IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

«Ζούμε ξανά την Ανταλκίδειο Ειρήνη»! Υφαίνεται μια νέα μορφή Ανταλκίδειας Ειρήνης που μας θυμίζει αυτή που Σπάρτη και Αθήνα είχαν κάνει όταν δέχτηκαν τον Πέρση Βασιλιά Αρταξέρξη Β’ ως ηγεμόνα της Ελλάδος ( Ξενοφώντος:Hellenika V 1,31 )   με υπογραφή υποταγής του σπαρτιάτη Ανταλκίδα.   Η συνθήκη προέβλεπε (κάτι που φαίνεται να γίνεται και τώρα):   1.) παράδοση της Κύπρου (και των τότε ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας) στους Πέρσες και 2.) αυτονομία των νησιών του Αιγαίου – αποστρατικοποίηση με σημερινή γλώσσα.   Εξαιρούνταν Λήμνος, Ίμβρος και Σκύρος που είχαν κληρουχίες της Αθήνας ώστε η τελευταία να δεχτεί πιο ενεργά την περσική υποταγή.   Η Αθηναϊκή πολιτική ελίτ του 386 π.χ. προχώρησε πιο πέρα δεχόμενη την συνθήκη ως πρόσταγμα.   Η επικυριαρχία των Περσών διήρκησε μέχρι τις ημέρες του Μεγάλου Αλέξανδρου.                                       Ο Πλάτωνας θεώρησε την συνθήκη ως άκρως ατιμωτική για τους Έλληνες περιγράφοντας την ως αισχρό και ανόσιο έργο .   Στο γνωστό έργο

  Η εμφύλια σύρραξη στο Σουδάν και οι γεωπολιτικές εξελίξεις στην υπο-σαχάρια Αφρική. Παράδειγμα των ευρύτερων διεργασιών επαναπροσδιορισμού και ανακατανομής ισχύος στην Αφρικανική ήπειρο. Ο ρόλος Ρωσίας, Κίνας, Αιγύπτου και Τουρκίας. Ο εκτεταμένος εμφύλιος πόλεμος στο Σουδάν ήταν θέμα χρόνου να συμβεί, με την αφρικανική χώρα να πνίγεται στο αίμα. Ο πολύπαθος λαός του αναγκάζεται να υποστεί τις συνέπειες του πολέμου. Το παράδοξο στην περίπτωση του Σουδάν είναι πως και οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές, ο αρχηγός του στρατού στρατηγός Αμπντέλ Φατάχ Αλ Μπουρχάν και ο ηγέτης των RSF (Μονάδων Ταχείας Υποστήριξης) και αναπληρωτής αρχηγός του στρατού Μοχάμεντ Χαμντάν Νταγκάλο, δεν χαίρουν καμίας κοινωνικής υποστήριξης και ηθικής νομιμοποίησης . Αυτό εξηγείται, μιας και κανένας από τους δύο εμπλεκομένους δεν αποτελεί νέο πρόσωπο στην πολιτική και κοινωνική ζωή του Σουδάν, αλλά αντίθετα είναι γνώριμες φιγούρες, που κατάφεραν να επιβιώσουν από το σαθρό, αυταρχικό καθεστώς που κυβερνούσε το

 Ο αγώνας δρόμου της Ελλάδας στην Αφρική. Ένα νέο ενδιαφέρον κεφάλαιο φαίνεται να έχει ανοίξει για την ελληνική διπλωματία στην Αφρική, με τον Υπουργό Εξωτερικών κ. Δένδια να πυκνώνει τις επισκέψεις του εκεί. Πρόσφατα ολοκλήρωσε περιοδεία στην Ακτή Ελεφαντοστού, στη Γκάνα και στη Γκαμπόν. Προηγήθηκε επίσκεψή του στην Ρουάντα και πέρσι εγκαινιάσθηκε ελληνική πρεσβεία στη Σενεγάλη. Πράγματι, οι προοπτικές είναι αισιόδοξες εάν συνδυαστούν με την ελληνική επιχειρηματική παρουσία, τις ελληνορθόδοξες ιεραποστολές και την εναπομείνασα Ομογένεια  Ωστόσο η Αφρική παραμένει terra incognita για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Στην δεκαετία του 1950 οι αφρικανικές ψήφοι στον ΟΗΕ δεν περνούσαν απαρατήρητες, αλλά με την υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου και την τότε ‘διευθέτηση’ του Κυπριακού, το ενδιαφέρον της Αθήνας για την Αφρική ατόνησε. Τη σκυτάλη έλαβε ο Πρόεδρος Μακάριος, κυρίως μέσω του Κινήματος των Αδεσμεύτων, αισιοδοξώντας ότι θα προσελκύσει ψήφους στον ΟΗΕ νομίζοντας ότι έτσι θα α

  Πώς η Τουρκία «εισβάλλει» στην Αφρική  με σαπουνόπερες, στρατό και διπλωματία. Ένα σύγχρονο νοσοκομείο στο Μογκαντίσου, την πρωτεύουσα της Σομαλίας, φέρει το όνομα του προέδρου της Τουρκίας. Το νοσοκομείο διαθέτει 47 κρεβάτια εντατικής θεραπείας, περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο νοσοκομείο στη χώρα, αλλά δεν νοσηλεύει ασθενείς με Covid-19. «Αν επρόκειτο να περιθάλψουμε ασθενείς με Covid, θα έπρεπε να τους απομονώσουμε», είπε ο Ασίρ Ερασλάν, διευθυντής του νοσοκομείου, και δεν θα είχαμε αρκετό χώρο για να περιθάλψουμε τα θύματα των βομβαρδισμών». Αυτά οφείλονται σε μια εξέγερση της αλ-Σαμπάμπ, ένα παρακλάδι της Αλ Κάιντα, και σε πολυάριθμες συγκρούσεις μεταξύ αντίπαλων φυλών. Σε έναν από τους κεντρικούς δρόμους του Μογκαντίσου, γεμάτο με τεθωρακισμένα οχήματα και τρίκυκλα, οι ντόπιοι δείχνουν πού έχουν εκραγεί βόμβες ανάμεσα στα πλήθη. Δεδομένης της βίας και του κινδύνου απαγωγών, το Μογκαντίσου δεν έχει πολλούς τουρίστες. Ελάχιστοι εκτός από τους Τούρκους. Μια τουρκική εταιρεία διαχε

    Τα τουρκικά drone στην Αιθιοπία  γέρνουν την πλάστιγγα του πολέμου. Τα τουρκικά drone στην Αιθιοπία γέρνουν την πλάστιγγα του πολέμου Τούρκοι αξιωματούχοι επέμειναν ότι η πώληση drone ήταν μια καθαρά εμπορική δραστηριότητα. Η Τουρκία, μαζί με το Ιράν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, προμηθεύουν επί μήνες τον πρωθυπουργό της Αιθιοπίας Αμπίι Αχμέντ με ένοπλα drone, προσθέτοντας την Αιθιοπία στον κατάλογο των διεθνοποιημένων συγκρούσεων, που επηρεάζονται από τα UAV, ανέφεραν οι New York Times, σε άρθρο τη Δευτέρα. Αφότου τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar εμφανίστηκαν πρόσφατα στην Αιθιοπία, Τούρκοι αξιωματούχοι επέμειναν ότι η πώληση drone ήταν μια καθαρά εμπορική δραστηριότητα. Ωστόσο, τα UAV είναι ελκυστικά σε πολλές αφρικανικές χώρες που αναζητούν δοκιμασμένο στη μάχη, σχετικά φθηνό υλικό. Τον Αύγουστο, ο Αχμέντ υπέγραψε στρατιωτική συμφωνία με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η οποία περιλαμβάνει τη σιωπηρή υποστήριξη της Του

Η ανάγκη ανάσχεσης της τουρκικής διείσδυσης σε Μαγκρέμπ – Σαχέλ και η ελληνική εμπλοκή. Το άρθρο 18 της αμυντικής συμφωνίας Ελλάδος και Γαλλίας δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Ειδικότερα η παρ. που αναφέρεται στη: « Συμμετοχή σε κοινές αναπτύξεις δυνάμεων ή αναπτύξεις σε θέατρα επιχειρήσεων προς υποστήριξη κοινών συμφερόντων, όπως, για παράδειγμα, τις υπό γαλλική διοίκηση επιχειρήσεις στο Sahel», έχει μεταξύ άλλων και ως σκοπό την παρεμπόδιση της αναθεωρητικής Τουρκίας και τις προσπάθειες του Recep Tayyip Erdo ğan να αποκτήσει επιρροή και γεωστρατηγική συνεργασία με τις χώρες που απαρτίζουν την εν λόγω ζώνη της υποσαχάριας Αφρικής. Αν και η Ελλάδα συμμετέχει εδώ και αρκετά έτη σε στρατιωτική συνδρομή σε επιχειρήσεις και δράσεις στο Sahel υπό την αιγίδα και Διοίκηση της Ε.Ε. ενώ με την Ελληνογαλλική συμφωνία (η οποία δεν αντιστρατεύεται την Ε.Ε.) θα συμπράττει   και σε επιχειρήσεις υπό Γαλλική πλέον Διοίκηση. Η εν λόγω ζώνη καλύπτει κρίσιμα τμήματα της Β. Σενεγάλης, Ν. Μαυριτ

      Η τουρκική εξωτερική πολιτική στην Αφρική. Η πολύπλευρη ενεργός εμπλοκή και αναβάθμιση της παρουσίας του τουρκικού κράτους στην ήπειρο της Αφρικής, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, αποτελεί έναν από τους βασικούς άξονες και στόχους της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Η Τουρκία, υπό την ηγεσία AKP – Ερντογάν, επιδιώκει την ανάπτυξη πολυδιάστατων σχέσεων και την εμβάθυνση των δεσμών της με διάφορα αφρικανικά κράτη. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Τούρκος πρόεδρος, θέλοντας να κωδικοποιήσει αυτό τον πυλώνα των εξωτερικών υποθέσεων της χώρας, η Τουρκία συνιστά ένα «Αφρό-Ευρασιατικό κράτος». Αυτή η πολιτική κινείται σε επίπεδο διπλωματικό, πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό, εμπορικό, ανθρωπιστικό, πολιτιστικό, υποδομών κ.λπ., και δεν εξικνείται σε ένα και μόνο αποκλειστικό πεδίο δράσης. Ενδεικτικές όψεις και δηλωτικές παράμετροι αυτού του προσανατολισμού είναι το γεγονός πως η Τουρκία από το 2005 μέχρι σήμερα έχει σχεδόν τετραπλασιάσει την παρουσία διπλωματικών αποστολών / πρεσβειών της στη

  Michael Rubin : Τhe West Shouldn’t Deny the Big Picture  on Turkey’s Erdogan Η Δύση πρέπει να σταματήσει να εθελοτυφλεί  ως προς το δημιούργημα του Ερντογάν. Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει ένα σχέδιο. Δεκαοκτώ χρόνια στον "θρόνο" του, μετέτρεψε ολοκληρωτικά την Τουρκία, τόσο στο εσωτερικό όσο και στην παγκόσμια σκηνή. Η φιλοδοξία του Ερντογάν είναι μεγαλύτερη από το να αναβιώσει απλώς την οθωμανική κληρονομιά της Τουρκίας και να κάνει την Τουρκία περιφερειακό παίκτη. Αντίθετα, επιδιώκει να αναδιαμορφώσει τη φιλελεύθερη τάξη πραγμάτων που πήρε σχήμα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γράφει ο αναλυτής του American Enterprise Institute, Μάικλ Ρούμπιν , σε άρθρο του στο National Interest. Ο Ερντογάν δεν κρύβεται ως προς αυτό. Το σύνθημά του "ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από πέντε" είναι η απόρριψη της εξουσίας που κατέχουν τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο Σάμι Κοέν, ο οποίος για έξι δεκαετίες παρακολουθεί την Τουρκία σε μια στή