IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...) Οχι, δεν πρέπει να ψηφίσουμε με «ψυχρή λογική», αλλά με έλλογη οργή για την κατάντια της χώρας μας. Ελλογη οργή για τους ιδιοτελείς πολιτικάντηδες των κομμάτων της φαυλότητας που πρόδωσαν τον όρκο τους. Ελλογη οργή και για τον εαυτό μας που αφέθηκε στη σαγήνη των δημαγωγών και απέρριψε την ιδιότητα του πολίτη χάριν αυτής του πελάτη. Η καταψήφιση των κομμάτων του Βουλγαράκη και του Τσοχατζόπουλου θα είναι μια μικρή προσπάθεια ανάκτησης του αυτοσεβασμού μας. Φυσικά παίρνουμε ρίσκο. Η αβεβαιότητα είναι μεγάλη. Αν δεν αναδεχθούμε όμως τους κινδύνους ασκώντας στοχαστικά το εκλογικό μας δικαίωμα, δεν θα δημιουργήσουμε το καινούργιο. Η δημιουργία προϋποθέτει τη διακινδύνευση. Δίχως «παρέκκλιση» δεν υπάρχει εξέλιξη, δίχως «αταξία» δεν παράγεται νέα τάξη. (...) « Πρέπει να επαινείται όποιος οργίζεται για τα πράγματα που πρέπει, με αυτούς που πρέπει, όπως πρέπει, όταν πρέπει, και για όσο πρέπει.» Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια (1125b-1126a) Οσο οι εκλογές πλησι

Δiατείνονται αρκετοί ότι ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο Ευ. Βενιζέλος, είναι ένας πολύ ευφυής άνθρωπος. Μάλλον έχουν δίκιο. Η ρητορική του δεινότητα, λένε, απεικονίζει την ευστροφία του. Πιθανότατα. Αποτελεί, όμως, ο δείκτης ευφυΐας επαρκές προσόν για έναν κυβερνήτη; Αν αναλογιστούμε ότι η χώρα κυβερνήθηκε, μεταξύ άλλων, από τους κ. Κουλούρη, Λιάπη και Τσοχατζόπουλο, είναι εύλογο να θέλουμε να απαντήσουμε καταφατικά! Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, πρέπει να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να υποθέσουμε ότι οι καλύτεροι κυβερνήτες ίσως να ήταν οι πρωταθλητές της Μαθηματικής Ολυμπιάδας! Η αντίληψη αυτή χωλαίνει: προϋποθέτει ότι η διακυβέρνηση είναι μια οιονεί επιστημονική διαδικασία, η οποία απαιτεί, κυρίως, τεχνική εμπειρογνωμοσύνη ή, έστω, υψηλή νοητική ικανότητα. Η πολιτική όμως διαφέρει. Η λαμπερή ευφυΐα του δεν απέτρεψε τον Ρ. Μακναμάρα από ολέθριους χειρισμούς στον πόλεμο του Βιετνάμ. Στο δοκίμιό του «Πολιτική κρίση», ο Αϊζάια Μπερλίν παρομοιάζει τον καλό πολιτικό με τον