IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Άγγελος Χανιώτης  Η ταινία «Η ζωή του Μπράϊαν» των Monty Python είναι η καλύτερη κινηματογραφική ταινία με αρχαίο θεματολόγιο. Σε μια γνωστή σκηνή, ένα μέλος του Λαϊκού Μετώπου της Ιουδαίας ρωτά: «Καί τί έκαναν ποτέ οι Ρωμαίοι για μας;». Αν στους Ρωμαίους προσθέσουμε και τους αρχαίους Έλληνες, τότε έχουμε μπροστά μας το ερώτημα που οι Κλασικές Σπουδές καλούνται να απαντήσουν, είτε για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, είτε για να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση ερευνητικών προγραμμάτων, είτε γιατί οι ίδιοι οι εκπρόσωποί τους αναρωτιούνται τί σημασία έχει αυτό που κάνουν. Οι απαντήσεις που μπορούν να δοθούν ποικίλουν. Στις 22 Οκτωβρίου 2007, οι εκπρόσωποι των Κλασικών Σπουδών του Ηνωμένου Βασιλείου πληροφορήθηκαν ότι το Αρχηγείο Επικοινωνιών στρατολογεί αποφοίτους με ικανότητες στην εκμάθηση ξένων γλωσσών και καλεί υποψήφιους με γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών να υποβάλουν αίτηση. Ποιος χρειάζεται σήμερα κλασικούς φιλολόγους; Η βρετανική υπηρεσία πληροφοριών.  Πέρα

 Τη δραματική ιστορία του ξεριζωμού του ελληνισμού από την πατρώα γη   διεκτραγωδεί ένα ντοκιμαντέρ της δημόσιας τηλεόρασης που είχε γίνει πριν από πολλά χρόνια από τον Γιώργο Καραχάλιο, σε σενάριο και σκηνοθεσία της Πόπης Αλκούλη. Άνθρωποι της Ιωνίας, ανάμεσά τους η λογοτέχνις μας από τον Κιρκιντζέ, η αείμνηστη Διδώ Σωτηρίου, αφηγούνται το χαμό περιγράφοντας στιγμές που δεν τις χωράει το ανθρώπινο μυαλό, τις οποίες, όμως, έζησαν. Με γλύκα και νοσταλγία όμως θυμούνται και την όμορφη καθημερινότητά τους πριν από το κακό. Ένα κακό που είχε χρόνια πριν αρχίσει να προετοιμάζεται και με την υποδαύλιση του ανθελληνικού κινήματος στην Ανατολή από τον «Χίτλερ της Μικράς Ασίας», όπως τον αποκαλεί η Δ. Σωτηρίου, τον Γερμανό Λίμαν Φον Σάντερς, εισηγητή των αμελέ ταμπουρού. Διδώ Σωτηρίου:  Οιμωγές παντού... Νόμιζα πως άκουγα τη Μικρά Ασία να κλαίει. Αξιοσημείωτο είναι ότι στατιστικά στοιχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου του 1914 δείχνου

Η Μικρασιατική Καταστροφή και η αθρόα άφιξη των προσφύγων στην Ελλάδα από τον Σεπτέμβριο του 1922, δοκίμασε τις δομές του ελληνικού κράτους ως προς τις δυνατότητες αποκατάστασής των ξεριζωμένων, εν μέσω μίας ήδη τεταμένης πολιτικής και οικονομικής κατάστασης. Όσο για την κοινωνία που τους υποδέχτηκε, ήρθε αντιμέτωπη με την κατασκευή του «άλλου», του «ανεπιθύμητου». Ίσως για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό, βρέθηκε να είναι ο εκφραστής της προκατάληψης και του ρατσισμού. Για τους γηγενείς, οι πρόσφυγες δεν ήταν πραγματικοί Έλληνες. Σχεδόν 90 χρόνια μετά, μετανάστες και πρόσφυγες αντιμετωπίζονται ως παράσιτα, επειδή επίσης δεν είναι… Έλληνες. Τι μπορεί να μας διδάξει το προσφυγικό ζήτημα, σήμερα;  Αφιέρωμα του Μενέλαου Χαραλαμπίδη   Έργο του Κωνσταντίνου Έσσλιν 1. Πρόσφυγες και γηγενείς στη μεσοπολεμική Αθήνα: Η άφιξη και η αντίδραση των γηγενών Πτυχές μιας δύσκολης συμβίωσης Όταν ο ελληνικός στρατός αποβιβάζονταν θριαμβευτής στη Σμύρνη το Μάιο του 1919,