IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

USA-Tomahawk Block IV cruise missile  Πολύ ισχυρή εμφανίζεται σε επίπεδο καταγραφής αριθμητικών δεδομένων από ανοικτές πηγές η συριακή αεράμυνα, καθώς περιλαμβάνει εκατοντάδες συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας και αντιαεροπορικού πυροβολικού στο σύνολο τους σοβιετικής (ρωσικής) προέλευσης. Με τη συνεργασία του Ινστιτούρου Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας (ISDA) Συγκεκριμένα η δύναμης 36.000 ατόμων Δύναμη Αεράμυνας των Ενόπλων Δυνάμεων της Συρίας (άλλες εκτιμήσεις, όπως του STRATFOR, την ανεβάζουν και σε περισσότερους από 50.000), που αποτελεί ανεξάρτητο κλάδο των ενόπλων δυνάμεων, είναι οργανωμένη σε δύο αντιαεροπορικές μεραρχίες που διαθέτουν ως υποδιοίκηση 25 ταξιαρχίες με περισσότερες από 150 πυροβολαρχίες και δύο ανεξάρτητα συντάγματα. Οι δυνάμεις αυτές είναι εξοπλισμένες με τα ακόλουθα συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, στην πλειοψηφία τους μέσου και μακρού βεληνεκούς (τα MANPADS χρησιμοποιούνται για την αυτοάμυνα των κύριων συστημάτων στις θέσεις επιχειρ

Εκτόξευση Βαλλιστικού Βλήματος Βραχέου Βεληνεκούς (SRBM) Ζelzal  του Συριακού Στρατού στις 11 Ιουλίου 2012,  πανομοιότυπου των τουρκικών J-600T Yildirim. Προκειμένου να αντιμετωπίσει την απειλή του ισραηλινού πυρηνικού οπλοστασίου και της σημαντικής στρατιωτικής ισχύος τόσο του Ισραήλ (νότια σύνορα) όσο και της Τουρκίας (βόρεια σύνορα), η Συρία επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην απόκτηση μη συμβατικών όπλων. Φέρεται δε ότι για την απόκτηση των εν λόγω όπλων μαζικής καταστροφής, έλαβε βοήθεια από χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα, η Βόρεια Κορέα και το Ιράν. Επιπρόσθετα, μετά την αμερικανο-βρετανική εισβολή στο Ιράκ (Μάρτιος 2003), η Πολυεθνική Δύναμη του Ιράκ (Multi-National Force – Iraq, MNF–I) δεν κατόρθωσε να ανακαλύψει τα όπλα μαζικής καταστροφής, που όπως ισχυρίζονταν η Ουάσιγκτον, κατείχε το καθεστώς του Saddam Hussein. Έτσι, προέκυψε η ανεπιβεβαίωτη εκτίμηση ότι αυτά τα όπλα μεταφέρθηκαν στη Συρία. Η Δαμασκός δεν έχει υπογράψει ούτε προσχώρησε στη Σύμβαση για τα Χημικά Όπλ