Η φιλελεύθερη ηθικολογία και η εκδίκηση της πολιτικής.
Η περίοδος 1990-2017 είναι διάσπαρτη με πολέμους και επεμβάσεις υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και των δυτικών συμμάχων τους στο όνομα της διεθνούς φιλελεύθερης τάξης. Η ίδια περίοδος ξεκίνησε με τον φαινομενικό θρίαμβο του φιλοσοφικού φιλελευθερισμού, όπως αυτός εκφράστηκε στο βιβλίο του Φράνσις Φουκουγιάμα “Το Τέλος της Ιστορίας”. Κ αι τα δύο έμοιαζαν να προτείνουν κοσμοϊστορικές νομιμοποιήσεις για την ηγεμονία των ΗΠΑ. “Το Τέλος της Ιστορίας” διακήρυσσε ότι η φιλελεύθερη καπιταλιστική δημοκρατία ήταν η απάντηση στην « ανθρώπινη κατάσταση ». Ο καπιταλισμός ήταν η τελευταία λέξη στην οικονομία, καθώς μεγιστοποιούσε την ευημερία. Ο φιλελευθερισμός ήταν η τελευταία λέξη στην πολιτική, καθώς μόνον αυτός ικανοποιούσε την ανθρώπινη ανάγκη για ατομική αξιοπρέπεια και αμοιβαία αναγνώριση. Η πρώτη ιδέα εκφραζόταν στο κλαμπ “Συναίνεση της Ουάσινγκτον” για την οικονομική πολιτική. Η δεύτερη αποκρυσταλλώθηκε στον « οικουμενικό ανθρωπισμό » που οδήγησε τη Δύση στον πόλεμο του Κοσσυφο