό έλεγχο του Δημοσίου σε επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και υποδομές όπως οι Σιδηρόδρομοι στο όνομα της συνεχούς διεύρυνσης της αγοράς που ήταν συνώνυμη τότε με τη ευημερία, πέρασε χωρίς συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο και στη συνέχεια σε εθνικό καθώς οι κυβερνήσεις κάθε χώρας συζητούσαν μόνον τον χρονικό ορίζοντα εφαρμογής ειλημμένων αποφάσεων. Μια παρόμοια διαδικασία θα ήθελε σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των κυβερνήσεων της ΕΕ για τη Συνθήκη ΤΤΙΡ, τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων, την Ενιαία Αγορά Βόρειας Αμερικής και ΕΕ που αγγίζει το κοινωνικό κράτος και το εργασιακό πλαίσιο μέχρι την ποιότητα των καταναλωτικών προϊόντων, αλλά και αφοπλίζει τα κυρίαρχα κράτη απέναντι στις μεγάλες πολυεθνικές. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Σουλτς επέλεξε προχθές Τετάρτη να αναβάλει τη σχετική συζήτηση στην Ολομέλεια επικαλού

Η τρέχουσα συστημική κρίση ανέδειξε την αφερεγγυότητα του κυρίαρχου οικονομικού λόγου, την αδυναμία του να εξηγεί και να προβλέπει τα γεγονότα, την τάση του να εκλογικεύει και να δικαιολογεί την ανισοκατανομή του πλούτου, την κοινωνική αδικία και εξαθλίωση. Η οικονομική επιστήμη, που είχε αναγορευτεί βασίλισσα των κοινωνικών επιστημών επισκιάζοντας ή εκτοπίζοντας τον κριτικό φιλοσοφικό, ιστορικό και κοινωνιολογικό στοχασμό, αποκαλύπτεται γυμνή. Παρ’ όλα αυτά, η δεσποτική κυριαρχία της μονοδιάστατης οικονομικής σκέψης όχι μόνον δεν κλονίστηκε εξαιτίας της κρίσης, αλλά αντιθέτως ενισχύθηκε. Ενας επιθετικός παγκοσμιοποιημένος νεοφιλελευθερισμός παραμένει ηγεμονικός, στον βαθμό που κατορθώνει να μεταμφιέζει τις συνταγές του σε «αντικειμενικές» συστημικές επιταγές και να πείθει πολλούς ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Ο  Κωνσταντίνος Τσουκαλάς  υποβάλλει σε ριζική κριτική τον κυρίαρχο οικονομικό λόγο, ενώ παράλληλα φωτίζει τις βαθύτερες αιτίες της μακρόχρονης ηγεμονίας του. Η ιδεολογ