IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  ' Οσα πρέπει να γνωρίζετε για το νέο πτωχευτικό δίκαιο. Πώς ρυθμίζονται εξωδικαστικώς οι οφειλές. Πότε ακολουθείται η ειδική εξυγίανση και πότε η πτώχευση. Τι ισχύει για τα φυσικά πρόσωπα. Πώς θα μπορούν να μένουν στο σπίτι που έχασαν και να το επαναγοράσουν. Οι όροι και το ύψος του στεγαστικού επιδόματος. Με τρεις «μεθόδους» θα μπορούν σύντομα να διευθετούν ή να απαλλάσσονται από τα χρέη τους τα φυσικά και νομικά πρόσωπα, βάσει των διατάξεων του νομοσχεδίου με τίτλο «Ρύθμιση Οφειλών και Παροχή Δεύτερης Ευκαιρίας» που κατατέθηκε χθες τα ξημερώματα στη Βουλή. Το νέο πλαίσιο, που φιλοδοξεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους που προσεγγίζει τα 215 δισ. ευρώ, προβλέπει την εξωδικαστική διευθέτηση των οφειλών με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που ίσχυε στον «Εξωδικαστικό Μηχανισμό», την προπτωχευτική διαδικασία εξυγίανσης και την πτώχευση. Δυνατότητα ρύθμισης των οφειλών ή απαλλαγής και με τους τρεις τρόπους έχουν φυσικά και νομικά πρόσωπα με πτωχευτική ικανότητα, ενώ για τα φ

Η κυβέρνηση έχει ρίξει όλο το βάρος της στην προσπάθεια να ματαιώσει τις προγραμματισμένες περικοπές των συντάξεων, καθώς, πέρα από την άμεση επίπτωση στην τσέπη περίπου 1,2 εκατομμυρίων συνταξιούχων-ψηφοφόρων, το ζήτημα επηρεάζει γενικότερα την πολιτική αξιοπιστία της. Το επιχείρημα που προβάλλουν βέβαια οι κυβερνώντες στους δανειστές δεν είναι το πολιτικό, αλλά ο κίνδυνος να φρενάρει και πάλι η οικονομία αν προχωρήσουν οι περικοπές των συντάξεων και αφαιρεθούν περί τα 2 δισ. ευρώ από την κατανάλωση, τη στιγμή ακριβώς που η τελευταία έδειξε κάποια σημεία «ανάνηψης» το β’ τρίμηνο του 2018 (αυξήθηκε +1%), για πρώτη φορά από τις αρχές του 2017.  Η υποτονική κατανάλωση δεν είναι έκπληξη, αφού κάθε νέο στοιχείο επιβεβαιώνει τη ζοφερή εικόνα μιας αγοράς όπου οι φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις συσσωρεύονται και υπάρχει αντικειμενική αδυναμία εξυπηρέτησης.  Μισθωτοί, αυτοαπασχολούμενοι, επιχειρήσεις, όλοι, περιορίζουν τις δαπάνες και αυτό αντανακλάται και στον ρυ

Το άθροισμα των "κόκκινων" δανείων και των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο, συνολικά από τον ιδιωτικό τομέα, ξεπερνά στην τρέχουσα συγκυρία τα 200 δισ. ευρώ και συγκριτικά υπερβαίνει τα 2/3 του συνολικού δημόσιου χρέους. Η διαφορά ανάμεσα στα δύο μεγέθη είναι ότι το μεν δημόσιο χρέος έχει βραχυμεσοπρόθεσμα καλυφθεί έναντι του κινδύνου χρεοστασίου με τη συμφωνία της 22ας Ιουνίου στο Εurogroup, ενώ το ιδιωτικό ληξιπρόθεσμο χρέος, στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του, μένει εκτός οποιασδήποτε ρύθμισης ή κάποιου είδους κάλυψης που θα μπορούσε να εξασφαλίσει την ομαλή εξυπηρέτησή του. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ωρολογιακή βόμβα, η οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να δημιουργήσει εκ νέου αναταραχή στο "μεταμνημονιακό” περιβάλλον. Και αυτό είτε λόγω της πίεσης που ασκεί στη διαθέσιμη για την οικονομική δραστηριότητα "ρευστότητα”, είτε λόγω πολιτικών επιπλοκών που θα μπορούσε να πυροδοτήσει η "βίαιη” προσπάθεια ανάκτησης κεφαλαίων την επόμενη

Σκίτσο Β.ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Σοκ προκαλούν τα στοιχεία που αφορούν στους φορολογούμενους που έχουν σηκώσει ψηλά τα χέρια λόγω της υπερφορολόγησης. Περίπου ένας στους δυο φορολογούμενους έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τη φορολογική διοίκηση, ενώ περίπου 800.000 φορολογούμενοι ζουν κάθε μήνα με τον βραχνά της ρύθμισης για την τμηματική εξόφληση παλαιότερων οφειλών. Σε κάθε περίπτωση τα στοιχεία για τις οφειλές προς τη φορολογική διοίκηση δείχνουν ότι η κρίση και η επιλογή της αντιμετώπισής της με την αύξηση όλων των φόρων, αλλά και την επιβολή καινούριων, άφησε τις πληγές της πάνω στους φορολογούμενους. Πιο συγκεκριμένα: - ο αριθμός των φορολογούμενων που έχουν προχωρήσει σε ρύθμιση τμηματικής εξόφλησης οφειλών προς τη φορολογική διοίκηση ανέρχεται σε 762.000 και το συνολικό ποσό που έχουν ρυθμίσει και εξοφλούν σταδιακά ανέρχεται σε περίπου 4,5 δισ. ευρώ - ο συνολικός αριθμός των φορολογούμενων με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τη φορολογική διοίκηση ανέρχεται σε 4.068.

Ο μηδενισμός των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού και η δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων, προήλθε εξ ολοκλήρου από τη μεταφορά πλούτου του ιδιωτικού τομέα στο δημόσιο και από εκεί στους δανειστές. Σε καμία περίπτωση από την ανάπτυξη ως όφειλε, αφού η Ελλάδα είναι βυθισμένη στην ύφεση εδώ και οκτώ χρόνια. Ούτε από την καλύτερη λειτουργία και την κερδοφορία των εταιρειών του δημοσίου – οπότε όλα αυτά δεν χαρακτηρίζουν μία βιώσιμη οικονομία. Με απλά λόγια, μέσω της μείωσης των δαπανών του δημοσίου που κόστισαν μεταξύ άλλων την εκτόξευση της ανεργίας, του περιορισμού μισθών, συντάξεων και κοινωνικού κράτους, καθώς επίσης της αύξησης των κρατικών εσόδων από τους φόρους, τις εισφορές κοκ., μεταφέρθηκαν χρήματα από τον ιδιωτικό τομέα στο δημόσιο – γεγονός που σημαίνει πως οι μειώσεις των ελλειμμάτων πληρώθηκαν εξ ολοκλήρου από τους Έλληνες. Ακριβώς αυτός ήταν ο λόγος που τονίζαμε συνεχώς πως όταν δεν χρεοκοπούν τα κράτη, χρεοκοπούν οι Πολίτες τους – ενώ ένα κράτος πτωχεύει

Ωρολογιακή βόμβα το «ιδιωτικό» ληξιπρόθεσμο χρέος  ΣΠΑΕΙ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΤΩΝ 240 ΔΙΣ. ΚΑΙ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ Βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας αποτελεί το «ιδιωτικό» ληξιπρόθεσμο χρέος. Έχει σπάσει το φράγμα των 240 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 137% του ΑΕΠ και προσεγγίζει επικίνδυνα πια, το δημόσιο χρέος της χώρας. Όλοι χρωστούν σε όλους. «Κόκκινα» τραπεζικά δάνεια κάθε είδους (επιχειρηματικά, στεγαστικά και καταναλωτικά), οφειλές πολιτών και επιχειρήσεων προς την εφορία και προς τα ασφαλιστικά ταμεία, οφειλές του Δημοσίου προς τους ιδιώτες, απλήρωτοι μισθοί από τις επιχειρήσεις στους εργαζόμενους, συνθέτουν ένα Σισύφειο, εκρηκτικών διαστάσεων, ιδιωτικό χρέος. Τα χρέη εκτινάχθηκαν σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα μέσα στο 2016 και η διαχείρισή τους καθίσταται ακόμη πιο δύσκολη από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις που βαρύνονται με αυτά. Μήνα με τον μήνα τα ιδιωτικά χρέη «φουσκώνουν» όλο και περισσότερο φρενάροντας την προσπάθεια της οικονο