Ο πρωθυπουργός είναι γυμνός
(...) Η κοινή πεποίθηση ότι το πολίτευμά μας είναι πρωθυπουργικό δεν ανταποκρίνεται στις δομές, τις διαδικασίες και τους πόρους που έχει στη διάθεσή του ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Αυτό διαπίστωσαν οι Φέδερστοουν και Παπαδημητρίου, καθηγητές Πολιτικής Επιστήμης στα Πανεπιστήμια του Λονδίνου (LSE) και του Μάντσεστερ, αντιστοίχως. Παραδόξως, το πρωθυπουργικό γραφείο αποδείχθηκε ελλειμματικό ως προς όλα τα παραπάνω ενώ, κατά το Σύνταγμά μας και τη συνταγματική πραγματικότητα, ο πρωθυπουργός είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. (...) από το 2010 και εξής ο τυπικά ισχυρότατος θεσμός του έλληνα πρωθυπουργού, που σε σύγκριση με ευρωπαίους ομολόγους του είναι σχεδόν ανεξέλεγκτος στο εσωτερικό της χώρας, έχει καταντήσει πρωθυπουργός περιορισμένης κυριαρχίας. Σε πληθώρα τομέων δημόσιας πολιτικής δεν διαμορφώνει κατευθυντήριες γραμμές αλλά, εκών-άκων, επιβλέπει την τήρηση των συμφωνιών που έχει υπογράψει με τους ευρωπαίους εταίρους. (...) στο πρωθυπουργικό γραφείο απαιτούνται μονιμότερες και λιγό