IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Η οργή της Γκρέτας.   (2)   Cost-Effective Approaches to Save the Environment,  with  Bjorn Lomborg .   (3) Η κλιματική απάτη.  Οι αποτυχημένοι μεσήλικες.  Όταν αποδομούμε την Γκρέτα ως εμμονική και ημιμαθή μας λένε μην κοιτάτε τον φορέα κοιτάξτε το μήνυμα. Όταν αποδομούμε επί της ουσίας αυτά που λέει ακούμε, μα παιδί είναι, και μην κοιτάτε ακριβώς τι λέει και τι κάνει, πολλά είναι συμβολικά. Ωστόσο όταν θα μπεις στη δημόσια σφαίρα κρίνεσαι για τα πάντα. Ακόμα και για τις εκφράσεις του προσώπου σου ακόμα και για το ρούχο που φοράς. Από την άλλη η κριτική που ακούγεται για αυτά που λέμε εμείς που πιστεύουμε πως η οικολογία υπήρχε και πριν την Γκρέτα και που θέλουμε μια πιο ορθολογική στάση, ακούμε το εξής. Είμαστε λέει αυτοί, που δεν συμφωνούμε με την Γκρέτα, κυρίως αποτυχημένοι μεσήλικες και το πρόβλημα είναι με τον εαυτό μας και όχι με την Γκρέτα. Έτσι εμείς πρέπει να μιλάμε για την ουσία και όχι για το πρόσωπο. Οι απέναντι μπορούν να μ

 Πώς ο τουρισμός ρήμαξε την Τοζέρ . Η Τοζέρ είναι μια μικρή πόλη της Τυνησίας, στη βορειανατολική Σαχάρα, στα σύνορα με την Αλγερία. Από τις διασημότερες οάσεις στον κόσμο, ποτίζεται από 200 πηγές και περιβάλλεται από ένα πανέμορφο, τεράστιο φοινικόδασος (10.000 στρέμματα, 400.000 δέντρα). Είναι μια καταπράσινη γωνιά, περιτριγυρισμένη από αμμόλοφους (erg) και πετρώδη έρημο (reg). Εδώ και πολλές γενεές, η φυτεία των φοινίκων τρέφει τους Homo situs (1), τους ανθρώπους που ζουν ενσωματωμένοι στον βιότοπο που αποτελεί η περιοχή (2). Η παραγωγή λαχανικών και φρούτων (μαρούλια, γογγύλια, καρότα, μπανάνες και χουρμάδες) εγγυάται μια ισορροπημένη διατροφή στους μόνιμους κάτοικους της όασης. Το γεωργικό μοντέλο είναι επικεντρωμένο στην ορθολογική χρήση του νερού και επιτρέπει την παραγωγή σημαντικών ποσοτήτων τροφίμων. Από τον 14ο αιώνα, το αρδευτικό σύστημα που δημιούργησαν οι Άραβες επιτρέπει τη μέτρηση του νερού, η οποία γίνεται από το «γκαντούς», την υδραυλική κλεψύδρ

 Ένα «οικολογικό Τσερνομπίλ». H Αράλη ήταν η δεύτερη σε μέγεθος “εσωτερική θάλασσα” της Ασίας, μετά από την Κασπία, και η τέταρτη μεγαλύτερη στον κόσμο και με μοναδική βιοποικιλότητα. Αυτό μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Έκτοτε ξεκίνησε η δραματική συρρίκνωσή της και σήμερα δεν αποτελεί παρά μια σκιά του αλλοτινού της εαυτού. Από τα 68.000 τ. χλμ. που ήταν η έκτασή της, όσο περίπου η μισή Ελλάδα, συρρικνώθηκε το 2004 στα 17.000 τ. χλμ. και τα απομεινάρια της χωρίστηκαν σε τέσσερις λίμνες, με μέσο βάθος τα 8,7 μέτρα. Τα 40.000 τ.χλμ., που εξατμίστηκαν και αποξηράνθηκαν, μετατράπηκαν απλώς σε έρημο, όπως είναι και το μεγαλύτερο τμήμα της Κεντρικής Ασίας. Μια έρημο όμως τοξική, καθώς η σκόνη από τον αποξηραμένο πυθμένα της λίμνης περιέχει επικίνδυνα χημικά στοιχεία τα οποία και μεταφέρονται από τον αέρα. Έτσι η Αράλη έγινε συνώνυμη της εξαφάνισης, της ερημοποίησης και της περιβαλλοντικής υποβάθμισης -ένα πραγματικό “οικολογικό Τσερνομπίλ” της Ανατολής. Το βαμβάκ