IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Η Ελλάδα στη Μέση Ανατολή. Οι διπλωματικοί αναλυτές δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί η Ελλάδα δεν αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα που διαθέτει στη Μέση Ανατολή ώστε να αναπτύξει η ίδια μια δυναμική εξωτερική πολιτική αντί να τρέχει και να σβήνει φωτιές από πρωτοβουλίες της Τουρκίας.   Όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν το περιβάλλον στο υπουργείο Εξωτερικών, για αρκετά χρόνια επικρατούσε το δόγμα «δεν κάνουμε τίποτε διότι όποτε πήραμε πρωτοβουλία τα πήγαμε άσχημα». Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσε να πει κανείς γι’ αυτή τη φοβία: Καταρχάς  επιβραβεύεται η ευθυνοφοβία  αντί της ανάληψης ευθυνών. Όποιος από φιλότιμο ανέλαβε κάποια πρωτοβουλία, στο τέλος βρήκε τον μπελά του. Δεύτερον,  οι υπουργοί συνήθως διακατέχονται από κομματική λογική.  Δεν διαχειρίζονται το προσωπικό, και κυρίως τους διπλωμάτες, με βάση τις ικανότητές τους, αλλά συνήθως με την πολιτική τους προσήλωση. Τρίτον, έχουν υποβαθμίσει με το τελευταίο νομοσχέδιο τη διπλωματική υπηρεσία και βασίζονται στους συμβούλους του

  Marder-1A3,Rheinmetall ΤΟ “ΠΑΡΑΘΥΡΟ” επανεξοπλισμού που κλείνει, οπότε προσδεθείτε… για αναταράξεις. Ο φόβος ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί να προκαλέσει ευρύτερη αποσταθεροποίηση είχε επισημανθεί έγκαιρα. Την κατάσταση αυτή βιώνουμε σήμερα, ακόμα κι αν δεν θεωρηθεί αποτέλεσμα σκόπιμων ενεργειών των πρωταγωνιστών της κρίσης. Σε αυτή την κατάσταση και ενώπιον του πιθανού ενδεχομένου περαιτέρω κλιμάκωσης, το παράθυρο ευκαιρίας για ταχεία προσπάθεια επανεξοπλισμού της Ελλάδας σταδιακά κλείνει, χρονικά και οικονομικά. Η διαχείριση από ελληνικής πλευράς πρέπει να είναι πολύ προσεκτική, με σκοπό να συνεχιστεί η προσπάθεια με αποτελεσματικό τρόπο. Στόχος είναι να βρεθούμε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση με όρους συνολικής εθνικής ισχύος, κυρίως όμως στρατιωτικής, σε περίπτωση εκτροπής. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Η κρίση στις σχέσεις Σερβίας-Κοσόβου, δίπλα στα ελληνικά σύνορα, αποτράπηκε προς τ

  Το… “δεδομένος” φυγείν αδύνατον! Βίοι παράλληλοι F-35 και πολιτική στο “ουκρανικό” Ποια σχέση μπορεί να έχουν η διαδικασία απόκτησης του μαχητικού F-35A Lightning II με την πολιτική της Ελλάδας στο Ουκρανικό; Φορώντας “δυτικά γυαλιά”, η προφανής ερμηνεία είναι ότι το μοναδικό εν υπηρεσία αεροσκάφος πέμπτης γενιάς το προμηθεύονται οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ για να αντιμετωπίσουν συλλογικά τον ρωσικό αναθεωρητισμό. Πάντα φορώντας τα δυτικά γυαλιά. Η πραγματική ομοιότητα, όμως, αφορά την ελληνική πολιτική προσέγγιση και στα δυο θέματα. Αυτή προσφέρεται για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Του Ζαχαρία Μίχα ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) (*) Ξεκινώντας από τον εν εξελίξει πόλεμο στην Ουκρανία, η στάση της Αθήνας ήταν ακαριαία. Κατήγγειλε τη ρωσική εισβολή με ύφος μάλιστα που τίναζε στον αέρα κάθε γέφυρα με τη Μόσχα. Ταυτίστηκε με την Ουκρανία και την ενίσχυσε με κάθε δυνατό τρόπο, ακόμα και με οπλικά συστήματα, τα οποία στις ελλ

  Το (προσωρινό;) τέλος ενός ιστορικού  και υπαρξιακού διλήμματος. Το ενεργό ερώτημα που μένει προς απάντηση σε αυτήν την καμπή του 21ου αιώνα είναι: Η Ελλάδα στη Δύση «παθητικό παράσιτο ή ενεργητικό υποκείμενο;» Εκατό χρόνια μετά το 1922, και ο πόλεμος στην Ουκρανία πιθανώς να σφραγίσει την πορεία της Ελλάδας στον 21ο αιώνα, όπως η τότε αποτυχημένη μικρασιατική εκστρατεία σφράγισε την πορεία της στον 20ο αιώνα. Μπορεί η Ελλάδα να μην βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του πυρός, αλλά η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ταρακουνάει συθέμελα το Δυτικό, και ιδιαίτερα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, και μεσοπρόθεσμα θα επηρεάσει όλον τον πλανήτη. Οι συνέπειες του γεγονότος, μη ορατές ακόμα σε όλη τους την έκταση και φυσικά μη ολοκληρωμένες, καθώς η σύγκρουση εξελίσσεται και πιθανά βαθαίνει, μετατρεπόμενη σε μια σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας/Ευρασίας και Δύσης , έρχονται να σφραγίσουν τις εξελίξεις που πυροδότησε για τον ευρύτερο ελληνισμό η καταστροφή του 1922, που είχε ήδη ξεκινήσει με τη γενοκτονία

  Να γιατί αυτή η κυβέρνηση δεν βρέθηκε ποτέ  στην σωστή πλευρά της Ιστορίας. Η δυναμική της περιφερειακής αποσταθεροποίησης   που ενεργοποιείται ως απότοκος της Ρωσοουκρανικής σύγκρουσης…  Ο επαναπροσδιορισμός ρόλων  στο πλαίσιο της ανακατανομής ισχύος που συντελείται σε ολόκληρη την Ευρασιατική σκακιέρα…  Η διάχυση του κόστους των συνεπειών  που ανατροφοδοτείται από την περαιτέρω κλιμάκωση των εκβιαστικών κυρώσεων…  Και φυσικά η διόγκωση των κινδύνων  που ανακύπτουν  εξ αιτίας της βάναυσης όσο και ακραίας γεωπολιτικής εργαλειοποίησης της πατρίδας μας  στο περιβάλλον μιας γενικευμένης συστημικής ρήξης… Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Είναι μερικές μόνο από τις κρίσιμες διαπιστώσεις, που  επιβεβαιώνουν ότι η χώρα μας τελικά ΔΕΝ τοποθετήθηκε στην σωστή πλευρά της Ιστορίας  και ότι  ο σχετικός κυβερνητικός περί του αντιθέτου ισχυρισμός, ΔΕΝ είναι μόνο ένα επιπόλαιο, αλλά είναι πρωτίστως ένα επικίνδυνο αφήγημα , που αναμένεται να επιβαρύνει τον λογαριασμό όταν αργά ή γρήγορα θα φτάσει η δύσκολη ώρα

  Είμαστε μήπως οι κατά Ουίνστον Τσόρτσιλ  “χρήσιμοι ηλίθιοι της Ιστορίας”; Πολλές οι φωνές που ακούστηκαν μέχρι σήμερα. Βεβαίως, και όλοι πρέπει να έχουν άποψη. Το κακό είναι να φανατίζεται κανείς με εκδηλώσεις οπαδικής συμπεριφοράς. Κανείς δεν διαθέτει τη μία και μόνη αλήθεια. Αυτή, την κρατά η Ιστορία στα χέρια της. Δάκρυα για την Ουκρανία, ύβρεις για τη Ρωσία. Κανείς και καμία κουβέντα για την Ελλάδα. Κολλημένοι όλοι, σαν τα καλά παιδιά με τα καλοσιδερωμένα παντελονάκια που θέλουν να γίνονται αρεστά στον δάσκαλο, επαναλαμβάνουν την τσίχλα πως εμείς οι Έλληνες είμαστε πάντα στο πλευρό των συμμάχων μας. Να μην παρεξηγηθώ: να είμαστε, είναι κι αυτό το ελληνικό φιλότιμο που δεν μας αφήνει. Τι γίνεται, όμως, όταν οι άλλοι αντιλαμβάνονται διαφορετικά τις δεσμεύσεις τους; Όταν στη σκέψη τους κυριαρχεί ο ρεαλισμός και όχι το συναίσθημα; Όταν βάζουν πάνω απ’ όλα το δικό τους συμφέρον που ξέρουν τον τρόπο να το προσαρμόζουν στα μέτρα των συμφωνιών που έχουν υπογράψει; Α