IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η τουρκική εξωτερική πολιτική στη νέα εποχή Ερντογάν. Από αύριο ξημερώνει η νέα εποχή Ερντογάν με τη «Νέα Τουρκία» να βαδίζει στον νεό αιώνα της, δύο φράσεις που αποτελούν μαζί με το Ισλάμ την ιδεολογική σφραγίδα του Τούρκου προέδρου και του κόμματος του ΑΚP. Στη λεγόμενη Δύση οι περισσότεροι δημοσιογράφοι και αναλυτές δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν και να αναλύσουν τα δομικά χαρακτηριστικά του τουρκικού λαού, τις μείζονες αλλαγές που συντελέστηκαν στην Τουρκία επί Ερντογάν , στη διαμόρφωση συγκεκριμένης πολιτικής – στρατηγικής κουλτούρας και φυσικά στον ίδιο τον «ερντογανισμό» και προσδοκούσαν πολιτική αλλαγή με στροφή της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας προς τη Δύση. Τώρα το ερώτημα που τίθεται είναι το πως θα εξελιχθεί η τουρκική εξωτερική πολιτική μετά την επανεκλογή του Ερντογάν, που τον καθιστά ακόμα πιο ισχυρό στο εσωτερικό της Τουρκίας και αναντίρρητα ενισχύει σημαντικά τη θέση αυτού και της Τουρκίας στο διεθνές σύστημα. Ο Ερντογάν ο οποίος κυβερνάει την Τουρκί

Όταν «ζηλεύεις» τη δόξα του Πορθητή. Τ ο ζήτημα του καθεστώτος της Αγίας Σοφίας δεν είναι τωρινό στην Τουρκική δημόσια σφαίρα. Έχει τεθεί πολλές φορές στο παρελθόν. Πρωτοσυζητήθηκε, δειλά και πολύ «διακριτικά» είναι η αλήθεια, μετά τις πρώτες ελεύθερες εκλογές και την νίκη του Δημοκρατικού Κόμματος το 1950 που έφερε στην πολιτική σκηνή δυνάμεις κοσμικές αλλά ταυτόχρονα θρησκευόμενες και συντηρητικές. Δυνάμεις που θεωρούσαν ότι η Τουρκία είναι μία χώρα και μία κοινωνία στην οποία η θρησκεία δεν μπορεί να απουσιάζει. Ποτέ όμως αυτές οι δυνάμεις δεν είχαν την ελευθερία και την αυτονομία να διεκδικήσουν την θρησκευτική ευσέβεια ως καθοριστική αξία μέχρι το 2002. Η πρωτοφανής πολιτική και κοινωνική (και εν τέλει εκλογική) ηγεμονία του Ρ. Τ. Ερντογάν έκανε αυτήν την συζήτηση πιο εύκολη και την νομιμοποίησε έναντι του κοσμικού αλλά παρακμάζοντος Κεμαλισμού στα χρόνια που ακολούθησαν. Στην τρέχουσα συγκυρία το καθεστώς της Αγίας Σοφίας και η απαίτηση να ξαναγίνει τέμενος,

Το πρωινό της 1ης Αυγούστου 1914, μόλις είκοσι ώρες πριν να ανυψωθεί η οθωμανική σημαία επί του «Σουλτάνος Οσμάν», το πλοίο κατασχέθηκε και το πλήρωμα αναγκάστηκε να το εκκενώσει. Μήπως μια παρόμοια εξέλιξη, τηρουμένων των αναλογιών, συμβαίνει έναν αιώνα αργότερα σε σχέση με την τουρκική προμήθεια των αεροσκαφών F-35 (Atlı, 2016; Shiner, 2019).  B ullying και anti-bullying στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ποια από τις «δύο Τουρκίες» είναι πιο επικίνδυνη,  η κεμαλική ή η νεο-οθωμανική; Οι νεο-οθωμανοί δεν αποτελούν το διάλειμμα στην πορεία του κεμαλισμού, αλλά συμβαίνει το αντίστροφο, ενώ ο ερντογανισμός υλοποιεί τα επεκτατικά σχέδια του υπερεθνικισμού με ακόρεστη «όρεξη ρίσκου». Περί το 1912 δεν υπήρχε πολεμικό πλοίο στο οθωμανικό ναυτικό ικανό να αντιμετωπίσει το θωρηκτό «Αβέρωφ», και ως εκ τούτου η Τουρκία ήταν αποφασισμένη να αγοράσει σκάφη τύπου dreadnoughts. Τα τελευταία ονομάστηκαν και κατηγοριοποιήθηκαν σε συνέχεια του Royal Navy HMS Dreadnought που πρώτο κινή