IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Να… δανειστούν το αλήστου μνήμης σχέδιο Ανάν! Το Ουκρανικό και η… εξαγωγή- ατελώς- του κυπριακού μοντέλου: Θέλουν οι δυτικοί να ισχύσει την Ουκρανία αυτά που προωθούν στην Κύπρο;   Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ Η εισβολή στην Ουκρανία συνεχίζεται και όσο ο πόλεμος διαρκεί, η καταστροφή και ο θάνατος κυριαρχούν. Όσο ο πόλεμος, λοιπόν, συνεχίζεται τόσο απομακρύνεται η ειρήνη. Οι προσπάθειες για να ξεκινήσει διαπραγμάτευση προσκρούουν στο γεγονός ότι οι σχεδιασμοί του επιτιθέμενου δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη. Είναι προφανές πως όσο οι ρωσικές δυνάμεις προωθούνται εντός του εδάφους της Ουκρανίας τόσο εδραιώνονται οι θέσεις της Μόσχας. Δημιουργεί τετελεσμένα θέλοντας να αποτελέσουν μέρος μιας μελλοντικής διαπραγμάτευσης. Το θέμα, όταν και όποτε ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις, είναι τι θα συζητήσουν; Εάν ισχύσει αυτό που λένε στο Κίεβο με τη στήριξη του λεγόμενου δυτικού κόσμου, τότε το βασικό θέμα της διαπραγμάτευσης θα είναι η αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων εισβολής, ο σεβασμός της ανεξαρτησίας και τη

  Το φάντασμα του Τσάμπερλεν μας οδηγεί στην συντριβή. Η τουρκική αντιπροσωπεία στο Ευρωκοινοβούλιο, αναφέρθηκε σε «τουρκικά δικαιώματα βάσει της ιστορικής εμπειρίας» του οθωμανισμού. Ο Κύπριος ΥΠΕΞ τι κάνει; Ο Τσάμπερλεν, πρωθυπουργός της Βρετανίας στα χρόνια που οδήγησαν την Ευρώπη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έμεινε στην Ιστορία ως μια ντροπιαστική μορφή, λόγω της εμμονής του στην «κατευναστική πολιτική» απέναντι στον ολοφάνερο επεκτατισμό του ναζιστικού καθεστώτος. Η εμμονή του Τσάμπερλεν σε ψευδαισθήσεις και ο κομπασμός του για … σταθερή ειρήνη, απαξιώνοντας την αναγκαία προετοιμασία για αποτροπή και αντιμετώπιση του ναζιστικού επεκτατισμού, επέφερε ασυγχώρητες καθυστερήσεις, που η ανθρωπότητα πλήρωσε με εκατόμβες θυσιών. Έκτοτε, η κατευναστική πολιτική του Τσάμπερλεν έγινε συνώνυμο της παντελούς έλλειψης διορατικότητας, που οδηγεί στον όλεθρο. Πρόσφατα, ο Thierry Burkhard, Γενικός Αρχηγός των Γαλλικών Ενόπλων Δυνάμεων, εξηγεί («Strategic Vision», 2021) ότι η συμπεριφορά

  Δύο μέτρα και δύο σταθμά: μια επικίνδυνη στάση.    Η υπεράσπιση του δικαίου για την Κύπρο στην Ουάσιγκτον απαιτεί επίπεδα δέσμευσης και αντοχής, που οι περισσότεροι δεν εκτιμούν. Το να ακούει κανείς τη μία κυβέρνηση μετά την άλλη να διακηρύσσει φωναχτά τις δεσμεύσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο, ενώ ταυτόχρονα οι δεσμεύσεις αυτές μετατρέπονται σε ψιθύρους όσον αφορά την Κύπρο.   Η υπεράσπιση του δικαίου για την Κύπρο στην Ουάσιγκτον απαιτεί επίπεδα δέσμευσης και αντοχής, που οι περισσότεροι δεν εκτιμούν. Το να ακούει κανείς τη μία κυβέρνηση μετά την άλλη να διακηρύσσει φωναχτά τις δεσμεύσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο, ενώ ταυτόχρονα οι δεσμεύσεις αυτές μετατρέπονται σε ψιθύρους όσον αφορά την Κύπρο, είναι εξωφρενικό. Στην προσπάθεια να αποκρυπτογραφήσουμε γιατί το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ χρησιμοποιεί τη λέξη «κατοχή» σε όλο τον κόσμο, ενώ την αποφεύγει επιμελώς όταν αναφέρεται στην Κύπρο, συναισθανόμαστε τους μελετητές που πρ