IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Τρία γεωπολιτικά σενάρια παγκόσμιας ανασυγκρότησης  μετά την πανδημία. «Μια επίμονη κρίση αποτελεί δοκιμασία: οι ισχυροί την ξεπερνούν, οι αδύναμοι υποκύπτουν. Το κέντρο δεν καταρρέει ύστερα από κάθε πλήγμα. Το αντίθετο... Εδώ και μερικά χρόνια ζούμε μια παγκόσμια κρίση που διαγράφεται σοβαρή και παρατεταμένη. Εάν η Νέα Υόρκη υπέκυπτε κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας - κάτι που δεν πιστεύω καθόλου -, ο κόσμος θα έπρεπε να βρει ή να εφεύρει ένα νέο κέντρο. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες αντέξουν (...), μπορούν να βγουν ισχυρότερες από τη δοκιμασία, καθώς οι άλλες οικονομίες κινδυνεύουν να υποφέρουν πολύ περισσότερο λόγω των αντιξοοτήτων της συγκυρίας που διανύουμε». Να τι έγραφε ο ιστορικός Φερνάν Μπροντέλ το 1977 [1] σε μια μελέτη του για τις αργές κινήσεις αποκέντρωσης και συγκέντρωσης στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής οικονομίας και του κόσμου από τον 14ο αιώνα και, στη συνέχεια, της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα. Τόσο οι φυγόκεντρες όσο

Εγκλεισμός του πληθυσμού προκειμένου να προστατευτεί από τον ιό; Η ιδέα πόρρω απείχε από το να γίνει ομόφωνα αποδεκτή στο Τέξας, καθώς ορισμένοι είδαν σε αυτήν μια προσβολή των ατομικών ελευθεριώ ν. Το Τέξας στα όπλα ενάντια στην καραντίνα. Ξαφνικά, η νόσος Covid-19 ανακάτεψε και πάλι την τράπουλα. Μέσα σε μερικές εβδομάδες, το εθνικό ποσοστό ανεργίας ξεπέρασε εκείνο του 1933, περίπου δύο εκατομμύρια Τεξανοί έχασαν τη δουλειά τους, η τιμή του πετρελαίου σημείωσε κατακόρυφη πτώση. Ακόμη και η διεξαγωγή των εκλογικών διαδικασιών είναι αβέβαιη. Πώς θα ψηφίσει ο κόσμος στο Τέξας; Αυτοπροσώπως; Επιστολικώς; Άγνωστο *Χωρίς πετρέλαιο, η οικονομία του Τέξας είναι άοπλη μπροστά στον εξελισσόμενο υγειονομικό όλεθρο. Η συγκεκριμένη Πολιτεία μάλιστα κατέχει το χρυσό μετάλλιο για τον αριθμό των πολιτών που δεν καλύπτονται από υγειονομική ασφάλιση. Καθώς η τελευταία στις Ηνωμένες Πολιτείες συχνά παρέχεται από τον εργοδότη, το ορμητικό κύμα της ανεργίας θα είναι σίγουρα ανελέητο Κάθε

Ο κορονοϊός αποκάλυψε ανάγλυφα  την παρακμή της Αμερικής. Η παρακμή των ΗΠΑ ξεκίνησε με μικρής κλίμακας "εκδηλώσεις" τις οποίες οι άνθρωποι συνήθισαν αθόρυβα. Οι Αμερικανοί περνούσαν οδηγώντας δίπλα από άδεια εργοτάξια και δεν αναρωτήθηκαν ποτέ γιατί οι εργάτες δεν εργάζονταν, ενώ στη συνέχεια άρχισαν να αναρωτιούνται γιατί οι δρόμοι και τα κτίρια χρειάζονταν τόσο πολύ καιρό για να ολοκληρωθούν. Συνήθισαν να αποφεύγουν τα νοσοκομεία λόγω των απρόβλεπτων και τεράστιων λογαριασμών που λάμβαναν αργότερα στο σπίτι τους. Συνήθισαν να πληρώνουν προμήθεια στον χώρο του real estate της τάξης του 6%, σχεδόν χωρίς να συνειδητοποιούν ότι οι Αυστραλοί πληρώνουν την ίδια στιγμή 2%. Γκρίνιαζαν για τους υψηλούς φόρους, τα υψηλά ασφάλιστρα ασφάλισης υγείας και τους γεμάτους λακκούβες δρόμους, ωστόσο σπάνια φαντάζονταν πώς θα ήταν να ζει κανείς υπό ένα σύστημα το οποίο θα λειτουργούσε καλύτερα. Όταν οι δημοσιολόγοι και αναλυτές μιλούν περί αμερικανικής παρακμής, συ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ Η ακόμη μεγαλύτερη του 2008 ύφεση στην Αμερική  θα κρατήσει χρόνια.  Άνθρωποι περιμένουν στην ουρά σε μια τράπεζα τροφίμων στο Queens, στη Νέα Υόρκη, τον Μάιο του 2020. Brendan McDermid / Reuters  Ο Μεγάλος αν-Ισοπεδωτής. Η πανδημία προκαλεί μεγάλες διαφορές στο εισόδημα,  τον πλούτο και τις ευκαιρίες. Η κυβέρνηση θα πρέπει να συνεχίσει την τρέχουσα πορεία της του μετριασμού του οικονομικού σοκ της πανδημίας με στοχευμένα μέτρα που επεκτείνουν το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας και βοηθούν τα ζημιωμένα και ευάλωτα τμήματα του ιδιωτικού τομέα, εστιάζοντας περισσότερο στους ανθρώπους παρά στις εταιρείες. Καθώς τμήματα των Ηνωμένων Πολιτειών αρχίζουν να ανοίγουν μετά από μήνες lockdown λόγω του κορωνοϊού, αυξάνεται η ελπίδα ότι κάτι που να μοιάζει με οικονομική ομαλότητα θα μπορούσε να βρίσκεται στον βραχυπρόθεσμο ορίζοντα. Αυτή η ελπίδα θα μπορούσε ακόμη να εξαλειφθεί λόγω των παρατεταμένων αβεβαιοτήτων για την υγεία, τις επιχειρήσεις και τους καταν