IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο θάνατος των μελισσών. Μια από τις πιο διαδεδομένες φράσεις που αποδίδονται στον Αϊνστάιν είναι πως «όταν εξαφανιστούν οι μέλισσες η ανθρωπότητα θα έχει ακόμα τέσσερα χρόνια ζωής». Αν και η πατρότητα αυτού του αφορισμού ελέγχεται, ωστόσο, ουδείς αμφιβάλλει για τη σημασία που έχουν αυτά - αλλά όχι μόνο αυτά - τα έντομα για τη διατήρηση της ζωής στον πλανήτη. Οι μέλισσες είναι οι διασημότεροι - όχι όμως και οι μοναδικοί - επικονιαστές, δηλαδή γονιμοποιητές, των φυτών. Μεταφέρουν τη γύρη, που είναι τα γονιμοποιητικά κύτταρα των φυτών, από το ένα φυτό στο άλλο, συντελώντας καταλυτικά στην αναπαραγωγή τους. Δίχως αυτούς τους φτερωτούς επικονιαστές - και με δεδομένο ότι ο αέρας, επίσης ικανός επικονιαστής, δεν αρκεί για να να καλύψει… όλες τις ανάγκες - οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η τροφή μας θα περιοριζόταν δραματικά στο καλαμπόκι, το ρύζι και το σιτάρι. Είναι τόση και τέτοιας η σημασία τους, που μία μέση αποικία μελισσών υπολογίζεται ότι έχει 20 έως 40 φορές περισσότερη αξ

«Όταν οι μέλισσες θα εξαφανιστούν, ο άνθρωπος θα πεθάνει στα αμέσως επόμενα τέσσερα χρόνια από την εξαφάνισή τους». Πρόκειται για ένα γνωμικό - πρόβλεψη που συμπυκνώνει τη σημασία των πολυτιμότερων εντόμων στον πλανήτη, των μελισσών που βρίσκονται αντιμέτωπες με τεράστια μείωση του πληθυσμού τους σε όλο τον πλανήτη. Τι συμβαίνει; Το 35% της διατροφής μας κινδυνεύει Από τα τέλη του 1990, οι μελισσοκόμοι, κυρίως στην Ευρώπη και τη Β. Αμερική, είχαν διαπιστώσει ότι οι πληθυσμοί των μελιφόρων μελισσών (οι μέλισσες που κατοικούν σε κυψέλες και παράγουν μέλι) μειώνονταν με ασυνήθιστα γρήγορους ρυθμούς. Οι μέλισσες αυτές είναι απαραίτητες για την παραγωγή της τροφής μας γιατί επικονιάζουν τα φυτά. Η επικονίαση, η γονιμοποίηση δηλαδή του άνθους για να γίνει καρπός, είναι το πολυτιμότερο αγαθό που προσφέρουν οι μέλισσες στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Χωρίς την επικονίαση, η τροφή που καταλήγει στο πιάτο μας θα ήταν πολύ λιγότερη, καθώς το 1/3 των καλλιεργειών βασίζετ

Η διεθνοποιημένη αγορά έχει οδηγήσει (όλο και περισσότερο) την πρωτογενή παραγωγή σε μια κατεύθυνση συμπίεσης του κόστους, κυρίως μέσα από πρακτικές μη ασφαλούς παραγωγής και αναζήτησης πρώτων υλών που εξυπηρετούν την μαζική βιομηχανία τροφίμων. Η Ελλάδα, σαν μια περιοχή πρωτογενούς παραγωγής, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με όρους μαζικής φτηνής, παραγωγής, γιατί το μέγεθός της δεν επιτρέπει την μετάβαση σε τέτοιου είδους εκμεταλλεύσεις. Το πλεονέκτημά της (υπήρξε και οφείλει να συνεχίσει να υπάρχει) ήταν οι μικρές παραγωγές που με κόπο, μεράκι και σεβασμό στον άνθρωπο μπορούσε να αντλήσει από το χώμα της. Η Ελληνική γη και οι άνθρωποί της απόλυτα συμφιλιωμένοι με το κοινό τους μέλλον μπορούν να παράγουν καταπληκτικά προϊόντα. Σαφέστατα οι συνέργειες τέτοιων μικρών παραγωγών μπορούν να δώσουν το απαραίτητο μέγεθος εξωστρέφειας, χωρίς όμως να υποτιμούμε τις διατροφικές ανάγκες της ίδιας της χώρας. Μια σημαντική παραγωγή στη χώρα μας είναι το Μέλι. - Το βαμβάκι

Το ντοκιμαντέρ ''More than honey''( ''Κάτι παραπάνω από μέλι'')  του Ελβετού σκηνοθέτη Markus Imhoof .   Ασχολείται με την κοινωνία των μελισσών και τους λόγους που αυτές απειλούνται με εξαφάνιση. Παρουσιάζει τις συνήθειές τους, τη συμπεριφορά τους και τον τρόπο της δουλειάς τους-τόσο πολύπλοκο, τόσο δαιδαλώδη, τόσο ακατανόητο και αξιοθαύμαστο για τον οποιονδήποτε αμύητο! Δείχνει τους μικρούς μελισσοκόμους της οικογένειας -συμπεριλαμβανομένου του μελισσοκόμου του Ιδρύματος ERSTE Heidrun Singer και βιομηχανικές εκμεταλλεύσεις μελιού.Είναι μια ταινία για τη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τις μέλισσες,για τη φύση και για το μέλλον μας. Οι μέλισσες μας δείχνουν ότι η σταθερότητα είναι εξίσου ανθυγιεινή με την απεριόριστη ανάπτυξη,ότι οι κρίσεις και οι καταστροφές προκαλούν εξέλιξη και ότι η σωτηρία έρχεται μερικές φορές από μία εντελώς απροσδόκητη κατεύθυνση. (Ελληνικοί υπότιτλοι - Ρύθμιση με ''κλικ'' στο κουμπί ''υπό