IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Sean Gallup via Getty Images 19/1/2020 - Η πρώτη διάσκεψη για την Λιβύη  όπου και πάλι δεν είχε προσκληθεί η Ελλάδα    Ποιοι δεν θέλουν την Ελλάδα στη διάσκεψη για την Λιβύη Δεν πρόκειται για κάποια συνωμοσία της Γερμανίας,  υπάρχει ευρύτερη συναίνεση. Όπως είναι γνωστό στις 23 Ιουνίου θα διεξαχθεί στο Βερολίνο η δεύτερη Διάσκεψη για την ειρήνη στην Λιβύη, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Όπως και στην πρώτη, έτσι και στην δεύτερη η Ελλάδα δεν έχει προσκληθεί να συμμετάσχει.   Η Αθήνα θεωρεί ότι έπρεπε να προσκληθεί γιατί είναι η χώρα της ΕΕ που βρίσκεται εγγύτερα στην Λιβύη, έχοντας κοινά θαλάσσια σύνορα, καθώς επίσης ότι έχει συμφέροντα στην περιοχή, τα οποία θίγονται από το Τουρκολιβυκό μνημόνιο του 2019.  Για την ερμηνεία αυτού του αποκλεισμού, οι περισσότεροι αναλυτές υιοθετούν ένα πλαίσιο που τονίζει τις ιδιαίτερες σχέσεις της Γερμανίας με την Τουρκία, ως τον καθοριστικό παράγοντα.  Αυτό το πλαίσιο ερμηνείας είναι σωστό, αλλά ανεπαρκές. Δε

Οι λόγοι που κάνουν την Τουρκία να φτάσει στα άκρα  μέσα στον επόμενο μήνα. Όλα όσα αφορούν την Τουρκία είναι εντελώς προβλέψιμα. Όπως γίνεται απόπειρα για να διαλυθεί ο μύθος της απομονωμένης Τουρκίας, έτσι οφείλουμε να επιχειρήσουμε να διαλύσουμε τον αντίστοιχο μύθο της απρόβλεπτης Τουρκίας. Η κυβέρνηση Ερντογάν κάνει εξωτερική πολιτική πάνω σε εθνικούς όρκους και μας φέρνει πολλά χρόνια πίσω, όταν η γεωπολιτική μετατρεπόταν σε ένα επιστημονικοφανές όραμα για κάθε κράτος. Ο Παγγερμανισμός βρήκε το αφήγημά του σε Kjellen, Haushofer και Ratzel οι οποίοι αναφέρθηκαν στην πολύβουη Θεωρία του Ζωτικού Χώρου. Βάσει αυτής, ένα κράτος είναι ένας οργανισμός ο οποίος για να εξελίσσεται πρέπει να μεγαλώνει και επομένως να επεκτείνεται. Το αφήγημα της ''πατρίδας της καρδιάς μας'' και το αντίστοιχο της ''Γαλάζιας Πατρίδας'', είναι τα αντίστοιχα αφηγήματα μιας ψυχωσικής πολιτικής που οικοδομήθηκε από τους Νταβούτογλου και Καλίν και υλοποιείται από τον Ερν

 Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αδύναμη να υπερασπιστεί  τα στρατηγικά της συμφέροντα στη Μεσόγειο. Εφόσον υπάρχουν κράτη-μέλη της που αρνούνται μέχρι σήμερα την «κοινή εξωτερική πολιτική» και κατ’ επέκταση  την «κοινή πολιτική άμυνας», είναι φυσικό επακόλουθο η Ευρώπη να αδυνατεί να υπερασπιστεί τα εκάστοτε στρατηγικά συμφέροντά της στη Μεσόγειο ή στον κόσμο ευρύτερα. Κι ας θα μπορούσαν σήμερα οι οικονομίες των 27, ως συνόλου, να κλονίσουν, αν το αποφάσιζαν ως μια γροθιά, οικονομίες «φτερά στον άνεμο» σαν της Ρωσίας, και ιδιαίτερα της Τουρκίας που επιχειρούν συνεταιρικά να αλλάξουν βίαια τον χάρτη, όπως αυτός  προέκυψε μέσα από διεθνείς συνθήκες του παρελθόντος. Προς αυτήν την γνώμη συγκλίνει και η ανάλυση του Jean–Pierre Stroobants, ανταποκριτή στις Βρυξέλλες του  ''Le Monde'', στις 25-6-2020, με τίτλο : «Στη Λιβύη, η αδυναμία της Ευρώπης» (En Libye, l’impuissance de l’Europe). Ήταν το πιο προφανές σύμβολο μιας δυσκολίας, ή μάλλον μιας ανικανότητας, το

Οι αδυναμίες της Επιχείρησης «Ειρήνη»  στην Λιβύη! Την 31 Μαρτίου 2020 ανακοινώθηκε από την ΕΕ η επίσημη έναρξη της επιχείρησης ΕΙΡΗΝΗ (IRINI), όπως είχε αποφασισθεί (17 Φεβρουαρίου 2020) μετά τα φτωχά αποτελέσματα της διάσκεψης του Βερολίνου για την Λιβύη.  Στην συνέχεια για τον σκοπό αυτό, αναπτύχθηκε αεροναυτική δύναμη με εναέρια, θαλάσσια και δορυφορικά μέσα των χωρών της ΕΕ, η οποία έχει αποστολή να διασφαλίσει την εφαρμογή του εμπάργκο όπλων που αποφασίσθηκε από το ΣΑ/ΟΗΕ, στα ανοικτά των ακτών της Λιβύης, παράλληλα όμως και με άλλα καθήκοντα. α. Η αποστολή η Διοικητική Οργάνωση και τα μέσα της επιχείρησης Ειδικότερα, η κύρια αποστολή της δύναμης είναι να διεξάγει επιθεωρήσεις/νηοψίες πλοίων για τα οποία υπάρχουν υπόνοιες ότι μεταφέρουν όπλα ή συναφές υλικό προς και από τη Λιβύη (σύμφωνα με την απόφαση ΣΑ/ΟΗΕ 2292/2016 για το εμπάργκο όπλων). Υπάρχουν και δευτερεύοντα καθήκοντα της επιχείρησης “EUNAVFOR MED IRINI” είναι επίσης: Να παρακολουθεί και να

Η εξωτερική πολιτική της ΕΕ είναι μια αποτυχία  - Και φαίνεται σε Λιβύη, Ιράν.  Η εξωτερική πολιτική της ΕΕ, το Ιράν και η Λιβύη: Καθώς ο πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν στέλνει στρατεύματα στη Λιβύη, υπενθυμίζει υπόρρητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση πόσο ανίσχυρη είναι στον τομέα της εξωτερικής  πολιτικής. Θα έπρεπε να ήταν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις εκείνες που θα παρενέβαιναν διπλωματικά στη Λιβύη. Αντ' αυτών, η Τουρκία και η Ρωσία φαίνονται έτοιμες να τεμαχίσουν τη χώρα στα δύο, όπως τη Συρία, και μάλιστα σε σφαίρες επιρροής οι οποίες θα βλάψουν μεσο-μακροπρόθεσμα τα συμφέροντα της ΕΕ. Η Ένωση μοιάζει εξίσου αποκλεισμένη από το "παιχνίδι" και στο Ιράν, καθώς η χώρα αυτή κατρακυλά σε ένα σπιράλ κλιμάκωσης και αντεκδικήσεων με τις ΗΠΑ, μετά την εκτέλεση από την πλευρά των Αμερικανών του γνωστότερου παγκοσμίως Ιρανού στρατηγού. Πλέον οι μουλάδες αποσύρονται από την πυρηνική συμφωνία του 2015 με τις έξι παγκόσμιες μεγάλες δυνάμεις, μεταξύ των οποίων και οι "

  (Photo by Ahmet Izgi/Anadolu Agency/Getty Images/Ideal Images)   Η νεοϊδρυθείσα Λιβυκή στρατιωτική οργάνωση, που αποκαλείται Benghazi Defence Brigades (BDB), ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο, φιλοδοξώντας να ανατρέψει τις ισορροπίες που είχαν διαμορφωθεί στη χώρα, τους τελευταίους μήνες. Στο παρασκήνιο διαφαίνεται πως, ενδεχομένως και για διαφορετικούς λόγους, καταλύτες στην ανατροπή του σκηνικού είναι η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία, σε ένα γεωστρατηγικό παιχνίδι για πολύ δυνατούς παίκτες, αντοχές και νεύρα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση - αναμενόμενο μεν, δυστυχώς δε - έχει χάσει πλέον το παιχνίδι που λέγεται γεωστρατηγικές ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ όντας εγκλωβισμένη στον εφιάλτη του μεταναστευτικού, αδυνατεί να εκπονήσει τουλάχιστο ένα βιώσιμο σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος, παρκάροντας εκατοντάδες χιλιάδες Αφρικανών μεταναστών στις νότιες ερήμους της εύθραυστης Λιβύης. Το σκηνικό των τελευταίων μηνών Τους τελευταίους μήνες η κατάσταση στην Λιβύη έδειχνε να έχει