IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία στον Φρανσουά Ολάντ, τον πρόεδρο της Γαλλίας, ιδίως από τότε που έγινε σαφές βότι δεν είχε σκοπό να τα βάλει με την καταστροφική, προσανατολισμένη στη λιτότητα πολιτική ορθοδοξία. Αλλά τώρα έκανε κάτι πραγματικά σκανδαλώδες. Και φυσικά δεν αναφέρομαι στη φημολογούμενη σχέση του με μία ηθοποιό, που, αν είναι αλήθεια ούτε έκπληξη προκαλεί (μιλάμε για τη Γαλλία, έτσι; ) ούτε και ενοχλεί. Όχι, αυτό που προκαλεί είναι η υιοθέτηση απαξιωμένων δεξιών οικονομικών δογμάτων. Είναι μία υπενθύμιση ότι τα οικονομικά προβλήματα της Ευρώπης δεν οφείλονται αποκλειστικά στις κακές ιδέες της Δεξιάς. Σύμφωνοι, ανάλγητοι και άστοχοι συντηρητικοί κατευθύνουν τις πολιτικές επιλογές, αλλά διευκολύνονται από άνευρους, «θολωμένους» πολιτικούς της μετριοπαθούς Αριστεράς. Σήμερα η Ευρώπη δείχνει να βγαίνει από τη διπλή ύφεση και η οικονομία της δείχνει να αναπτύσσεται λίγο. Αλλά αυτή η μικρή ανάκαμψη έρχεται έπειτα από χρόνια καταστροφικών επιδόσεων. Πόσο καταστροφικών;

* 'Αρθρο του Π. Κρούγκμαν στη ''De Morgen'' Ο Αμερικανός οικονομολόγος διερευνά κατά πόσον η περίπτωση του Ντιτρόιτ - που ως γνωστόν πριν από μερικές μέρες κήρυξε στάση πληρωμών - μπορεί να παραλληλιστεί με την περίπτωση της Ελλάδας. Σύμφωνα με τον Π. Κρούγκμαν, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία θα έπρεπε να έχουν αμελητέο αντίκτυπο σε παγκόσμια κλίμακα, λόγω του περιορισμένου μεγέθους της, που είναι μόλις 1,5 φορά μεγαλύτερο από το αντίστοιχο του Ντιτρόιτ. Δυστυχώς, όμως, όπως παρατηρεί, πολλοί διαμορφωτές γνώμης χρησιμοποίησαν την ελληνική κρίση για να επισείσουν τον μπαμπούλα της επαπειλούμενης πτώχευσης, προκειμένου να φέρουν στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης την ανάγκη υλοποίησης πολιτικών δημοσιονομικής εξυγίανσης. Για τον διάσημο νομπελίστα, η Ελλάδα αποτελεί μία εντελώς ειδική περίπτωση, από την οποία δύσκολα μπορεί κανείς να αντλήσει διδάγματα σχετικά με το ποια πρέπει να είναι η ενδεδειγμένη οικονομική πολ

So what went wrong?  The answer, mainly, is the triumph of bad ideas It’s tempting to argue that the economic failures of recent years prove that economists don’t have the answers. But the truth is actually worse : in reality, standard economics offered good answers, but political leaders — and all too many economists — chose to forget or ignore what they should have known . (...)is  not just that austerity has a depressing effect on weak economies, but that the adverse effect is much stronger than previously believed. The premature turn to austerity, it turns out, was a terrible mistake.(...) E uropean leaders, having created Depression-level suffering in debtor countries without restoring financial confidence, still insist that the answer is even more pain (...) we’ve just experienced a colossal failure of economic policy — and far too many of those responsible for that failure both retain power and refuse to learn from experience.   Κρούγκμαν:  Λανθασμένη η

It’s a European problem... We need a conversion experience here, not in Athens, but in Berlin and Frankfurt. Otherwise, the game is almost over.   Paul Krugman: Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό Ακόμα και τώρα φαίνεται πως δεν υπάρχει προθυμία να γίνει αποδεκτό το γεγονός ότι, δεν υπάρχει ελληνικό πρόβλημα ή ισπανικό ή ιταλικό, το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό, επισημαίνει σε άρθρο του στους New York Times ο νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman. Σύμφωνα με τον ίδιο, «το παιχνίδι ηθικής» που παίζουν οι Γερμανοί λέγοντας ότι η κρίση είναι πρόβλημα των ίδιων των χωρών, δεν αληθεύει. Όπως τονίζει ο οικονομολόγος, πέραν τούτου το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι τι γίνεται τώρα. Για τον Krugman το σημείο-κλειδί είναι ότι δεν υπάρχει διέξοδος για τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, εάν η Ευρώπη σαν σύνολο συνεχίσει να χαρακτηρίζεται από χαμηλή ανάπτυξη και χαμηλό πληθωρισμό. Το να κάνει κανείς διάλεξη στους Έλληνες ψηφοφόρους και την ίδια ώ