IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Κρίστοφερ Κινγκ. Ο άνθρωπος που έκανε το Ηπειρώτικο Μοιρολόι διεθνές. Ένα οδοιπορικό στην αρχαιότερη ζωντανή δημώδη μουσική της Ευρώπης. 'Ενα βιβλίο για την ιαματική δημοτική μουσική .   Ο​​ταν διαβάζεις ένα βιβλίο, λογοτέχνημα ή δοκίμιο, δεν ακούς μονάχα τη φωνή του συγγραφέα του. Ακούς κι άλλες φωνές, τρίτων, κοντινές ή απόμακρες, όσες ανασταίνει η αναγνωστική σου μνήμη, που δεν παύει ποτέ να συσχετίζει, να παραλληλίζει, να συγκρίνει. Η φωνή του συγγραφέα καλείται ή να συνομιλήσει μαζί τους, ώστε να αποδείξει την αυταξία της, ή και να τις πολεμήσει, ώστε ν’ ακουστεί λαγαρή, χωρίς θόρυβο. Διαβάζοντας το «Ηπειρώτικο μοιρολόι» του Κρίστοφερ Κινγκ, που κυκλοφορεί στις εκδόσεις «Δώμα», με τον υπότιτλο «Οδοιπορικό στην αρχαιότερη ζωντανή δημώδη μουσική της Ευρώπης» , εξαιρετικά μεταφρασμένο από τον Αριστείδη Μαλλιαρό, εκτός από τα βιολιά, τα κλαρίνα και τα νταούλια, άκουγα και τρεις φωνές. Οχι ταυτόχρονα, αλλά με τη σειρά, η μια μετά την άλλη, όσο προχωρούσ

Παντελής Μπουκάλας:  «Το δημοτικό τραγούδι αποκαλύπτει μια θαυμαστή ενστικτώδη ποιητική αξιοσύνη». «Είμαι ποτισμένος με το δημοτικό, μεγάλωσα με αυτή την τέχνη στην πατρίδα μου. Αλλά και στην Αθήνα εδώ, όταν ήρθαμε, στις γιορτές με τα δημοτικά γλεντάγαμε » λέει ο Παντελής Μπουκάλας . Την ώρα που άρχισα να γράφω τη συνέντευξη, τον ξαναφέρνω στο μυαλό μου. Τελικά ο Παντελής Μπουκάλας, που συνάντησα πριν από λίγες ημέρες με αφορμή την έκδοση του δεύτερου τόμου των δοκιμίων του για το δημοτικό τραγούδι από την Αγρα, κατά βάθος παραμένει εκείνο το αγόρι που σηκωνόταν τη νύχτα κρυφά για να γράψει τα στιχάκια του στην τουαλέτα, στον μόνο χώρο που μπορούσε να έχει για λίγο δικό του. Τώρα έχει γραφείο και βιβλία χιλιάδες, αλλά η λαχτάρα είναι ίδια, αξεδίψαστη. Παραμένει το πεινασμένο για γράμματα παιδί που ξεκίνησε από το Λεσίνι Μεσολογγίου, ο αριστούχος μαθητής που η συγκυρία τον έφερε να παίρνει πτυχίο από την Οδοντιατρική Σχολή και όχι από τη Φιλοσοφική. Τον Απρίλιο, αυτός ο πο