IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Οι προϋποθέσεις του "διπλού παιχνιδιού" του Ερντογάν.   Του Κώστα Ράπτη Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι: σε επίπεδο κορυφής, ο Ταγίπ Ερντογάν είχε άλλη μία τηλεφωνική επικοινωνία με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, αναζητώντας προφανώς την ανοχή της Ρωσίας στη νέα στρατιωτική επιχείρηση που σχεδιάζει εντός της συριακής επικράτειας, με στόχο τους Κούρδους συμμάχους της Ουάσιγκτον. Όμως, σχεδόν την ίδια στιγμή, ο εξ απορρήτων του Τούρκου προέδρου Ιμπραχίμ Καλίν είχε και αυτός άλλη μία τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αμερικανό σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Τζέικ Σάλιβαν, με κύριο αντικείμενο την Ουκρανία και ειδικότερα την απελευθέρωση των ουκρανικών εξαγωγών σιτηρών. Και στο φόντο, το τουρκικό βέτο, που δεν δείχνει να οδηγείται σε άρση, απέναντι στην προοπτική εισδοχής της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, οι πληροφορίες της βρετανικής Express ότι στον εν λόγω παζάρι ο Ερντογάν θα παρεμβάλει, κατόπιν αιτήματος του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ερσίν Τατάρ και την απαίτηση αναγνώρισης του ψευδοκ

  Ουκρανία-Πόλεμος: Γιατί ΔΕΝ θα της βγει σε καλό της Τουρκίας το “αλά Τούρκα” κλείσιμο των Στενών… Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία βρίσκεται αισίως στην έβδομη ημέρα. Μετά την αποτυχία της επικράτησης με βάση το σενάριο εσωτερικής κατάρρευσης των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων εξαιτίας της μεγάλης διαφοράς στρατιωτικής ισχύος, πλέον βρισκόμαστε σε νέα φάση. Η Ρωσία επιχειρεί με κάθε κόστος να επιτύχει τους αντικειμενικούς της σκοπούς, ακόμα κι αν χρειαστεί να ισοπεδώσει μεγάλα αστικά κέντρα, της πρωτεύουσας Κιέβου συμπεριλαμβανομένης. Το διεθνές κόστος της ρωσικής επιχείρησης δεν είχε υπολογιστεί ορθά από το Κρεμλίνο. Μέρος του διεθνούς κόστους είναι και το κλείσιμο των Στενών του Βοσπόρου από την Τουρκία, μια απόφαση η οποία θα μας απασχολήσει σήμερα. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Η Ρωσία δεν έχει περιθώριο υποχώρησης χωρίς μια πειστική επίδειξη ισχύος, όχι απέναντι στην ουκρανική ηγεσία, όσο

  Τι πραγματικά αποφάσισε η Τουρκία για τα Στενά. Η αναγγελία της ενεργοποίησης από την Τουρκία των άρθρων 19, 20 και 21 της Συνθήκης του Μοντρέ που επιβάλλει περιορισμούς στην πρόσβαση πολεμικών πλοίων στη Μαύρη Θάλασσα εν καιρώ πολέμου έγινε αντιληπτή ως κίνηση αποκλεισμού του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού από την κλιμάκωση των επιχειρήσεών του εναντίον της Ουκρανίας. Στην πραγματικότητα, η κίνηση της Τουρκίας είναι περισσότερο σύνθετη και κατά βάση αμφίσημη, όπως και οτιδήποτε πράττει η χώρα του Ταγίπ Ερντογάν έναντι της Ρωσίας και της Ουκρανίας. Η Συνθήκη του Μοντρέ προέκυψε το 1936, σε εποχή που οι μεγάλες δυνάμεις διολίσθαιναν προς έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο, ως αναθεώρηση των όσων προέβλεπε η Συνθήκη της Λωζάνης το 1923 περί αποστρατιωτικοποίησης των Στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελλίων, καθώς και των νησιών της Ίμβρου, της Τενέδου, της Λήμνου και της Σαμοθράκης. Σε ένα περιβάλλον το οποίο προσδιοριζόταν σε μεγάλο βαθμό από τις φιλοδοξίες της φασιστικής Ιταλίας, η οποία τότε στρ

ANADOLU AGENCY VIA GETTY IMAGES Τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται ένα εξαιρετικά ασυνήθιστο φαινόμενο στην ιστορία της παγκόσμιας διπλωματίας. Η Τουρκία γυρίζει τις πλάτες της στις Η.Π.Α και στρέφεται προς την Ρωσία. Εγκαταλείπει δηλαδή έναν παραδοσιακό σύμμαχο για χάρη ενός παραδοσιακού εχθρού. Αιτία αυτής της μεταβολής, είναι η αντίθεση της Ουάσινγκτον απέναντι στην απόφαση του Ερντογάν να αγοράσει τους ρωσικούς πυραύλους S-400. Σε παλιότερες εποχές, κάτι τέτοιο θα φάνταζε αδιανόητο. Τώρα όμως η Άγκυρα πέφτει χωρίς επιφυλάξεις στις «ανοιχτές αγκάλες» της Μόσχας, η οποία αυτοπροβάλλεται ως ένας νέος, εντιμότερος σύμμαχος γι αυτήν. Είναι όμως τόσο εύκολο να ξεπεραστεί το παρελθόν των τουλάχιστον 12 ρωσοτουρκικών πολέμων και να οικοδομηθεί μια γνήσια και ισότιμη συμμαχία ανάμεσα στις δύο πλευρές; Οι ρίζες της διαμάχης μεταξύ Αμερικής και Τουρκίας για το ποιο πυραυλικό σύστημα θα επιλέξει η τελευταία, εντοπίζονται πολύ πίσω στον χρόνο. Πρόκειται ουσιαστικά για μία δια

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Αναλυτικά το νομοσχέδιο για Τουρκία-F-35  και άρση εμπάργκο όπλων προς Κύπρο.   (2) ΑΝΑΛΥΣΗ: Τα πάντα για τους ρωσικούς S-400.  Ποιο είναι το σύστημα που θα βάλει σε υπηρεσία η Τουρκία; (3) “Πως θα βλέπουμε το F-35 και πως  δεν θα γίνουμε “χρήσιμοι ηλίθιοι” της περιοχής”!  Ο Πτέραρχος Γεωργούσης εξηγεί. Σενάρια εμπλοκής μας εάν η Τουρκία,  βρεθεί εκτός του ΝΑΤΟ. Από την ίδρυσή της, σχεδόν πριν από έναν αιώνα, ο στόχος της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας συνοψίζεται σε μια απλή φράση: «Μηδενικά προβλήματα με τους γείτονές μας». Αλλά η κατάσταση φαίνεται πλέον να είναι διαφορετική «Έχουμε προβλήματα με όλους τους γείτονές μας, ακόμη και με τους υπερατλαντικούς συμμάχους μας». Επίσης στο εσωτερικό οι Τούρκοι έχουν να αντιμετωπίσουν μια αφθονία πολιτικών προβλημάτων, καθώς βρίσκονται κάτω από μεγάλη πίεση εξαιτίας των πολέμων στη Συρία και το Ιράκ, αλλά και τον καθορισμό της ΑΟΖ σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Είναι μία σπάνια περίπτωση

Σχήμα 1. Απεικονίζοντας το όριο της Heartland όταν οι Μεσογειακές θαλάσσιες δυνάμεις εισέρχονται στην Μαύρη Θάλασσα (με +++++++++), καθώς και όταν οι χερσαίες δυνάμεις προωθούνται από τις στέπες στον Ταύρο και στις Διναρικές Άλπεις (με -----------). Πηγή: Mackinder, H., (1942) Democratic Ideals and Reality, p. 79  Περίληψη:  Η Τουρκία εμφανίζεται να προσπαθεί, παράλληλα με τον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων, να μεγεθυνθεί και η ίδια ευελπιστώντας να αποκομίσει κέρδη από την εκ νέου νομή της κυριαρχίας η οποία κυοφορείται στην περιοχή. Η προσπάθεια σε μεγάλο βαθμό κρύβει την ανασφάλεια του Προέδρου της και του κύκλου συμφερόντων του, καθώς η Τουρκία, παρά την αδιαμφισβήτητη πρόοδο σε κάποιους τομείς, δεν είναι σε θέση υπό τις παρούσες συνθήκες να χαράξει ανεξάρτητη γεωπολιτική στρατηγική. Τα στενά του Ελλησπόντου χαρακτηρίζονται από μια εγγενή αστάθεια αναφορικά με τις κυρίαρχες δυνάμεις που θέλουν να τα ελέγξουν. Αυτή η αστάθεια λαμβάνει ιστορικά τη μορφή ενός ιδιότυπου ε