Ξαναβλέποντας το μέλλον πέρα από τον καπιταλισμό.
Η Ιστορία, όπως λέει ο Ιταλός ιστορικός Εντσο Τραβέρσο, λειτουργεί με έναν διπλό τρόπο: αφενός ως ένα «πεδίο βιωμένης εμπειρίας» (παρελθόν), αφετέρου ως ένας «ορίζοντας προσμονής» (μέλλον). Αυτή η δεύτερη διάσταση της Ιστορίας τις τελευταίες δεκαετίες –και ειδικά μετά την πτώση του Τείχους– έχει ατονήσει αποφασιστικά, θολώνοντας την όραση για το μέλλον-μετά-τον-καπιταλισμό. Ακόμα και βιβλιογραφικά, οι αναφορές στον σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό ή όποια άλλη πολιτική επιλογή έχουν σχεδόν εκλείψει, ενώ και η ανάλογη δημόσια συζήτηση για το περιεχόμενό τους –δημοκρατία, συμμετοχή, ελευθερίες, οικονομική οργάνωση, κοινωνικές σχέσεις κ.λπ.– είναι περίπου ανύπαρκτη. Η κρίση που ξεκίνησε το 2008 άνοιξε μια ρωγμή σ’ αυτόν τον φράκτη προς το μέλλον, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την κυριαρχία και την αυθεντία του νεοφιλελευθερισμού και απελευθερώνοντας εν μέρει το κοινωνικό φαντασιακό. Ε ιδικά στις ΗΠΑ, απ’ όπου ξεκίνησε και η χρηματοπιστωτική κρίση, το κίνημα Occupy Wall Street και η εμ