IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Άκρως αποκαλυπτικές σε ό,τι αφορά την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού στην Ισπανία είναι οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, στον απόηχο τριών εκλογικών αναμετρήσεων (εθνικών στις 28 Απριλίου, ευρωπαϊκών και τοπικών στις 26 Μαϊου). Από τη μια, έχουμε τον επικεφαλής των Σοσιαλιστών, Πέδρο Σάντσεθ , να αναζητά πολιτικές συνεργασίες προκειμένου να σχηματίσει την κυβέρνηση της επόμενης μέρας. Κι αυτό γιατί η εκλογική του νίκη (σε όλες μάλιστα τις κάλπες) μπορεί να ήταν μεν αδιαμφισβήτητη, δεν του εξασφάλισε όμως την απόλυτη πλειοψηφία των 176 εδρών στο ισπανικό κοινοβούλιο. Σε κάθε περίπτωση όμως, η ανακοίνωση της κατ’ αρχήν συμφωνίας της Κεντροαριστεράς των Σοσιαλιστών με το κόμμα της Αριστεράς των Podemos για το σχηματισμό κυβέρνησης φαντάζει απολύτως φυσιολογική βάσει των πολιτικών δεδομένων που υπάρχουν στη  χώρα της Ιβηρικής. Το αποτυχημένο «προξενιό« με τους Ciududanos και τα «θέλω» της βάσης των Σοσιαλιστών Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι,  μετά τις εκλογέ

 Σχεδόν ένας μήνας έχει περάσει από τις ισπανικές εκλογές της 20ης Δεκεμβρίου και όλα δείχνουν ότι το Ισπανικό Κράτος έχει μπει για τα καλά σε μια εντελώς νέα περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του. Μια περίοδο που σημαδεύεται από δυο ιδρυτικά γεγονότα με συνέπειες που επηρεάζουν πολύ πέρα από τα ισπανικά σύνορα: Την πολιτική κρίση στη Μαδρίτη, που προβλέπεται να είναι παρατεταμένη, αλλά και τη ραγδαία αποδυνάμωση της ήδη καταπονημένης «εθνικής συνοχής» του που κάνει να αναπτύσσονται φυγόκεντρες δυναμικές όχι μόνο στην Καταλονία, αλλά και στη Γαλικία και –προφανώς- στη Χώρα των Βάσκων!  Φυσικά, εν αρχή όλης αυτής της κοσμοϊστορικής αλλαγής ην η ισπανική κοινωνία και τα ριζοσπαστικά κινήματά της που έφεραν κυριολεκτικά τα πάνω κάτω στα τελευταία 5 χρόνια. Τρανή απόδειξη… τα αποτελέσματα των εκλογών της 20ης Δεκεμβρίου, που  είδαν τα δυο νεοφιλελεύθερα κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία να πέφτουν από το 80%-85% των ψήφων που συγκέντρωναν παραδοσιακά στο ισχνό 50,73% τώρα.

Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία χαιρετίσθηκε ως προάγγελος των εξελίξων τουλάχιστον για τη νότια πλευρά της ευρωπαϊκής ηπείρου . Από την ιβηρική πλευρά, πολλοί αποδέχθηκαν την ελληνική πρωτοκαθεδρία για τις εξελίξεις στις χώρες τους. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το ποια χώρα προηγείται και ποιες έπονται στις εξελίξεις του ευρωπαϊκού Νότου, είναι γεγονός ότι στην πρόσφατη ιστορία ο συγχρονισμός μεταξύ τους επιβεβαιώνεται αρκετές φορές και δεν είναι λίγες οι στιγμές που ιστορικές αλλαγές για ολόκληρη τη γηραιά ήπειρο πυροδοτούνται περισσότερο από την περιφέρεια παρά από το κέντρο της. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Ισπανία εγκαταστάθηκαν ως ανεξάρτητα εθνικά κράτη στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα.  Η πρώτη απελευθερώθηκε από τον οθωμανικό ζυγό, η δεύτερη από τα βάρη της υπερατλαντικής αυτοκρατορίας της. Αυτό δεν εμπόδισε στη συνέχεια να βρεθούν αμφότερες  σε συνθήκες όχι διαφωτισμού, αλλά απολυταρχίας, «καμαρίλας» και «επονείδιστου σκοταδισμού» , σύμφωνα με την ισπανική ορολογία του 19ου

Βαριές απώλειες για τον Ραχόι, άνοδος των Podemos και ένα καινούριο τετρα-κομματικό σύστημα προέκυψε από τις αυτοδιοικητικές εκλογές της Κυριακής στην Ισπανία. Όλα ανοιχτά στις γενικές εκλογές του Δεκεμβρίου. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιος κέρδισε τις ισπανικές αυτοδιοικητικές εκλογές. Χωρίς κάποια ιδιαίτερη σειρά: η σύγχυση, η διάσπαση, και η αδυναμία πρόβλεψης. Το κυβερνών «Λαϊκό» κόμμα της Ισπανίας υπέστη βαριές απώλειες την Κυριακή, αλλά π αραμένει η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη  στη χώρα. Οι αντιπολιτευόμενοι σοσιαλιστές τα πήγαν χειρότερα ακομα και σε σχέση με τέσσερα χρόνια πριν, αλλά πιθανότατα θα  εκτοπίσουν το Λαϊκό κόμμα  σε κάποιες κεντρο-δεξιές περιοχές. Οι δύο νέοι πολιτικοί «νεοφερμένοι» , οι Podemos και οι Ciudadanos έκαναν μία  εντυπωσιακή   είσοδο  στα τοπικά και περιφερειακά κοινοβούλια, μετατρέποντας έτσι το δικομματικό σύστημα της Ισπανίας σε έναν παιχνίδι για τέσσερεις. Ωστόσο, δεν είναι ακόμα εξουσία, αλλά παραμένουν  ρυθμιστές  της εξουσίας, – με

(...)  ''Είναι ξεκάθαρο σε μας ότι χρειάζονται οικονομικές μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση της φορολογικής δικαιοσύνης έτσι ώστε οι πλούσιοι να πληρώνουν περισσότερα. Υπάρχει ένα σοβαρό διακύβευμα για την πάταξη της φοροδιαφυγής όχι μόνο στο επίπεδο της Ισπανίας αλλά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Το πρόσφατο σκάνδαλο των luxleaks στο Λουξεμβούργο είναι πολύ χαρακτηριστικό. Η υπόθεση του Γιούνκερ υπό την ανοχή του οποίου συμβαίνει εκτεταμένη φοροδιαφυγή είναι το διαμετρικά αντίθετο παράδειγμα από εμάς, είναι η επιτομή αυτού που δεν είμαστε. Η οικονομική κρίση έχει διεθνή διάσταση. Η κατάργηση των φορολογικών παραδείσων στην Ευρώπη είναι κομβική διάσταση για την αποκατάσταση ενός αισθήματος δικαιοσύνη''. (...) ''Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει το κυρίαρχο υπόδειγμα της οικονομικής πολιτικής μέσα στην ευρωζώνη. Υπάρχει πρόβλημα στην ίδια την αρχιτεκτονική της. Ειδικότερα η ανατροπή γίνεται πολύ πιο δύσκολη όταν αναφερόμαστε μόνο σε μία χώρα. Γι' αυτό

Podemos (“We Can”) Πολιτικός σεισμός στην Ισπανία! Πρώτο κόμμα οι... «Αγανακτισμένοι », σύμφωνα με δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό της εφημερίδας της ισπανικής Κεντροαριστεράς « Ελ Παΐς» από τη μεγάλη ισπανική εταιρεία Μετροσκόπια! Ενα κόμμα που δημιουργήθηκε μόλις... φέτος (!) περνάει δημοσκοπικά πρώτο και απειλεί να τινάξει στον αέρα το πολιτικό σκηνικό της Ισπανίας! Αυτό θα συμβεί αν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων αντανακλαστούν υποτυπωδώς και στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών που πρέπει να γίνουν το αργότερο σε έναν χρόνο από τώρα, καθώς τον Νοέμβριο του 2015 ολοκληρώνεται η τετραετία από τις προηγούμενες εκλογές του 2011. Το Ποδέμος (Μπορούμε) , το κόμμα των Ισπανών «Αγανακτισμένω ν», κατά την προαναφερθείσα δημοσκόπηση θα έπαιρνε 27,7% των έγκυρων ψήφων αν οι εκλογές γίνονταν σήμερα και θα κέρδιζε την πρώτη θέση. Δεύτερο θα ερχόταν το σοσιαλιστικό κόμμα (PSOE - Ισπανικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα) με ποσοστό 26,2% επί των έγκυρων ψηφοδελτίων. Πλήρης η

«Δεν είμαστε αντι-ευρωπαϊστές, αλλά δεν συμφωνούμε με την πορεία που έχει πάρει η Ευρώπη. Δεν θέλουμε η Ισπανία να γίνει γερμανική αποικία, ούτε θέλω να βλέπω τους νέους να σερβίρουν μπίρες και τάπας στους πλούσιους της Βόρειας Ευρώπης». Νέα σχήματα και νέες ελπίδες ανέδειξε η τελευταία εκλογική αναμέτρηση H Ισπανία της οικονομικής κρίσης δεν θα μπορούσε να γλιτώσει τις αναταράξεις που προκάλεσαν οι Ευρωεκλογές στην ΕΕ. Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά για τα δύο μεγάλα κόμματα που παραδοσιακά κέρδιζαν περίπου το 80% των ψήφων και τώρα έμειναν στα μισά. Το κυβερνών κόμμα του  Μαριάνο Ραχόι  κατάφερε να έρθει πρώτο με 26%, πολύ χαμηλό ποσοστό, αλλά τηρουμένων των αναλογιών, άντεξε. Η χώρα βρίσκεται σε παρατεταμένη οικονομική κρίση, η ανεργία ξεπερνά το 26% και το κόμμα του βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο για σκάνδαλα διαφθοράς. Στο στρατόπεδο των Σοσιαλιστών του PSOE που κυβέρνησε την Ισπανία από το 1982 μέχρι το 1996 ( Φελίπε Γκονθάλεθ ) και από το 2004-2011 (