IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η βιασύνη της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας, της περιβόητης Bundesbank, να επαναπατρίσει αποθέματα χρυσού αναστάτωσε κατ’ αρχήν τους ίδιους τους Γερμανούς. Και οι ποικίλες φήμες που προκλήθηκαν κατέκλυσαν τα ισχυρά χρηματοπιστωτικά κέντρα Νέας Υόρκης, Λονδίνου και Βασιλείας. Τα αποθέματα 3.378 τόνων χρυσού και αξίας 120 δισ. ευρώ είχαν σταλεί για φύλαξη σε ασφαλή θησαυροφυλάκια στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, μακριά από το βεληνεκές της Μόσχας, αποτελώντας το σύμβολο της γερμανικής οικονομικής ανόδου και τον φύλακα της σταθερότητάς της. Με την Ευρώπη, όμως, του Brexit, και τον παραληρηματικό κίνδυνο του Grexit, του Frexit, του Italexit κ.λπ, το Βερολίνο ανησυχούσε για τη διατήρηση του χρυσού στο εξωτερικό. Ορισμένοι, μάλιστα, ισχυροί τραπεζίτες υποστηρίζουν ότι τα δεύτερα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού στον κόσμο μπορεί να χρειασθούν για να στηρίξουν ένα «νέο γερμανικό μάρκο», εάν διαλυθεί η ευρωζώνη. Η Bundesbank επαναπάτρισε τα μισά αποθέματά της από τη Νέα Υόρκη και το

   Οι Γερμανοί που δεν ήταν υπέρμαχοι του ευρώ μπορεί να κοιμούνται σήμερα πιο ήσυχα. Αφού επί σειρά ετών βρίσκονταν στο εξωτερικό, τα αποθέματα χρυσού της Γερμανίας –ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος τους– είναι ξανά στη Φρανκφούρτη. Δεν υπήρχε κίνδυνος να κλαπεί ο χρυσός της Γερμανίας, όπως επιβεβαιώνει η κεντρική τράπεζα της χώρας (Bundesbank) που έχει την εποπτεία των αποθεμάτων. Την περασμένη εβδομάδα, η Bundesbank ανακοίνωσε ότι μεταφέρθηκαν επιτυχώς ράβδοι χρυσού 13 δισ. δολαρίων στη Φρανκφούρτη. Μέχρι τότε διατηρούνταν στο Μανχάταν για ιστορικούς λόγους. Θα μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει τον ρόλο του χρυσού στην εποχή του ηλεκτρονικού νομίσματος Bitcoin και των ηλεκτρονικών πληρωμών. Τουλάχιστον για ορισμένους Γερμανούς που νοσταλγούν το μάρκο, ο χρυσός είναι μια δικλίδα ασφαλείας στον κόσμο του ευρώ που έχει κλονιστεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια. «Από καθαρά επιστημονική άποψη θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο χρυσός δεν είναι πια απαραίτητος», σχολιάζει ο Γιοργκ Κρ

Εξόφληση των πολεμικών αποζημιώσεων της Γερμανίας προς την Ελλάδα και μάλιστα με αποπληρωμή σε ράβδους χρυσού προτείνει ο Γερμανός ιστορικός Κάρλ Χάιντς Ροτ που δηλώνει φίλος της ιστορικής αλήθειας.  Ο  Karl Heinz Roth  είναι καθηγητής Ιστορίας και Ιατρικής στα Πανεπιστήμια Κολονίας, Βόννης, Ντίσελντορφ, Αμβούργου και Βρέμης και συγγραφέας του βιβλίου  «Γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις - Η Ελλάδα μπορεί». Ο Ροτ απευθύνεται στο γερμανικό κοινό με γεγονότα, τεκμήρια και αριθμούς παρουσιάζοντας τους  φριχτούς φόνους αμάχων , τις  καταστροφές υποδομών , τις  κλοπές αγαθών , τις  αρπαγές εγκαταστάσεων  στην καθημαγμένη Ελλάδα, με αποκορύφωμα το αναγκαστικό δάνειο που επέβαλε το Γ' Ράιχ  για έξοδα διατροφής των δυνάμεων κατοχής.  Αρχικά αναφέρεται στις προσπάθειες της κυβέρνησης να θέσει το 2015 σε υψηλό επίπεδο το ζήτημα των αποζημιώσεων, που όμως βρήκαν τείχος άρνησης. Επισημαίνει επίσης ότι οι γερμανικές ελίτ θεωρούν «εξωτική» την απαίτηση των Ελλήνων για αποζημιώσει

Η Γερμανία είναι η χώρα με τα δεύτερα μεγαλύτερα αποθέματα σε χρυσό στον κόσμο. Αλλά μέχρι και πριν από λίγες ημέρες τα αποθέματα αυτά δεν βρίσκονταν στο έδαφός της! Το πώς και το γιατί έχει να κάνει με φόβους που χρονολογούνται από τον Ψυχρό Πόλεμο. Ολα αυτά όμως τελείωσαν…   Εάν έβαζε κανείς τις ράβδους χρυσού που διαθέτει η Γερμανία την μία δίπλα στην άλλη, είναι σίγουρο ότι θα κάλυπτε την απόσταση Νέας Υόρκης – Φρανκφούρτης με μεγάλη ευκολία. Διότι μιλάμε για 3.381 τόνους, οι οποίοι εύκολα κατατάσσουν τη Γερμανία στη δεύτερη θέση παγκοσμίως σε κατοχή χρυσού . Θα περίμενε δε κανείς αυτές οι ράβδοι να είναι θαμένες στα έγκατα της Μπούντεσμπανκ και να απορεί γιατί στην αρχή αυτού του κειμένου αναφερθήκαμε στην αμερικανική μητρόπολη. Διότι πολύ απλά η πραγματικότητα είναι κάπως περίεργη – βλέπετε ο γερμανικός χρυσός, αυτά τα δεύτερα μεγαλύτερα αποθέματα στον κόσμο, δεν ήταν ποτέ στο έδαφός της! Στη Νέα Υόρκη και στο Μανχάταν λοιπόν: εκεί ήταν μέχρι πρότινος αποθηκευ