IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Andrej Babiš Τον συγκρίνουν με τον Αμερικανό πρόεδρο Τραμπ και τον Μπερλουσκόνι. Όχι μόνο του πλούτου και της προέλευσής του από τον κόσμο των επιχειρήσεων, αλλά και λόγω των ακροδεξιών του απόψεων. Συμπεριλαμβανομένης και της αποστροφής του στους πρόσφυγες. Ο 63χρονος δισεκατομμυριούχος νικητής των τσέχικων εκλογών, Αντρέι Μπάμπις , έχει, σύμφωνα με το «france24», «τις Βρυξέλλες στα δάχτυλά του»… Το περασμένο Σάββατο το κόμμα του οποίου ηγείται ο Μπάμπις, με τον κουραστικά γραφικό τίτλο της τυπικής ακροδεξιάς «φιλολογίας», «Δράση Ανικανοποίητων Πολιτών» (ΑΝΟ), αναδείχθηκε πρώτο με 29,6% των ψήφων, αποσπώντας 78 βουλευτικές έδρες σε σύνολο 200 εδρών. Αν και δεν κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία και τώρα θα πρέπει να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού, ωστόσο, η μετατόπιση του τσέχικου εκλογικού σώματος προς την ακροδεξιά είναι σαφής. «Είναι τεράστια επιτυχία» δήλωσε περιχαρής ο Μπάμπις μπροστά σε πλήθος οπαδών του και δημοσιογράφων. Με την νοσηρή ακροδεξιά «ρομφαία» της

Το αφήγημα που κυριάρχησε διεθνώς στη δημόσια συζήτηση κατά το πρώτο εξάμηνο του 2017 ήταν αυτό της πολιτικής επανασταθεροποίησης των δυτικών χωρών και της απόκρουσης του δεξιού λαϊκισμού, ο οποίος το προηγούμενο έτος είχε εισβάλει ορμητικά στο προσκήνιο. Η ήττα του ακροδεξιού υποψήφιου στις (επαναληπτικές) προεδρικές εκλογές της Αυστρίας, η νίκη του απερχόμενου πρωθυπουργού της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε επί του Χεερτ Βίλντερς στις βουλευτικές εκλογές του Μαρτίου και κυρίως οι πενιχρές επιδόσεις της Μαρίν Λεπέν και του Εθνικού Μετώπου στις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές της Γαλλίας αποτέλεσαν εξελίξεις που έμοιαζαν να αντιστρέφουν το ρεύμα που προηγουμένως είχε φέρει την Βρετανία να επιλέγει την έξοδο από την Ε.Ε., είχε οδηγήσει τον Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο και είχε βυθίσει την Ιταλία στην πολιτική κρίση, μετά την απόρριψη των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων Ρέντσι στο δημοψήφισμα του Δεκεμβρίου. Και όμως: η αποδυνάμωση των άκρων δεν έμελλε να διαρκέσει πολύ. Η Ευρώπη

    Το τρισέλιδο κείμενο που άφησε αποχωρών ο Wolfagang Schaeuble ως "προίκα” στο Eurogroup, με κεντρική ιδέα την αντικατάσταση των κοινοτικών οργάνων από τον διακρατικό ESM στην επιτήρηση των οικονομιών της ευρωζώνης, αποτελεί άλλο ένα βήμα προς την Ε.Ε. των πολλών ταχυτήτων που ως γνωστόν αποτελεί το νέο σημείο σύγκλισης μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου. Όμως η μελλοντική ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική δεν πρόκειται τόσο να κριθεί στους συσχετισμούς εντός της ευρωζώνης, όσο στις αντιστάσεις που προεξοφλείται ότι θα προβάλλουν οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης προς ό,τι θα θεωρούν ως παραγκωνισμό τους. Πράγματι, η δοκιμασία της συνοχής της Ε.Ε. προέρχεται εξ Ανατολών, καθώς η "δεύτερη ταχύτητα” στην οποία ούτως ή άλλως ανήκουν αντικειμενικά τα εκτός ευρώ κράτη-μέλη συναντάται με μία επίμονη υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και με πολιτικές επιλογές που αποκλίνουν ολοένα και περισσότερο από το κοινοτικό mainstream. Οι τριβές των Βρυξελλών για θέματα σεβασμού του