IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μπορεί λοιπόν η διαγραφή του προστίμου των 30 εκ. της ΣΕΚΑΠ να έχει σκοτεινές πλευρές αλλά τις ίδιες αν όχι πολύ περισσότερες είχε και η τροπολογία του 2014 που διέγραψε πρόστιμα χρεωμένα από το 2010 στον όμιλο Βαρδινογιάννη και στον όμιλο Λάτση ύψους 1,2 δις εν μέσω της οικονομικής κρίσης και της αδυναμίας της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου να κλείσουν την τότε αξιολόγηση. Τότε όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως υπουργός και υπέρμαχος της «αξιολόγησης» δεν είχε μιλήσει για διαπλοκή ούτε είχε παραξενευτεί που όλα τα «μεγάλα» κανάλια το αποσιώπησαν μέσα στα καλά λόγια που έλεγαν για την κυβέρνηση και για τον ίδιο. Έλειπε;    Ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης |  EUROKINISSI/ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Έξαλλος ο αρχηγός της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης μόλις ανακάλυψε ότι ο μεγαλοεπιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στην ευρύτερη εκλογική περιοχή άλλων νεοδημοκρατικών τζακιών αφού επένδυσε χρήματα αγοράζοντας την ποδοσφαιρική ομάδα (που συμπτωματικά είναι ο νέος κυπελλούχος), προσπαθεί ν

Όσοι γνωρίζουν το παρασκήνιο της υπόθεσης  ΣΕΚΑΠ, απόρησαν από την αντίδραση του κ. Μητσοτάκη στην τροπολογία που έφερε στη βουλή η κυβέρνηση. Και απόρησαν, διότι το παρασκήνιο εκτυλίχθηκε επι ημερών Ν.Δ. με πρωταγωνιστή υψηλά, πολύ υψηλά, ιστάμενο κυβερνητικό αξιωματούχο. Με πολύ λίγα λόγια, οι ιδιοκτήτες της εταιρείας θέλησαν να την πουλήσουν. Ενδιαφέρθηκαν επιχειρηματίες γειτονικής χώρας και ο υψηλά ιστάμενος παράγων, προφανώς εκτιμώντας την ευαισθησία του θέματος,  παρακάλεσε τον Ιβάν Σαββίδη να δείξει ενδιαφέρον για την εξαγορά της. Ο κ. Σαββίδης απάντησε πως αν και δεν τον ενδιαφέρει η εταιρεία θα την εξαγοράσει για τους προφανείς λόγους που επικαλέστηκε ο παράγων. Του είπε να αποτιμήσουν το κόστος της για όλα τα χρωστούμενα της εταιρείας, να του πουν το τίμημα και να τελειώσει η υπόθεση. Τα πράγματα δρομολογήθηκαν όπως συμφωνήθηκαν. Το τίμημα κατεβλήθη. Όμως, εδώ είναι Ελλάδα, όχι Βαλκάνια, τα Βαλκάνια προχώρησαν. Πριν από λίγο καιρό οι αρμόδιες

  Σας βαρέθηκα όλους μαζί Η συνήθης  πρακτική. Πρώτα  θορυβούμε. Στην  συνέχεια σκάνδαλα αποκαλύπτουμε. Και στο  τέλος μηδέν  στο πηλίκον. Περίπου «όλα καλώς και νομίμως καμωμένα». Με την  υποσημείωση «αφού ο δολοφόνος δεν πιάστηκε  στα πράσα  ε τότε που είδατε   φόνο;» Τα  δεδομένα  συγκεκριμένα και γνωστά.  'Ενα:  η Hellas  (να την κλαις και να  γελάς) η μεγαλύτερη  εφημεριδοχώρα   ολόκληρης  της  γηραιάς Ηπείρου. Αν μάλιστα προσθέσουμε και  την πληθώρα του  αθλητικού  τύπου  τότε η αναλογία, ανά κάτοικο, μας στέλνει στην κορυφή  της παγκόσμιας πυραμίδας των Media! Δύο:  η  Hellas η κατώτερη  χώρα  σε  ανάγνωση εφημερίδων. Τουτέστιν  ο  Ελληνας ο  πιο ακατάδεκτος «πελάτης». Οχι  μόνο τώρα  αλλά και  παλιά. Οπου  το  «γλέντι  τρικούβερτο».  Φανταστείτε ότι  στην  διαδρομή, με τον «ηλεκτρικό»  Κηφισιά-Πειραιάς,  σπανίως  έβλεπες-προ κρίσεως-κάποιον  να  διαβάζει  εφημερίδα. Συνήθως   Free Press.  Ανοιγε,  έριχνε  βλέμμα, έκλεινε,  πέταγε. Καθ

Στη νομική υπάρχει μια ρήτρα που λέει «ένοχος ένοχον ου ποιεί». Κοινώς, δεν μπορεί να είσαι απατεώνας και να κατηγορείς τον άλλον ότι είναι απατεώνας. Όχι ότι δεν μπορείς. Στην Ελλάδα όλα τα μπορείς. Αλλά, αν η δουλειά σου είναι να υπηρετείς το λαό, είσαι υποχρεωμένος να είσαι καθαρός. Επειδή δουλειά σου είναι να είναι ο λαός καθαρός. Και ο λαός λειτουργεί με πρότυπα. Χτες κατατέθηκαν τα πορίσματα των κομμάτων για τη διαπλοκή. Δηλαδή για το χρήμα των κομμάτων και για τη σχέση μίντια- τραπεζών- πολιτικών. Τα πορίσματα δεν μας είπαν τίποτε που δεν ξέραμε εδώ και χρόνια και που δεν ήταν γνωστό και στον τελευταίο Έλληνα. Μας είπαν, όμως μερικά σημαντικά πράγματα: Ότι ακόμα κι όταν υπάρχει καραμπινάτη σχέση διαπλοκής ενός μίντια με κυβερνήσεις προκειμένου ο μιντιάρχης να ευνοεί τις κυβερνήσεις για να του δίνουν δημόσια έργα, τότε φταίει ο μιντιάρχης, το Μέσο, ο τραπεζίτης αλλά  κανένας υπουργός, υφυπουργός, γραμματέας καμιάς κυβέρνησης . Γιατί γίνεται αυτό; Επειδή, αν

Από το 2008 έχουν κλείσει περίπου 244.00 επιχειρήσεις και μαζί τους εξαφανίστηκαν 843.000 θέσεις εργασίας και 30 δισ. εισόδημα. Αυτό ήταν το άμεσο κόστος της κατάρρευσης του παρασιτικού μοντέλου καπιταλισμού – μεγέθυνσης μέσω της κατανάλωσης με δανεικά, αδιαφορίας για την παραγωγικότητα, καθυστερημένων παραγωγικών δομών, με κράτος και τράπεζες να δημιουργούν μια τέλεια φούσκα, την ελληνική. Η φούσκα έσπασε, το κόστος δεν έχει φανεί στο σύνολό του. Ενα μεγάλο τμήμα του κρύβεται πίσω από τα 65 δισ. ευρώ «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια. Πίσω από αυτά βρίσκονται επιχειρήσεις υπό όρους βιώσιμες και άλλες, σκελετοί. Υπάρχουν επιχειρήσεις που έχουν τελειώσει, δεν θα επιβιώσουν, δεν μπορούν να γυρίσουν σε θετικά αποτελέσματα, σε κέρδη προ φόρων, τόκων, αποσβέσεων. Υπάρχουν και πολλές άλλες, που μπορούν να αποκτήσουν θετικό EBITDA, μετά από μια γενναία αναδιάρθρωση και υπό την προϋπόθεση ότι θα μπουν φρέσκα κεφάλαια σε αυτές. Αν αυτό δεν γίνει, θα συνεχίσουν να σέρνονται, θα μολύν

Το τραπεζικό σύστημα δεν είναι υποχρεωμένο να στηρίζει με νέα δάνεια εταιρείες που είναι υπερχρεωμένες και να συμπεριφέρεται στους ιδιοκτήτες τους σαν να πρόκειται για ιερές αγελάδες. Το πάρτι αυτό πρέπει να τελειώσει. Όποιος θέλει να είναι «αφεντικό» να το κάνει με τα δικά του λεφτά και όχι με εκείνα του ελληνικού λαού. Είναι αδιανόητο να γίνονται κάποιοι επιχειρηματίες  και τα χρήματα να τα βάζουν οι φορολογούμενοι! Θέλει αυτός ο κάποιος να είναι ξενοδόχος ή εκδότης; Είναι δικαίωμά του, αρκεί να βάλει τα απαιτούμενα κεφάλαια. Δεν υπάρχει μέρος στον πλανήτη που να συμβαίνει αυτό που γίνεται σήμερα στην Ελλάδα! Πίσω από τις αντιδράσεις που σημειώνονται για την εκκαθάριση των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων κρύβονται πολλές σκοπιμότητες. Όσο η κατάσταση παραμένει στάσιμη, όπως συμβαίνει σήμερα, και οι τράπεζες δεν αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο, τόσο οι «παλαιοί μέτοχοι» κερδίζουν χρόνο και παραμένουν στο τιμόνι των εταιρειών. Με τον τρόπο αυτόν εξασφαλίζουν τα όποια πλεονεκτ

Σε ποιον ανήκει μια επιχείρηση όταν ο δανεισμός της υπερβαίνει την αξία της; Στην Ελλάδα θεωρείται αυτονόητο ότι ανήκει στους μετόχους της. Δεν είναι αυτονόητο σε όλο τον κόσμο. Αντιθέτως, σε χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού (Αγγλία, ΗΠΑ κ.ά.) δίδεται διαφορετική απάντηση: Οταν το ύψος των δανείων μιας επιχείρησης υπερβαίνει το ύψος της δικής της αξίας, ο μέτοχος παύει να είναι ο άρχων της. Είτε συνεργάζεται με τις τράπεζες και κάνει ό,τι πρέπει για να επανέλθει η επιχείρηση σε υγιή πορεία, είτε οδηγείται στη δικαιοσύνη, που με ταχύτατες διαδικασίες τον πετά έξω από την επιχείρηση και την αναθέτει στις τράπεζες. Σε άλλες χώρες, όταν μιλούν για επιχειρηματικότητα εννοούν επιχειρηματικότητα. Στην Ελλάδα, ενίοτε, νοείται ως «ευκαιρία για νταραβέρι». Γι’ αυτό οι ντουλάπες έχουν γεμίσει σκελετούς. Και τώρα, όταν η πιστωτική αφθονία έχει μετατραπεί σε πιστωτική ασφυξία και εξέλιπαν λεφτά για ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων που έκρυβαν το πρόβλημα, οι ντουλάπες ανοίγουν και β