IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Ποια Ευρώπη; Η καρδιά  των  ευρωπαϊκών αξιών,  αλλά  και  το επίκεντρο των δημιουργικών δυνάμεων της ΕΕ δεν βρίσκεται στα κλυδωνιζόμενα, παλιά κέντρα της Ευρώπης. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπιζόταν ως το πιο επίκαιρο υπερεθνικό εγχείρημα του μεταψυχροπολεμικού κόσμου. Υπήρχαν μάλιστα και διάφοροι αναλυτές, που προέβλεπαν ότι σύντομα η Ευρώπη θα αποτελέσει έναν ανεξάρτητο πόλο του παγκόσμιου συστήματος και θα αμφισβητήσει μαζί με την Ιαπωνία, το μονοπώλιο που απολάμβαναν τότε οι ΗΠΑ. Σήμερα, τρεις δεκαετίες, η Ευρώπη είναι ο «μεγάλος ασθενής». Ο γενικευμένος πόλεμος που έχει κηρύξει η Ρωσία στην Ουκρανία σοβεί στα σπλάχνα της, και την ίδια στιγμή ο Πούτιν εγείρει αξιώσεις για την επαναφορά της σφαίρας επιρροής του σε όλη την Ανατολική Ευρώπη. Η πρόσφατη πανδημία απέδειξε το έλλειμμα παραγωγικού βάθος της Ένωσης, που αίφνης βρέθηκαν να εξαρτώνται από τις εφοδιαστικές αλυσίδες της Κίνας για την παροχή κρίσιμου υγειονομικού υλικού. Η ίδια παρα

Εξαπλώνονται οι αγροτικές κινητοποιήσεις στην Ευρώπη. Του Κώστα Ράπτη Όταν ακόμα και στην εύτακτη Ελβετία κατεβαίνουν τα τρακτέρ στους δρόμους, κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Αλλά το φαινόμενο δεν είναι ελβετικό, είναι πανευρωπαϊκό – οξύτερο δε στις χώρες οποίες βρίσκονται εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. "Τα προβλήματα ουσίας" με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωπα τα αγροκτήματα των γειτονικών χωρών "δεν είναι άγνωστα στην Ελβετία", δήλωσε προχθές η Ένωση Αγροτών της Ελβετίας (USP), τονίζοντας πως "μετά τη Γερμανία, οι διαμαρτυρίες του γεωργικού τομέα έφθασαν ήδη στη Γαλλία". Πράγματι, όταν ξέσπασαν αγροτικές κινητοποιήσεις αγροτών, πολλοί στη Γερμανία ξενίσθηκαν με αυτό το θέαμα, που το έκριναν πιο ταιριαστό με τα ταραχώδη ήθη της Γαλλίας παρά με τις παραδόσεις της δικής τους χώρας. Αλλά όταν μπήκε στον χορό και η έχουσα το... pedigree Γαλλία, ήταν σαφές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι τοπικού ενδιαφέροντος ή παροδικό. Άλλω

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ, Ο ΠΑΡΑΓΩΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΝ Η ΑΘΗΝΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.  Όλες οι αναλύσεις συγκλίνουν στο ότι η Δύση διέρχεται μια περίοδο παρακμής από την οποία είναι αμφίβολο αν θα ανακάμψει. Ο επιδιωχθείς πόλεμος της Ουκρανίας ανέδειξε τις αδυναμίες της παρόλο που φαινομενικά έδειξε ενωμένη. Η ενότητα επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ σε μια αποπροσανατολισμένη Ευρώπη που παρά τα, υποτίθεται, κοινά συμφέροντά της είναι βαθιά διχασμένη. Ο πόλεμος αποδόμησε τις ευρωπαϊκές δυνάμεις και την επισφαλή τακτική τους, κυρίως, στην οικονομία που βασιζόταν στην ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία. Το αποτέλεσμά του ήταν απολύτως προβλέψιμο, παρά τις πρώτες αποτυχίες των Ρώσων. Συνήθως τα μέτωπα που ανοίγουν οι Ρώσοι έτσι εξελίσσονται. Η επομένη του πολέμου θα αναδείξει μια ακρωτηριασμένη Ουκρανία, μια Ευρώπη να αναζητά, χωρίς να μπορεί να τον βρει, έναν νέο προσανατολισμό, τη Ρωσία με στρατηγικό σχέδιο που δεν εξαντλείται στις σημερινές κατακτήσεις της στην Ουκρανία και μπορεί να φθάνει μέχρι και τη

Μια νέα ατζέντα υπέρ των δημιουργικών δυνάμεων της εργασίας. Η 4η τεχνολογική επανάσταση απειλεί να προκαλέσει στις κοινωνίες ένα πολύ βαθύ ρήγμα. Ωστόσο υπάρχει και μια άλλη εκδοχή... Με αφορμή τη χτεσινή Πρωτομαγιά , αξίζει να σκεφτούμε ποια πραγματικότητα έχει να αντιμετωπίσει μια πολιτική υπέρ των δυνάμεων της εργασίας σήμερα. Οι δυνάμεις της εργασίας στον δικό μας κόσμο αντιμετωπίζουν μια πολλαπλή πίεση : ανταγωνισμός των δυναμικών οικονομιών της Ανατολής, νέες τεχνολογίες όπως η ρομποτοποίηση και η τεχνητή νοημοσύνη , δ ημογραφική αποψίλωση (έκδηλες συνέπειες έχει το τελευταίο, μαζί με την συνεπίδραση του 1ου, στο ασφαλιστικό σύστημα) και μαζική, έως και ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Το δύσκολο αυτής της εξίσωσης έγκειται στο γεγονός ότι οι μεταβλητές της δεν αποτελούν αναγκαία κομμάτι του ίδιου στρατηγικού σεναρίου: η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών, για παράδειγμα, μπορεί να συμβάλει ώστε οι οικονομίες της Δύσης να αντέξουν τον ανταγωνισμό εκείνων της Ανατολής· ως προς τη

  Χορεύοντας σε ένα ηφαίστειο. Το χρέος των χωρών της ΕΕ εκτινάχθηκε στα ύψη μετά την οικονομική κρίση του 2008, και πάλι μετά την κρίση του Covid το 2020  και τις επιπτώσεις του πολέμου.   «Το χρέος στην Ευρώπη έχει αυξηθεί σημαντικά από τη δεκαετία του 1990, σε σημείο να έχει  φτάσει τα επίπεδα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου», λέει ο Πιέρ Καγιετό, ειδικός σε θέματα κρατικών χρεών στη Lazard. Μεταξύ των 10 πιο χρεωμένων στον κόσμο, βρίσκονται και αρκετά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την Ελλάδα, δυστυχώς, στην πρώτη θέση. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, το συνολικό δημόσιο χρέος της χώρας, σε απόλυτο μέγεθος, αυξήθηκε από το 2019 μέχρι σήμερα κατά  44 δισ. ευρώ και εκτοξεύτηκε πάνω από τα 400 δισ.ευρώ. Το χρέος των χωρών της ΕΕ εκτινάχθηκε στα ύψη μετά την οικονομική κρίση του 2008, και πάλι μετά την κρίση του Covid το 2020  και τις επιπτώσεις του πολέμου. Σήμερα η Ιταλία είναι στη δεύτερη θέση των πιο υπερχρεωμένων χωρών της

      Qatargate και οι χρόνιες παθογένειες της Ε.Ε.   Όταν το παγκόσμιο περιβάλλον έπαψε να μοιάζει με «μεγάλο παζάρι» για να μεταβληθεί σε γεωπολιτικό ρίνγκ, η ΕΕ ανακάλυψε πως έχει πρόβλημα. Όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργούσε μέσα σ’ ένα περιβάλλον ανοιχτής παγκοσμιοποίησης, οι ιδιαίτερες σχέσεις στελεχών της με πετρομοναρχίες όπως το Κατάρ, η ύπαρξη των ομάδων πίεσης και συμφερόντων (ξένων κρατών ή πολευθνικών) οι οποίες λειτουργούσαν πέριξ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Κομισιόν θεωρούνταν στοιχεία αξεδιάλυτα δεμένα με το “παγκόσμιο οικονομικό χωριό”. Υπήρχαν, μάλιστα, κι εκείνοι που εκθείαζαν τη συμβολή τους ως προς την ουσιαστική διεθνοποίηση του ευρωπαϊκού χώρου. Σήμερα, όμως, που η παγκοσμιοποίηση εκτρέπεται σε πολυπολικό ανταγωνισμό , και πλέον, η γεωγραφική προέλευση των κεφαλαίων ή το πολιτικό και γεωπολιτικό υπόβαθρο των οικονομικών σχέσεων καθίστανται παράμετροι κρίσιμοι, με ιδιαίτερη πολιτική αξία για την ακεραιότητα και την αυτονομία του ευρωπαϊκού χώρου,

Οι δύο ΜΚΟ Fight Impunity και η No Piece Without Justice που φέρονται να εμπλέκονται στο Qatargate συστεγάζονται στις Βρυξέλλες. Thierry Monasse via Getty Images     Περί ΜΚΟ και άλλων ψιμυθίων. «Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από καλές προθέσεις». Με αφορμή την ύποπτη και αμφιλεγόμενη δράση της διεθνούς ΜΚΟ «Fight Impunity» με πρόεδρο τον πρώην Ιταλό ευρωβουλευτή Παντζέρι και το σκάνδαλο που προκλήθηκε, στο οποίο εμπλέκεται η ημετέρα Εύα Καιλή κ αθώς φέρεται να προωθούσε τις επιδιώξεις του Κατάρ προκειμένου αυτό να συνδεθεί με την συνθήκη Σένγκεν, ήλθε στην επικαιρότητα το διεθνές και ημεδαπό θολό τοπίο των ΜΚΟ, που κατά το μέτρο του δυνατού θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε. Φαίνεται, ότι για τις περισσότερες ΜΚΟ ισχύει η φράση του Oscar Wilde «Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από καλές προθέσεις» , όπως και για αρκετές από αυτές είναι πλήρως δικαιολογημένη η κοινή πεποίθηση, ότι, όταν βρεθεί η χορηγία ή η κατάλληλη διασύνδεση με το πελατειακό κράτος ή με ορ

Από ατμομηχανή της Ευρώπης, γίνεται και πάλι ο «μεγάλος ασθενής». Με το ρόλο του μεγάλου «ασθενή της Ευρώπης» φλερτάρει ξανά η Γερμανία, θυμίζοντας σε αρκετούς τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Οι οικονομικές της επιδόσεις αναμένεται να πέσουν φέτος κοντά στο μηδέν, φέρνοντας την «ατμομηχανή» της Ευρώπης στην προτελευταία θέση, μπροστά μόνο από την Εσθονία. Η θεραπεία δεν θα είναι ανώδυνη ή γρήγορη. Η φθηνή ενέργεια από Ρωσία αποτελεί πλέον παρελθόν και η μεγάλη της εξάρτηση από τη μεταποίηση την καθιστά πιο ευάλωτη από κάθε άλλη ευρωπαική χώρα. Η πανδημία και ο πόλεμος είναι τα «ατυχήματα» της ιστορίας, που κινδυνεύουν να ξαναγράψουν την ιστορία προς το χειρότερο για την «ατμομηχανή» της Ευρώπης. Ήταν αρχές της δεκαετίας του 2000 όταν η γερμανική οικονομία αναπτύσσονταν με πολύ χαμηλούς ρυθμούς, μαστίζονταν από υψηλή ανεργία και είχε φτάσει να αποτελεί τον μεγάλο «ασθενή της Ευρώπης», με αποτέλεσμα οι υποτονικές της επιδόσεις να σέρνουν σε στασιμότητα ολόκληρη την ΕΕ. Καγκελάριος τότε

  Το «Μεγάλο Παιχνίδι» στην Ουκρανία προκαλεί ένα οικονομικό σοκ που θα ρημάξει οικονομίες και πολιτικό κλίμα στην Ευρώπη. Εντός της Δύσης, και με αφετηρία το ουκρανικό, ΗΠΑ και Ευρώπη θα αργήσουν να αποκλίνουν – Αγοράστε δολάριο, πουλήστε Ευρώπη. Το οικονομικό σοκ που προκαλούν ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι δυτικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας θα πλήξουν με πολύ άνισο τρόπο ΗΠΑ και Ευρώπη, επηρεάζοντας πολύ περιορισμένα την αμερικανική οικονομία αλλά ρημάζοντας κατά κυριολεξία τις οικονομίες και το πολιτικό κλίμα στην Ευρώπη, γράφει ο στρατηγικός οικονομικός αναλυτής Bill Blain του Shard Capital στην ιστοσελίδα του: Αναλυτικά το άρθρο του Bill Blain έχει ως εξής: Τον 19ο αιώνα στην κεντρική Ασία είχε ανοίξει μια ισχυρή αντιπαράθεση μεταξύ Αγγλίας και Ρωσίας, κατά την οποία η Αγγλία είχε κατορθώσει να επιβάλει εμμέσως διάφορες πολιτικές στους περιφερειακούς λαούς (Αφγανιστάν), προκειμένου να αποτρέψει την έξοδο της Ρωσίας στη θάλασσα. Η συγκεκριμένη γεωπολιτική αντιπαράθεση ε

  Το δύσκολο σταυροδρόμι για την ΕΕ - Το δυσβάσταχτο κόστος της ενεργειακής απεξάρτησης από τη Ρωσία. Η ανατροπή στο παγκόσμιο σύστημα και στη Διεθνή Τάξη που επέφερε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η σοκαριστική προσπάθεια επιβολής του ρωσικού αναθεωρητισμού ακόμη και με την απειλή χρήσης των πυρηνικών, φέρνει την ΕΕ μπροστά το μεγάλο δίλημμα: θα συνεχίσει να συμβάλει με τις εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου στη χρηματοδότηση του ρωσικού αναθεωρητισμού που δεν διστάζει να απειλήσει ακόμη και την ίδια την Ευρώπη ή θα επιλέξει την αναζήτηση εναλλακτικών πηγών ενέργειας στερώντας τον Β. Πούτιν από το ισχυρότερο «όπλο» που έχει στα χέρια του; Και πόσο βεβαίως είναι εφικτή η σταδιακή και πλήρης απεξάρτηση από τη Ρωσία μέχρι το 2030 και με τι κόστος; Ήδη η ενεργειακή κρίση που βουλιάζει την παγκόσμια οικονομία και οδηγεί σε απελπισία του πολίτες κυρίως της ΕΕ από την έκρηξη του πληθωρισμού, την υπερβολική αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού και του αερίου αλλά και