Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Europe's Youth Unemployment Nightmare

Η Ευρώπη της ντροπής.

Εικόνα
Μία ένωση κρατών που θυσιάζει κυριολεκτικά τα παιδιά της, τους νέους ανθρώπους δηλαδή στο βωμό της πολιτικής λιτότητας που επιβάλλει η πρωσική Γερμανία για να εξασφαλίσει τα δικά της σκοτεινά συμφέροντα, καθώς επίσης αυτά του χρηματοπιστωτικού κτήνους εις βάρος όλων των άλλων, δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης – η ομάδα ΝΕΕΤ.   . « Στην Ελλάδα δεν βιώσαμε ούτε την Αναγέννηση, ούτε το Διαφωτισμό – επειδή η χώρα μας ήταν για 400 ολόκληρα χρόνια υποδουλωμένη σε έναν απελπιστικά υποανάπτυκτο λαό, ο οποίος σήμερα βαδίζει ολοταχώς πίσω το σκοτεινό παρελθόν του.  Από την πλευρά της υλικής προόδου μας, αποτελεί ασφαλώς ένα τεράστιο μειονέκτημα  – το οποίο όμως, εάν αναλύσει κανείς, ίσως καταλήξει σε διαφορετικά συμπεράσματα, σε σχέση με το εάν ωφεληθήκαμε ή μη από το ότι δεν ζήσαμε το Διαφωτισμό.    Ειδικότερα ο τεχνολογικός ρασιοναλισμός, στον οποίο ο Διαφωτισμός έβλεπε το μέσον για να ανοίξει στους ανθρώπους το δρόμο προς την ευτυχία, απελευθερώνοντας τους από τους φυσικούς περιορι

Η ευελιξία που «σκοτώνει»…

Εικόνα
Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ   Το κεντρικό αίτημα των διαδηλωτών στο Αμβούργο της Γερμανίας, στο πλαίσιο της Συνόδου τoυ G-20 (7-8/7/2017), ήταν η αποτελεσματική αντιμετώπιση τόσο του εργασιακού και κοινωνικού αποκλεισμού, όσο και των κοινωνικών-εισοδηματικών ανισοτήτων. Ανισότητες που πλήττουν ιδιαίτερα τα τελευταία 30 χρόνια τους πολίτες των χωρών τους, εξαιτίας των ασκούμενων νεοφιλελεύθερων πολιτικών της απελευθέρωσης και της ευελιξίας της αγοράς εργασίας. Πράγματι, ιδιαίτερα κατά την δεκαετία του 2010, η διεθνής και ευρωπαϊκή πολιτική απήντησε και απαντά, μεταξύ άλλων, στην κρίση της παγκοσμιοποίησης και της ανεξέλεγκτης διεύρυνσης του χρηματο-πιστωτικού και τραπεζικού τομέα, με την επέκταση της απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, την διεύρυνση της ευελιξίας της απασχόλησης, την αύξηση των κοινωνικών-εισοδηματικών ανισοτήτων και την φτωχοποίηση της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού. Πηγή ύφεσης Χαρακτηριστική περίπτωση της αύξησης της ανισοκατανομής του εισοδήματος

Κάτι δεν πάει καλά στην Ευρώπη...

Εικόνα
Το 2010 η Ευρωπαϊκή Ένωση έβαλε έναν στρατηγικό στόχο, να μειώσει την επόμενη δεκαετία το επίπεδο φτώχειας των πολιτών που ζουν στις χώρες της. Βρισκόμαστε ήδη στο 2016 και όλα τα στοιχεία δείχνουν πως συμβαίνει το αντίθετο. Ενώ το 2010 το σχετικό ποσοστό φτώχειας στο συνολικό πληθυσμό της Ένωσης ήταν 23,8% (αρκετά μεγάλο) έφτασε στο 24,4%. Σε απόλυτους αριθμούς, αυτό σημαίνει πως 122 εκατ. Ευρωπαίοι πολίτες απειλούνται από τη φτώχεια και την κοινωνική περιθωριοποίηση. Περίπου ο ένας στους τέσσερις. Σίγουρα κάτι δεν πάει καλά στην Ευρώπη. Η εξάπλωση της φτώχειας, δεν αφορά μόνο χώρες σαν τη δική μας, τη Ρουμανία ή τη Βουλγαρία. Προχθεσινή είδηση μας πληροφορεί πως περισσότεροι από ένας στους τέσσερις Ιταλούς (το 28,7%) κινδυνεύει να βρεθεί σε κατάσταση ένδειας ή κοινωνικού αποκλεισμού. Την ίδια ημέρα, μαθαίνουμε (με βάσει στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής υπηρεσίας), ότι στην Γερμανία υπολογίζεται ότι περίπου 13,4 εκατ. άνθρωποι ζουν κάτω από το μέσο επίσημο όριο της φτώ

Στο 25% έχει εκτοξευθεί η ανεργία των νέων στη Γαλλία.

Εικόνα
Με την ανεργία των νέων της Γαλλίας να ανέρχεται στο 25%, το γαλλικό κράτος καταβάλλει συνεχείς προσπάθειες για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Όπως φαίνεται, όμως, οι προσπάθειες αυτές παραμένουν έως τώρα συνήθως ατελέσφορες. Σύμφωνα με την Καθημερινή, μεταξύ των μέσων που χρησιμοποιεί είναι τα τουλάχιστον 100 σχολεία δεύτερης ευκαιρίας , όπως αποκαλούνται οι εκπαιδευτικοί οργανισμοί που δίνουν τη δυνατότητα σε όσους νέους έχουν εγκαταλείψει το σχολείο, να αποκτήσουν το αναγκαίο για την επαγγελματική τους αποκατάσταση απολυτήριο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αλλά και την τεχνογνωσία για την ανεύρεση θέσεων εργασίας. Τα σχολεία αυτά είναι διασκορπισμένα σε όλη την επικράτεια της Γαλλίας, συνήθως χρηματοδοτούνται από τα κρατικά ταμεία – συχνά από τα ταμεία των περιφερειακών αρχών. Αυτά τα εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι καίριας σημασίας για την αντιμετώπιση του προβλήματος, καθώς κ άθε χρόνο στη Γαλλία περίπου 150.000 νέες και νέοι εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο, με αποτέ

Το «πάσο» του Μάριο Ντράγκι

Εικόνα
Η επικοινωνία των κεντρικών τραπεζών με τις αγορές μοιάζει με παρτίδα πόκερ. Κάθε τόσο έρχεται η σειρά των κεντρικών τραπεζιτών «να μιλήσουν». Να εξηγήσουν δηλαδή δημόσια τις πράξεις νομισματικής πολιτικής και να δώσουν σήματα για τη στάση που θα κρατήσουν στο μέλλον ως προς την προσφορά χρήματος. Μετά, «παίζουν οι αγορές» - μέχρι την επόμενη τοποθέτηση των κεντρικών τραπεζών για τις τρέχουσες και τις μελλοντικές συνθήκες. Στη χθεσινή του εμφάνιση ο Μάριο Ντράγκι, «πήγε πάσο». Δεν μείωσε το επιτόκιο, δεν ανακοίνωσε μέτρα τόνωσης, δεν έκανε την έκπληξη - απλά κέρδισε χρόνο μέχρι την επόμενη τακτική ενημέρωση της ΕΚΤ, στο νέο έτος με το καλό. Αλλωστε πλέον, μια βασική πτυχή του ρόλου των κεντρικών τραπεζιτών είναι η επίδειξη ηρεμίας: να εκπέμψουν αυτοπεποίθηση, ήρεμη δύναμη, ένα «τίποτε δεν μπορεί να μας εκπλήξει -να μας στριμώξει- είμαστε για όλα προετοιμασμένοι». Αυτά, με πιο τεχνοκρατικούς όρους. Επειτα από μια μακρά περίοδο στην οποία η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η «μά

Οι θλιβεροί ηγέτες

Εικόνα
(...) Για μία ακόμη φορά, η Γερμανίδα καγκελάριος δεν πρόκειται να συναντήσει κανέναν ουσιώδη αντίλογο. Οι ευρωπαικές ηγεσίες θα πιστοποιήσουν εκ νέου την πλήρη υπαρξιακή αδυναμία τους έναντι της γερμανικής πολιτικής και της εθνικής γερμανικής εκμετάλλευσης της κρίσης. Ετσι, θα συμβάλλουν με την παρουσία τους στην υποκριτική φιέστα του Βερολίνου, η οποία έρχεται φυσικά σε προεκλογικό χρόνο και δεν έχει κανένα πραγματικό περιεχόμενο  (...) Στο αποκορύφωμα της υποκρισίας της φτάνει η γερμανική πολιτική με τη διοργάνωση της συνόδου κορυφής για την ανεργία στο Βερολίνο, της οποίας κύριο αντικείμενο, σύμφωνα με την ίδια τη γερμανίδα καγκελάριο, είναι το να μοιραστεί με τους λοιπούς ευρωπαίους εταίρους τις εμπειρίες μετά την επανένωση των δύο Γερμανιών στο πεδίο της εργασίας. Κι αυτό, την ώρα που η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο στην ευρωζώνη συνολικά, ενώ στις χώρες του νότου έχει καταστεί κυριολεκτικά παραλυτική. Φυσικά, οι λοιποί ευρωπαίοι ηγέτες θα

Ταξίμ και Ρίο και Guy Fawkes

Εικόνα
(...) Είναι οι εξεγέρσεις της γενιάς που κληρονομεί ένα μέλλον χειρότερο από των γονιών τους, της γενιάς των σπουδαγμένων ή υπερ-σπουδαγμένων, που όμως δεν χωράνε πουθενά: ούτε στο κάδρο της υπερανάπτυξης, ούτε στο κάδρο της χρεοκοπίας, ούτε στο κάδρο της καθυστέρησης. Εχουν σπουδάσει αρχιτέκτονες ή ιστορικοί τέχνης και θα δουλέψουν ρεψεσιονίστ ή χαμηλοϋπάλληλοι, εφόσον και όταν βρουν δουλειά, πιεζόμενοι διαρκώς να είναι ανταγωνιστικοί, ατομικιστές και πειθήνιοι, ακτήμονες και νομάδες, χωρίς δημόσιο χώρο και συλλογική συνείδηση, χωρίς καμία βεβαιότητα για το μέλλον. (...) Τυνησία, Ταχρίρ, Μαδρίτη, Αθήνα, Occupy Wall Street, Τουρκία, Βουλγαρία, Βραζιλία. Νέοι, κοπέλες, αρτίστες, twitter και smartphones, αυτοοργάνωση, ακαριαία διεθνής αλληλεγγύη, μάσκες Guy Fawkes, σφυρίχτρες, καλλιτεχνικά δρώμενα, σκληρές οδομαχίες. Απέναντί τους, δακρυγόνα, κλομπ, κανόνια νερού. Κάτι κοινό υπάρχει σε αυτό το ποτάμι που φουσκώνει εδώ, υπογειώνεται εκεί και ξεπροβάλλει πιο πέρα. Από το