IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Με την ευκαιρία της Ημέρας των Ευχαριστιών, σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να κάνω έναν κατάλογο των πραγμάτων για τα οποία είμαι προσωπικά ευγνώμων. Πρώτον, είμαι ευγνώμων για όλα τα προνόμια που είχα χάρη στο γεγονός πως ήμουν λευκός άνδρας, που μεγάλωσα και έφτιαξα την καριέρα μου στη διάρκεια μιας εποχής όπου ο ανοικτός αντισημιτισμός είχε γίνει –ενδεχομένως προσωρινά– απαράδεκτος κοινωνικά. Ντρέπομαι που μέχρι πρόσφατα δεν είχα εκτιμήσει πλήρως πόσο σημαντικά ήταν αυτά τα προνόμια. Γνώριζα πως εξακολουθούσαν να υπάρχουν ρατσισμός και σεξισμός, ωστόσο αγνοούσα πόσο έντονοι ήταν (και εξακολουθούν να είναι). Είμαι ευγνώμων που γεννήθηκα σε μια μεσοαστική οικογένεια, σε μια πλούσια χώρα, στη διάρκεια μιας εποχής κατά την οποία η μεσαία τάξη εξακολουθούσε να λαμβάνει σημαντικό τμήμα από τον πλούτο του έθνους και ήταν ακόμη έντονη η κοινωνική κινητικότητα. Είμαι ευγνώμων που έζησα την τεράστια βελτίωση του περιβάλλοντος στην Αμερική. Θυμάμαι, όμως, πώς ήταν η ατμόσφαιρα στις μεγάλες

Την Κυριακή διεξάγεται ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία. Οι περισσότεροι παρατηρητές αναμένουν, ο κεντρώος Εμμανουήλ Μακρόν να κερδίσει τη λευκή εθνικίστρια, Μαρίν Λε Πεν – παρακαλώ, ας σταματήσουμε να δίνουμε περισσότερη αξία  στην πολιτική της, αποκαλώντας την «λαϊκισμό». Είμαι σίγουρος ότι οι κανόνες των Times μου επιτρέπουν να δηλώσω απερίφραστα ότι ελπίζω ειλικρινά, η κοινή λογική να μην κάνει λάθος. Μια νίκη της Λε Πεν θα αποτελούσε καταστροφή για την Ευρώπη και τον κόσμο. Ωστόσο, πιστεύω επίσης, ότι έχει νόημα να θέσω μερικά ερωτήματα σχετικά με το τι τρέχει. Πρώτον, πώς έφτασαν τα πράγματα σ’ αυτό το σημείο; Δεύτερον, μια ήττα της Λε Πεν θα ήταν άραγε κάτι περισσότερο από μια ανάσα ανακούφισης εν μέσω της συνεχιζόμενης ευρωπαϊκής κρίσης; Όπως ο καθένας σε αυτήν την πλευρά του Ατλαντικού, δεν καταφέρνω να δω εν μέρει τη Γαλλία παρά μέσα από ένα «Τραμπικό» πρίσμα. Είναι όμως σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι οι παραλληλίες μεταξύ της γαλλικής και

 Κρούγκμαν για Brexit:   Ηρεμήστε με τα οικονομικά.    Θρηνήστε για την Ευρώπη και ανησυχήστε για τη Μεγάλη Βρετανία    «Λοιπόν, αυτό ήταν υπέροχο -και το εννοώ με τον χειρότερο τρόπο» . Έτσι ξεκινά το  χθεσινό του  άρθρο για το Brexit     ο Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος από τις πρώτες κιόλας γραμμές χαρακτηρίζει τον Κάμερον ως τον άνθρωπο που μπορεί να μείνει στην ιστορία ως εκείνος που διακινδύνευσε να καταστρέψει την Ευρώπη και το έθνος του για να αποκτήσει ένα στιγμιαίο πολιτικό πλεονέκτημα. «Έχοντας πει όλα αυτά, βρίσκω τον εαυτό μου λιγότερο τρομοκρατημένο από το Brexit από ότι θα περίμενε κανείς -στην πραγματικότητα, λιγότερο από ότι και ο ίδιος θα περίμενα», αναφέρει. Και παραδέχεται: «Οι οικονομικές επιπτώσεις θα είναι κακές, αλλά όχι τόσο κακές όσοι πολλοί ισχυρίζονται. Οι πολιτικές επιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ πιο φρικτές. Αλλά πολλά από τα άσχημα πράγματα που φοβάμαι, πιθανότατα θα συμβούν ακόμη και αν η παραμονή νικούσε». Οικονομικές επιπτώσεις

Πηγή:https://www.flickr.com/photos/donkeyhotey/24564574914 Πίσω στο 2008, μία από τις διαφημίσεις της Χίλαρι Κλίντον στη διάρκεια της προεκλογικής της εκστρατείας για το Δημοκρατικό χρίσμα, παρουσίαζε μία φανταστική σκηνή στην οποία το τηλέφωνο του Λευκού Οίκου χτυπάει στις 3 το πρωί για να ειδοποιήσει τον πρόεδρο για μία κρίση στην εξωτερική πολιτική. «Ποίος θα θέλατε να σηκώσει αυτό το τηλέφωνο;» αναφέρεται στο σποτάκι. Επρόκειτο για μία νύξη για την έλλειψη εμπειρίας του Μπαράκ Ομπάμα σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Όπως αποδείχθηκε, ο Ομπάμα, ένας αξιοσημείωτα ψύχραιμος τύπος που δέχεται τις συμβουλές, διαχειρίστηκε πολύ καλά τις εξωτερικές υποθέσεις - ή τουλάχιστον αυτό πιστεύω εγώ. Αλλά το να αναρωτιόμαστε το πώς ένας υποψήφιος πρόεδρος θα μπορούσε να αντιδράσει σε μία κρίση είναι εύλογο. Και η στρατιωτική έκτακτη ανάγκη δεν είναι η μόνη κρίση για την οποία πρέπει να ανησυχούμε. Εκείνο το τηλεφώνημα στις 3 το πρωί είναι σημαντικό - αλλά τί γίνεται με το τηλεφώνημα σ

Στην εξαιρετικά άσχημη διαχείριση της  ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης από τη Γερμανία και στην περίπτωση της Ελλάδας αναφέρθηκε ο νομπελίστας οικονομολόγος, Paul Krugman σε συνέντευξή του στο Business Insider. Η Γερμανία έχει μεγάλο μέρος της ευθύνης, επειδή μετέτρεψε αυτό που θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως τεχνικό οικονομικό θέμα σε ηθικό ζήτημα. Αυτό ήταν μία πολύ ατυχής υπόθεση καθώς το Βερολίνο μετέτρεψε ένα μείζον πρόβλημα της Ευρώπης σε ένα παιχνίδι ηθικής. Για την περίπτωση της Ελλάδας, η οποία είναι η μόνη χώρα της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα φερεγγυότητας τόνισε πως οι χειρισμοί της ΕΕ υπήρξαν  εξαιρετικά αναποτελεσματικοί. Όπως, αναφέρει θα έπρεπε να είχε υπάρξει μία σημαντική απομείωση του χρέους εξ’ αρχής. Οι πολιτικές λιτότητας έχουν πάρει αυτό που βασικά ήταν μία ιστορία υπερβολικών ροών ιδιωτικών κεφαλαίων και φούσκες ακινήτων και το έχουν μετατρέψει σε μια σειρά διαλέξεων περί δημοσιονομικής υπευθυνότητας, οι οποίες έχουν καταλ